Τι διαβάζετε;

[Δημήτρης]

Έχει όντως μερικές σπάνιες ιστορίες εξού και το σχόλιο μου για το ιστορικό του θέματος. Η άλλη ανθολογία που διαβάζω τώρα, έχει αποδειχθεί ευχάριστη έκπληξη μέχρι στιγμής. Ιδίως μία ιστορία που χμμ, δεν είναι ακριβώς ιστορία, μου έχει αρέσει πολύ. Περισσότερα όταν τελειώσω.

Edited July 30, 2013 by Δημήτρης

[jjohn]

Ξεκινάω σήμερα με το Carrion Comfort του Dan Simmons. Τα λέμε σε καμιά βδομάδα που θα το τελειώσω!(εάν το τελειώσω )

[BladeRunner]

Έχω αρχίσει από το μεσημέρι το Ο ταλαντούχος κύριος Ρίπλεϋ, της Πατρίσια Χάισμιθ. Μέχρι αύριο θα το έχω τελειώσει.

[Δημήτρης]

Διάβασα την ανθολογία ''Ιστορίες από την Κούφια Γη''. Αυτή η υπόθεση θέλει σε πολύ γενικές γραμμές την Γη να είναι κούφια και να κατοικείται. Ανάλογα με την οπτική γωνία του καθενός, τα πλάσματα που την κατοικούν είναι πολλά και διάφορα: Νεφιλίμ, ερπετόμορφες φυλές, εξωγήινοι, Βριλ, Λεμούριοι κλπ. Δεν ξέρω αν όλα αυτά είναι αληθινά, αυτό που ξέρω είναι το συγκεκριμένο θέμα με αφήνει αδιάφορο. Και ως εκ τούτου δεν είχα καλό ένστικτο για τις ιστορίες. Για να διαψευστώ τελικά. Πιο αναλυτικά:

 

- Γουίλις Τζωρτζ Έμερσον: ''Ο Καπνώδης Θεός: Ένα Ταξίδι στην Κούφια Γη'': Ένας υπερήλικας ναυτικός εμπιστεύεται το ημερολόγιο του σ' έναν φίλο του λίγο προτού πεθάνει για να το γνωστοποιήσει στην ανθρωπότητα. Σ' αυτό υπάρχουν καταγεγραμμένες οι περιπέτειες που υποτίθεται ότι έζησε για δύο χρόνια σ' έναν θαυμαστό κόσμο κάτω από την Γη. Ωραία ιστορία με καλή ατμόσφαιρα και έντονο το ναυτικό στοιχείο.

 

- Σερ Μπρίνσλεϋ Λε Πόερ Τρεντς: ''Τα Πράσινα Παιδιά'': Το μόνο διήγημα που δεν μου άρεσε έχει να κάνει με την εμφάνιση δύο μυστήριων ανθρωπόμορφων πλασμάτων που λέγεται ότι θεάθηκαν για πρώτη φορά στην Αγγλία τον 12ο αιώνα. Και από τότε έχει εμφανιστεί σε διάφορες εκδοχές.

 

- Ναούμ Θεοδοσιάδης: ''Πράσινες Ιστορίες'': Πρόκεται για επεξηγηματικό κείμενο πάνω στα Πράσινα Παιδιά.

 

- Λόρδος Έντουαρντ Μπάλγουερ Λύττον: ''Η Επερχόμενη Φυλή'': Αυτό δεν το διάβασα γιατί υπάρχει μόνο κατά τα 3/5 του στο βιβλίο. Έχω όμως το πλήρες κείμενο από τις εκδόσεις Ιάμβλιχος οπότε και θα διαβάσω αυτό κάποια στιγμή.

 

