Τι διαβάζετε;

[Ypnovatis]

Tελείωσα τη σειρά του Stross που αφορά το Singularity - Eschaton και θέλω να διαβάσω και αρκετά από τα υπόλοιπα του.

Φοβερή γλώσσα, δυσκολάκι σχετικά, όμορφη γραφή, και πολύ γερά δομημένη κοσμολογία.

 

Θα τελειώσω και την First Law Trilogy του Αbercrombie εντός της πρώτης εβδομάδας του Μαρτίου.

Πληροφορίες μου λένε ότι θα τραβάω τα μαλλιά μου. Μακάρι :Ρ

[alanon]

Τα μαλλιά σου ήρεμα τα βλέπω.γκλοκτα και τα μυαλά στα κάγκελα...αλλά μέχρι εκεί

[Ypnovatis]

Πρώτη φορά βλέπω ένα τόσο αδιάφορο και τετριμμένο στόρυ να με κρατάει έτσι.

 

Απόδειξη του πόσο μεγάλο ρόλο παίζουν οι χαρακτήρες και η γραφή τους σε ένα βιβλίο.

 

Ασχολήθηκες καθόλου με τα άλλα τρια του universe του;

Edited February 28, 2013 by Ypnovatis

[WolfBack]

Ξεκίνησα το "Η Νεράιδα των Δοντιών" του Graham Joyce...

Για να δούμε τι λέει και τούτο...

[alanon]

Πρώτη φορά βλέπω ένα τόσο αδιάφορο και τετριμμένο στόρυ να με κρατάει έτσι.

 

Απόδειξη του πόσο μεγάλο ρόλο παίζουν οι χαρακτήρες και η γραφή τους σε ένα βιβλίο.

 

Ασχολήθηκες καθόλου με τα άλλα τρια του universe του;

όχι.όπως είπες το 2 ο ήταν πολύ καλό αλλά το 3 είναι σαν το 1.μόνο ο γκλοκτα μετράει οι άλλοι μέτριοι Edited February 28, 2013 by alanon

[Naroualis]

Τέλειωσα χτες δύο βιβλία, το Παράξενο από Terra Nova (σχόλια στο τόπικ της Terra Nova σε λίγο) και "Το ημιυπόγειο της οδού Μιχαήλ Περδικάρη 5" του Πάνου Τσιανάκα, μια συλλογή ποιημάτων που εξέδωσε η μητέρα του ποιητή, λίγο καιρό μετά τον πρόωρο θάνατό του.

[BladeRunner]

Άρχισα το Το καλοκαίρι της διαφθοράς, του Στίβεν Κινγκ.

[Mr. R.Carter]

Αρχισα χθες το Χομπιτ και σημερα το τελειωνω. Καταπληκτικο. Ακομα και αυτη την ωρα, υστερα απο καταναλωση τσιπουρων και μπυρας, θελω να το ανοιξω το βιβλιο.

[Nihilio]

Αυτό τον καιρό διαβάζω το American Gods του Neil Gaiman (όταν μπορώ να κουβαλάω μαζί μου βιβλίο-τούβλο), το Ιστορίες Διαστημικού Τρόμου απο εκδόσεις Ωρόρα (όταν δεν μπορώ) και έχω αφήσει στα "όποτε έχω όρεξη" τον Πρίγκιππα των Δράκων του Στράτου Μελίτη.

 

Το American Gods είναι άλλο ένα πάντρεμα της μυθολογίας με τον σύγχρονο κόσμο, όπου ένας πρώην κατάδικος στρατολογείται από τον Όντιν για να οργανώσουν μαζί έναν πόλεμο ενάντια στους "Νέους Θεούς". Ο Gaiman ποτέ δε με τρέλαινε και στο βιβλίο αυτό κολλάω στα ίδια θέματα. Στο περίεργο pacing, στο πως οι μικρές, έξυπνες λεπτομέρειες κάνουν το βιβλίο να σέρνεται, στο πόσο ασύνδετα μοιάζουν πολλά σημεία.

Ο Πρίγκιππας των Δράκων από την αλλη είναι πρωτόλειο φάνταζυ που κουράζει. Έχει συμπαθητική γραφή αλλά τόσα πολλά κλισέ που δε τα σώζουν οι όποιες καινοτομίες (πχ οι Κένταυροι) και παλαντζάρει μεταξύ YA και επικού φάνταζυ.

[DinMacXanthi]

 

Το American Gods είναι άλλο ένα πάντρεμα της μυθολογίας με τον σύγχρονο κόσμο, όπου ένας πρώην κατάδικος στρατολογείται από τον Όντιν για να οργανώσουν μαζί έναν πόλεμο ενάντια στους "Νέους Θεούς". Ο Gaiman ποτέ δε με τρέλαινε και στο βιβλίο αυτό κολλάω στα ίδια θέματα. Στο περίεργο pacing, στο πως οι μικρές, έξυπνες λεπτομέρειες κάνουν το βιβλίο να σέρνεται, στο πόσο ασύνδετα μοιάζουν πολλά σημεία.

 

Εξαιρετικά υπερτιμημένο βιβλίο. Long story short, ο Pratchett έχει πιάσει τα ίδια θέματα και πάνω-κάτω την ίδια ιστορία στο small gods (μαζί με κομμάτια άλλων βιβλίων του, μεταξύ αυτών και το collaboration τους, Good omens). Και το έχει κάνει καλύτερα.

To short story του ταξιτζή που έμπασε μέσα, απλά επειδή χωρούσε, είναι το μοναδικό σημείο που μου έκανε εντύπωση/μου άρεσε/μου προκάλεσε έκπληξη και τελικά μου έμεινε από εκείνο το βιβλίο. Α, ελπίζω να μην διαβάζεις την απαίσια ελληνική μετάφραση. (στο νεκρό της νύχτας και άλλα τέτοια διαμάντια)

[Nihilio]

Το American Gods είναι άλλο ένα πάντρεμα της μυθολογίας με τον σύγχρονο κόσμο, όπου ένας πρώην κατάδικος στρατολογείται από τον Όντιν για να οργανώσουν μαζί έναν πόλεμο ενάντια στους "Νέους Θεούς". Ο Gaiman ποτέ δε με τρέλαινε και στο βιβλίο αυτό κολλάω στα ίδια θέματα. Στο περίεργο pacing, στο πως οι μικρές, έξυπνες λεπτομέρειες κάνουν το βιβλίο να σέρνεται, στο πόσο ασύνδετα μοιάζουν πολλά σημεία.

 

Εξαιρετικά υπερτιμημένο βιβλίο. Long story short, ο Pratchett έχει πιάσει τα ίδια θέματα και πάνω-κάτω την ίδια ιστορία στο small gods (μαζί με κομμάτια άλλων βιβλίων του, μεταξύ αυτών και το collaboration τους, Good omens). Και το έχει κάνει καλύτερα.

To short story του ταξιτζή που έμπασε μέσα, απλά επειδή χωρούσε, είναι το μοναδικό σημείο που μου έκανε εντύπωση/μου άρεσε/μου προκάλεσε έκπληξη και τελικά μου έμεινε από εκείνο το βιβλίο. Α, ελπίζω να μην διαβάζεις την απαίσια ελληνική μετάφραση. (στο νεκρό της νύχτας και άλλα τέτοια διαμάντια)

Όχι, διαβάζω στο Αγγλικό, που είχα πάρει στα ξένα με μία λίρα.

[melkiades]

Διαβάζω το "Κοκο" του Peter Straub και το "The Court of the Air" του Stephen Hunt.

[BladeRunner]

Άρχισα το Μετά το σεισμό, του Χαρούκι Μουρακάμι.

[Spyrex]

Σήμερα θα ξεκινήσω το "Ζωντανός θρύλος" του Richard Matheson.