- ''Τα Χειρόγραφα Μέσερσμιτ'': Ο Γκόντφριντ Μέσερσμιτ ήταν (;) ένας Γερμανός Αποκρυφιστής που ταξίδεψε σ' όλον τον κόσμο για να συγκεντρώσει πληροφορίες σχετικά με συναντήσεις με πλάσματα που κατοικούν στο εσωτερικό της Γης. Όλα αυτά συγκεντρώθηκαν σ' έναν τόμο με τίτλο ''Τα Χειρόγραφα Μέσερσμιτ'', έναν τόμο που κανείς ουδέποτε μπόρεσε να υποστηρίξει ότι έχει στην κατοχή του. Κανείς δεν ξέρει αν υπάρχει στα αλήθεια η όχι, με αποτέλεσμα να ανήκει πλέον στην σφαίρα της φαντασίας. Σαν το Νεκρονομικόν ένα πράμα. Η ιστορία που περιλαμβάνεται στην ανθολογία, λέγεται ότι προέρχεται από αυτό το αινιγματικό βιβλίο. Το αρχικό μέρος της είναι πολύ δυνατό και άρρωστο, λες και κάθησαν ο Λάβκραφτ με τον θεϊκό Μαρκήσιο και ένωσαν τις δυνάμεις τους Μου άρεσε πολύ.

 

- ''Τέλος: Συνέντευξη μ' έναν Εσωγήινο'': Η Τέλος υποτίθεται (πολύ υποτίθεται έπεσε, αλλά δεν γίνεται και διαφορετικά με την όλη φύση του θέματος) ότι είναι μία πόλη που βρίσκεται κάτω από το βουνό Σάστα στην Καλιφόρνια. Ένα βουνό στο οποίο συμβαίνουν διάφορα ωραία και περίεργα. Ένας τύπος με το όνομα Μπιλ Χάμιλτον, πήρε συνέντευξη από μία κάτοικο του Τέλος σχετικά με τα τεκταινόμενα του κόσμου της. Καλή και δαύτη.

 

- Θήοντορ Ίλλιον: ''Η Υπόγεια Πόλη των Μυημένων'': Είναι το τέταρτο κεφάλαιο από το βιβλίο του Θήοντορ Ίλλιον ''Darkness Over Tibet''. Ο Ίλλιον, μέλος του Ναζιστικού κόμματος, υπήρξε ένας από τους πρώτους Δυτικούς που ταξίδεψαν στο Θιβέτ. Επιστρέφοντας στην Ευρώπη έγραψε δύο βιβλία για τις εμπειρίες του εκεί. Καταπληκτικές περιγραφές για έναν μυστικό πολιτισμό που ίσως όμως να μην είναι καθόλου αυτό που δείχνει.

 

- Παντελής Γιαννουλάκης: ''Το Μυστήριο Σέηβερ'': Ο Ρέη Πάλμερ ήταν επιμελητής και εκδότης πολλών pulp περιοδικών κατά τις δεκαετίες του '30 και του '40. Κάποια στιγμή κατά την διάρκεια της ζωής του, γνωρίστηκε μέσω της στήλης του Amazing Stories μ' έναν παράξενο άνθρωπο με το όνομα Ρίτσαρντ Σέηβερ. Ο οποίος σε μία επιστολή του τού εκμυστηρεύτηκε πολλά και απίστευτα πράγματα. Το διάβασα απνευστί.

 

- Τζέημς Χίλτον: ''Χαμένος Ορίζοντας'': Άλλο ένα απόσπασμα βιβλίου που χρησιμοποιεί το γνωστό μοτίβο ενός εξερευνητή που ανακαλύπτει μία μυστική πόλη και οι κάτοικοι της τον αναγκάζουν να μείνει για πάντα εκεί. Υπέροχη ιστορία με πανέμορφες εικόνες, έχει γίνει και ταινία από τον Φρανκ Κάπρα. Θα κοιτάξω να την δω κάποια στιγμή.

 

Ανεξαρτήτως από το αν κανείς τρέφει ενδιαφέρον για το ζήτημα της Κούφιας Γης, οι ιστορίες αυτές καθαυτές είναι πολύ ωραίες και με άφησαν αρκετά ικανοποιημένο. Σίγουρα θα τις ξαναδιαβάσω κάποια στιγμή στο μέλλον.

Edited August 1, 2013 by Δημήτρης

[wordsmith]

 

- Τζέημς Χίλτον: ''Χαμένος Ορίζοντας'': Άλλο ένα απόσπασμα βιβλίου που χρησιμοποιεί το γνωστό μοτίβο ενός εξερευνητή που ανακαλύπτει μία μυστική πόλη και οι κάτοικοι της τον αναγκάζουν να μείνει για πάντα εκεί. Υπέροχη ιστορία με πανέμορφες εικόνες, έχει γίνει και ταινία από τον Φρανκ Κάπρα. Θα κοιτάξω να την δω κάποια στιγμή.