[BladeRunner]

Σήμερα θα ξεκινήσω το "Ζωντανός θρύλος" του Richard Matheson.

 

Ελπίζω να σου αρέσει, είναι από τα αγαπημένα μου βιβλία του φανταστικού. Αν έχεις δει την ταινία του 2007 με τον Γουίλ Σμιθ, να ξέρεις ότι έχουν τεράστιες διαφορές. Σαν ταινία βέβαια είναι καλή.

[Spyrex]

Σήμερα θα ξεκινήσω το "Ζωντανός θρύλος" του Richard Matheson.

 

Ελπίζω να σου αρέσει, είναι από τα αγαπημένα μου βιβλία του φανταστικού. Αν έχεις δει την ταινία του 2007 με τον Γουίλ Σμιθ, να ξέρεις ότι έχουν τεράστιες διαφορές. Σαν ταινία βέβαια είναι καλή.

 

Ναι, την έχω δει και μου άρεσε κι εμένα. Διαφορές ε; Για να δούμε...

[BladeRunner]

Άρχισα το Ο κυρίαρχος των ονείρων, του Ρότζερ Ζελάζνυ.

Edited March 5, 2013 by BladeRunner

[nquees]

Άρχισα την "Επιστροφή στη Γη",του Ζελάζνυ.

[Cassandra Gotha]

Διαβάζω το μυθιστόρημα "Η Κοιλάδα Του Ίσσα", του Πολωνού ποιητή Τσέσλαβ Μίλος.

Αυτό το βιβλίο ήταν μέσα στα σημειωμένα μου για αγορά, και με μεγάλη μου χαρά το βρήκα χθες στη δημοτική βιβλιοθήκη των Ιωαννίνων, από όπου φυσικά το δανείστηκα. Μόλις το ξεκίνησα δεν ήθελα με τίποτα να το αφήσω, και συνεχίζει έτσι. Ο Μίλος εκτός του ότι είναι ποιητής (βρίσκεις στο βιβλίο εικόνες και σκέψεις, ματιές, που δεν το περιμένεις, σε αιφνιδιάζουν), είναι και πολύ έξυπνος, με ένα λεπτό, ευγενικό χιούμορ που εκτιμώ ιδιαίτερα.

 

Περισσότερα όμως όταν τελειώσω το βιβλίο.

[Δημήτρης]

Διάβασα το ''Σογκούν'' του Τζέιμς Κλαβέλ. Πιστεύω ότι αρκετοί θα το ξέρετε από την σειρά που έδειχνε η Ερτ 3 στα τέλη του '90. Τα μυαλά μου πονάνε γιατί η λέξη αριστούργημα, το συγκεκριμένο βιβλίο θα έλεγα ότι το υποτιμά. Δεν είναι απλά αριστούργημα, είναι Έ-Π-Ο-Σ.

 

Βρισκόμαστε στην Ιαπωνία στις αρχές του 17ου αιώνα. Ο Τζων Μπλάκθορν, Άγγλος ναυτικός εξουσιοδοτημένος από την βασίλισσα να ανακαλύψει τις ανεξερεύνητες χώρες της Άπω Ανατολής, ναυαγεί με το πλήρωμα του στην χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου. Τον καιρό που συμβαίνει αυτό, η Αγγλία με σύμμαχο την Ολλανδία βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση με Πορτογαλία και Ισπανία, με έπαθλο την κυριαρχία στις θάλασσες του κόσμου. Κάτι παρόμοιο όμως γίνεται και στην Ιαπωνία. Δύο από τους μεγαλύτερους ηγεμόνες της χώρας εποφθαλμιούν τον τίτλο του Σογκούν, του μεγάλου πολεμιστή που είναι κάτω μόνο από τον αυτοκράτορα. Και ενώ ο πόλεμος είναι έτοιμος να ξεσπάσει, η άφιξη του Μπλάκθορν θα ανατρέψει τα πάντα. Οι ναυτικές του ικανότητες, η πανουργία του, η γνώση του για τον έξω κόσμο και η απειλή που αυτός αντιπροσωπεύει, τον καθιστούν πιόνι απαραίτητο στην σκακιέρα που παίζεται.