 

 

Υπάρχει κι άλλη μετάφραση του Lost Horizon εκτός από αυτή που έχω εγώ;;; Και δεν το λέτε τόσον καιρό; Από τα αγαπημένα μου βιβλία, πάρα πολύ καλογραμμένο, αν και όχι φοβερά μεταφρασμένο. Πολύ καλός συγγραφέας που πέθανε νέος (54) και έχει γράψει το (ίσως ακόμα καλύτερο αν και όχι φαντασίας) Goodbye Mr Chips. Τα προτείνω και τα δύο με χίλια. Και δεν έχουν καμία σχέση με κούφια γη, στα Ιμαλάια είναι η Σάνγκρι-Λα του Χαμένου Ορίζοντα. Εκτός από ταινία του 1937, έχει γίνει και ιστορία κόμιξ (βασισμένη στην ταινία), με ήρωα τον Σκρουτζ και τον τίτλο "Περιπέτεια στην Τράλλα-Λα" (περιοδικό ΚΟΜΙΞ #67, νομίζω).  

[Δημήτρης]

 

 

- Τζέημς Χίλτον: ''Χαμένος Ορίζοντας'': Άλλο ένα απόσπασμα βιβλίου που χρησιμοποιεί το γνωστό μοτίβο ενός εξερευνητή που ανακαλύπτει μία μυστική πόλη και οι κάτοικοι της τον αναγκάζουν να μείνει για πάντα εκεί. Υπέροχη ιστορία με πανέμορφες εικόνες, έχει γίνει και ταινία από τον Φρανκ Κάπρα. Θα κοιτάξω να την δω κάποια στιγμή.

 

 

Υπάρχει κι άλλη μετάφραση του Lost Horizon εκτός από αυτή που έχω εγώ;;; Και δεν το λέτε τόσον καιρό; Από τα αγαπημένα μου βιβλία, πάρα πολύ καλογραμμένο, αν και όχι φοβερά μεταφρασμένο. Πολύ καλός συγγραφέας που πέθανε νέος (54) και έχει γράψει το (ίσως ακόμα καλύτερο αν και όχι φαντασίας) Goodbye Mr Chips. Τα προτείνω και τα δύο με χίλια. Και δεν έχουν καμία σχέση με κούφια γη, στα Ιμαλάια είναι η Σάνγκρι-Λα του Χαμένου Ορίζοντα. Εκτός από ταινία του 1937, έχει γίνει και ιστορία κόμιξ (βασισμένη στην ταινία), με ήρωα τον Σκρουτζ και τον τίτλο "Περιπέτεια στην Τράλλα-Λα" (περιοδικό ΚΟΜΙΞ #67, νομίζω).  

 

 

Θα προσπαθήσω κάποια στιγμή να αγοράσω- διαβάσω το βιβλίο στο πρωτότυπο. Μου άρεσε τόσο πολύ το απόσπασμα, που θα ήθελα να διαβάσω ολόκληρη την ιστορία. Όσο για το αν έχει σχέση με Κούφια Γη ή όχι δεν ξέρω, γιατί δεν την έχω ψάξει καθόλου την δουλειά. Απλά επειδή διαδραματίζεται...υπογείως μπορεί να έχει μία έστω και έμμεση. Και γι' αυτόν ακριβώς το λόγο το συγκεκριμένο θέμα έχει τόσες πολλές πτυχές. Σε ποια μετάφραση το έχεις εσύ;

Edited August 1, 2013 by Δημήτρης

[BladeRunner]

 

 

 

- Τζέημς Χίλτον: ''Χαμένος Ορίζοντας'': Άλλο ένα απόσπασμα βιβλίου που χρησιμοποιεί το γνωστό μοτίβο ενός εξερευνητή που ανακαλύπτει μία μυστική πόλη και οι κάτοικοι της τον αναγκάζουν να μείνει για πάντα εκεί. Υπέροχη ιστορία με πανέμορφες εικόνες, έχει γίνει και ταινία από τον Φρανκ Κάπρα. Θα κοιτάξω να την δω κάποια στιγμή.