 

Δεν είναι όμως αυτοί οι μόνοι που συμμετέχουν στο παιχνίδι. Εδώ και πολλά χρόνια, Πορτογάλοι και Ισπανοί Χριστιανοί ζουν στην Ιαπωνία. Η χρησιμότητα τους έγκειται στην γλωσσομάθεια τους, που είναι απαραίτητη για την διεξαγωγή του εμπόριου μεταξιού με την Κίνα. Ο Μπλάκθορν όμως με τον δικό του τρόπο, αποτελεί θανάσιμο κίνδυνο για τον προσηλυτισμό που ασκούν και τις φιλοδοξίες τους. Πρέπει πάση θυσία να φύγει από την μέση, και το παιχνίδι αρχίζει να χοντραίνει.

 

Όλα αυτά έχουν σαν αποτέλεσμα οι ανατροπές και οι δολοπλοκίες να δίνουν και να παίρνουν, η ίντριγκα να βρίσκεται σε μόνιμο φόντο. Η οπτική γωνία αλλάζει συνεχώς, ανάλογα με τα συμφέροντα του κάθε παίκτη. Μέσα από αυτό, ο συγγραφέας μας περνάει με τρόπο μοναδικό, ένα πολύ καλό δείγμα της Ιαπωνικής νοοτροπίας. Δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό για έναν Σαμουράι, από την τιμή και την αφοσίωση στον αφέντη. Είναι έτοιμοι να θυσιάσουν ανά πάσα στιγμή τις ζωές τους για αυτά τα ιδανικά τους, κάτι που πολλές φορές τους κάνει να αυτοκτονούν σχεδόν για το τίποτα. Το σκεπτικό τους είναι άλλοτε εξαιρετικά απλό, και άλλοτε τρομερά πολύπλοκο. Ο Μπλάκθορν και μαζί του ο αναγνώστης αδυνατεί να τους καταλάβει, και σοκάρεται όσο και απορεί με αυτά που βλέπει. Όσο όμως ο τρόπος ζωής τους είναι ακατανόητος για αυτόν, άλλο τόσο είναι και ο δικός του για εκείνους. Όσο βάρβαροι είναι οι Ιάπωνες για τον Μπλάκθορν, άλλο τόσο βάρβαρος είναι και ο Μπλάκθορν για τους Ιάπωνες.

 

Το βιβλίο είναι εξαιρετικά καλογραμμένο και σε κάνει να ζεις τα γεγονότα, πλεονέκτημα που μόνο ένας γεννημένος αφηγητής σαν τον Κλαβέλ μπορεί να σου προσφέρει. Το ίδιο ίσχυε και για το ''Ο Βασιλιάς των Αρουραίων'', αμφότερα δεν μπορούσα να τα αφήσω κάτω. Έχω πει και άλλες φορές πως η ίντριγκα και ο κυνισμός, είναι ότι περισσότερο μου αρέσει να συναντώ όταν διαβάζω. Και τα δύο είναι διάχυτα, με αποτέλεσμα να βρεθώ κυριολεκτικά μέσα στο στοιχείο μου. Ο τελευταίος είναι ''προικισμένος'' με άφθονο βρισίδι, και δεν θα μπορούσε να γίνει και διαφορετικά από την στιγμή που υπάρχουν ναυτικοί στη μέση Βρισίδι όμως που είναι εύστοχο και προσδίδει αληθοφάνεια στους διαλόγους, χωρίς να γίνεται ποτέ χυδαίο. Εκτός ίσως όταν ο λοστρόμος έλεγε στην Μαρίκο να πάει μαζί του στο δωμάτιο, οπότε και γέλασα πολύ

 

Οι ξεχωριστές στιγμές είναι πολλές και καλές. Ως καλύτερη όλων θα βάλω όμως εκεί όπου ο Μπλάκθορν δώρισε το λουλούδι στην Ότσιμπα Τα τελευταία χρόνια έχω αποκτήσει το συνήθειο να σημειώνω σε κάθε βιβλίο τις σελίδες που μου αρέσουν για να μπορώ να ανατρέχω και να τις ξαναδιαβάζω, και το ίδιο έκανα και εδώ. Σαν μειονέκτημα θα βάλω τις ατελείωτες ίντριγκες που μπορεί να κουράσουν. Ότι ήταν καλό για εμένα, μπορεί κάλλιστα να αποδειχθεί μειονέκτημα για κάποιον άλλον. Συν θα έλεγα και

η απουσία κάποιας μεγάλης μάχης. Δεν υπάρχουν παρά μικρές αψιμαχίες, και άντε καμία μάχη με μερικές εκατοντάδες άτομα. Κάποιος που το περιμένει αυτό, θα απογοητευθεί.

 

 

Δεν θα πρέπει όμως να θεωρηθεί σαν μειονέκτημα ο όγκος του, πραγματικά θα είναι κρίμα να μην το πιάσει κανείς μόνο και μόνο για αυτό. Πόσο δύσκολο είναι άραγε να διαβαστούν έξι βιβλία των 200 σελίδων; Καθόλου. Πέρα από το ότι είναι και ευκολοδιάβαστο και φεύγει γρήγορα. (Περισσότερο π.χ. υποψιάζομαι ότι θα με δυσκολέψει ''Το Ουράνιο Τόξο της Βαρύτητας'' του Πίνσον και ας είναι πιο μικρό). Σ' αυτό το σημείο να πω ότι σημείωνα στο κινητό μου τις σελίδες όπου εμφανίζονταν καινούργιοι χαρακτήρες. Δεν γινόταν να τους θυμάμαι όλους με μία μόνο ανάγνωση, και δεν ήθελα να χάνω χρόνο ή να διαλύσω το βιβλίο με το να ψάχνω στα τυφλά. Είναι το σύστημα που εφαρμόζω πάντα με τα τούβλα, και μ' έχει βγάλει ασπροπρόσωπο όλες τις φορές.

 

Η μετάφραση παρά το γεγονός ότι είναι πραγματική πρόκληση, είναι εξαιρετική. Και ok, μπορεί κανείς να γνωρίζει Λατινικά και Ιαπωνικά. Πόσοι όμως είναι άραγε γνώστες της ναυτικής ορολογίας από την οποία βρίθει το ''Σογκούν''; Απαιτείται ενδελεχής έρευνα για να αποδοθούν όλα όπως πρέπει, και έτσι ακριβώς γίνεται. Προσεγμένο είναι και το κείμενο. Σε ένα σύνολο 1231 σελίδων βρήκα όχι παραπάνω από 10 λάθη, νούμερο άκρως ικανοποιητικό.

 

Θυμάμαι ότι για πολύ καιρό ανέβαλλα να δω την σειρά, περιμένοντας να μεταφραστεί κάποια στιγμή το βιβλίο. Ώσπου δεν άντεξα και την είδα, μόνο και μόνο για να κυκλοφορήσει μερικούς μήνες αργότερα, που να πάρει η ευχή να πάρει Αυτό είναι ότι χειρότερο για μένα, το να ξέρω από πριν τι θα διαβάσω. Σαφώς και θα το είχα απολαύσει περισσότερο αν δεν ήταν έτσι τα πράγματα, αλλά ok καταλαβαίνω ότι δεν μπορεί να τα έχει κανείς όλα δικά του. Θα την ξαναδώ όμως από βδομάδα για να γουστάρω λιγάκι

Edited March 7, 2013 by Δημήτρης

[BladeRunner]

Διάολε είναι ακριβό, αλλιώς θα έτρεχα να το πάρω τούτη τη στιγμή. Τέλος πάντων, έχω τα άλλα βιβλία του Κλάβελ οπότε θα αρχίσω με κείνα και μετά βλέπουμε...

 

Περιττό να πω ότι υποκλίνομαι στο post σεντόνι.

 

Α, και ο Πίντσον θα σου κάψει το μυαλό, εδώ ίσα που τσουρουφλίστηκα με τα V., Vineland και Έμφυτο Ελάττωμα, που είναι από τα πιο "εύκολα", φαντάσου τι θα πάθουμε με το πλέον δύσκολο Ουράνιο Τόξο...

Edited March 7, 2013 by BladeRunner

[Δημήτρης]

Δεν ξέρω αν το έχω αναφέρει και άλλη φορά. Όταν πριν από ένα- δύο χρόνια έκανα έρευνα αγοράς, θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι μόνο τρία βιβλιοπωλεία το είχαν. Και μόνο από ένα αντίτυπο το καθένα. Δεν νομίζω να είναι σπάνιο, τουλάχιστον όχι ακόμη. Η trillian θα ξέρει να πει στα σίγουρα. Αλλά έχω την εντύπωση ότι δεν είναι και το πιο εύκολο βιβλίο που μπορεί να βρει κανείς. Κυκλοφόρησε εξάλλου το 2008. Προτείνω λοιπόν να μην το καθυστερήσεις άλλο.

 

Ε νομίζω ότι για ένα τέτοιο βιβλίο μονάχα σεντόνι άξιζε, όχι μονο μία- δύο αράδες ''Το Ουράνιο Τόξο της Βαρύτητας'' θα είναι το επόμενο τούβλο, μάλλον από την νέα χρόνια. Ναι, το ξέρω ότι ίσως αποδειχθεί το πιο δύσκολο βιβλίο που θα διαβάσω στην ζωή μου, αλλά ήρθε η ώρα να δω και εγώ επιτέλους τι είναι αυτός ο Πίνσον.

 

Τώρα θα πιάσω καμία Ωρόρα να χαλαρώσω λιγάκι γιατί το μυαλό μου είναι ακόμη πουρές

Edited March 7, 2013 by Δημήτρης

[trillian]

Όχι, σπάνιο δεν είναι Ακόμα κι αν δεν το βρίσκετε σε βιβλιοπωλείο, μπορείτε να ζητήσετε να το παραγγείλουν επί τούτου (για να κερδίσετε και την έκπτωση του βιβλιοπωλείου).

 

Δημήτρη, χαίρομαι πάρα πολύ που σου άρεσε! Είχαμε βάλει όλοι τα δυνατά μας γι' αυτό το βιβλίο, και χαίρομαι που το απόλαυσες

[BladeRunner]

Άρχισα το Φόβος και τρόμος, της Αμελί Νοτόμπ.

[Count Baltar]

 

Η μετάφραση παρά το γεγονός ότι είναι πραγματική πρόκληση, είναι εξαιρετική. Και ok, μπορεί κανείς να γνωρίζει Λατινικά και Ιαπωνικά. Πόσοι όμως είναι άραγε γνώστες της ναυτικής ορολογίας από την οποία βρίθει το ''Σογκούν''; Απαιτείται ενδελεχής έρευνα για να αποδοθούν όλα όπως πρέπει, και έτσι ακριβώς γίνεται. Προσεγμένο είναι και το κείμενο. Σε ένα σύνολο 1231 σελίδων βρήκα όχι παραπάνω από 10 λάθη, νούμερο άκρως ικανοποιητικό.

 

 

 

Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Ο Θανάσης Βέμπος την έχει κάνει τη δουλειά. Εγγύηση. (Ε, μεσιέ Ντιμιτρίς, για μια ματαιοδοξία ζούμε σε αυτό τον κόσμο, μην λησμονάτε τους μεταφραστάς, έχουν και ονόματα!)