 

 

Υπάρχει κι άλλη μετάφραση του Lost Horizon εκτός από αυτή που έχω εγώ;;; Και δεν το λέτε τόσον καιρό; Από τα αγαπημένα μου βιβλία, πάρα πολύ καλογραμμένο, αν και όχι φοβερά μεταφρασμένο. Πολύ καλός συγγραφέας που πέθανε νέος (54) και έχει γράψει το (ίσως ακόμα καλύτερο αν και όχι φαντασίας) Goodbye Mr Chips. Τα προτείνω και τα δύο με χίλια. Και δεν έχουν καμία σχέση με κούφια γη, στα Ιμαλάια είναι η Σάνγκρι-Λα του Χαμένου Ορίζοντα. Εκτός από ταινία του 1937, έχει γίνει και ιστορία κόμιξ (βασισμένη στην ταινία), με ήρωα τον Σκρουτζ και τον τίτλο "Περιπέτεια στην Τράλλα-Λα" (περιοδικό ΚΟΜΙΞ #67, νομίζω).  

 

 

Θα προσπαθήσω κάποια στιγμή να αγοράσω- διαβάσω το βιβλίο στο πρωτότυπο. Μου άρεσε τόσο πολύ το απόσπασμα, που θα ήθελα να διαβάσω ολόκληρη την ιστορία. Όσο για το αν έχει σχέση με Κούφια Γη ή όχι δεν ξέρω, γιατί δεν την έχω ψάξει καθόλου την δουλειά. Απλά επειδή διαδραματίζεται...υπογείως μπορεί να έχει μία έστω και έμμεση. Και γι' αυτόν ακριβώς το λόγο το συγκεκριμένο θέμα έχει τόσες πολλές πτυχές. Σε ποια μετάφραση το έχεις εσύ;

 

 

Εγώ έχω την έκδοση του Γαλαξία. Πλήρες κείμενο φυσικά. Μεταφράστρια πρέπει να είναι η Μάγδα Καϊναδά, όπως βλέπω στο altfactor.

[wordsmith]

 

 

 

- Τζέημς Χίλτον: ''Χαμένος Ορίζοντας'': Άλλο ένα απόσπασμα βιβλίου που χρησιμοποιεί το γνωστό μοτίβο ενός εξερευνητή που ανακαλύπτει μία μυστική πόλη και οι κάτοικοι της τον αναγκάζουν να μείνει για πάντα εκεί. Υπέροχη ιστορία με πανέμορφες εικόνες, έχει γίνει και ταινία από τον Φρανκ Κάπρα. Θα κοιτάξω να την δω κάποια στιγμή.

 

 

Υπάρχει κι άλλη μετάφραση του Lost Horizon εκτός από αυτή που έχω εγώ;;; Και δεν το λέτε τόσον καιρό; Από τα αγαπημένα μου βιβλία, πάρα πολύ καλογραμμένο, αν και όχι φοβερά μεταφρασμένο. Πολύ καλός συγγραφέας που πέθανε νέος (54) και έχει γράψει το (ίσως ακόμα καλύτερο αν και όχι φαντασίας) Goodbye Mr Chips. Τα προτείνω και τα δύο με χίλια. Και δεν έχουν καμία σχέση με κούφια γη, στα Ιμαλάια είναι η Σάνγκρι-Λα του Χαμένου Ορίζοντα. Εκτός από ταινία του 1937, έχει γίνει και ιστορία κόμιξ (βασισμένη στην ταινία), με ήρωα τον Σκρουτζ και τον τίτλο "Περιπέτεια στην Τράλλα-Λα" (περιοδικό ΚΟΜΙΞ #67, νομίζω).  

 

 

Θα προσπαθήσω κάποια στιγμή να αγοράσω- διαβάσω το βιβλίο στο πρωτότυπο. Μου άρεσε τόσο πολύ το απόσπασμα, που θα ήθελα να διαβάσω ολόκληρη την ιστορία. Όσο για το αν έχει σχέση με Κούφια Γη ή όχι δεν ξέρω, γιατί δεν την έχω ψάξει καθόλου την δουλειά. Απλά επειδή διαδραματίζεται...υπογείως μπορεί να έχει μία έστω και έμμεση. Και γι' αυτόν ακριβώς το λόγο το συγκεκριμένο θέμα έχει τόσες πολλές πτυχές. Σε ποια μετάφραση το έχεις εσύ;

 

 

Το έχω από τις εκδόσεις Ιαμβλιχος, μετάφραση Νατάσσα Βαρσάκη (http://www.biblionet.gr/book/104303/Hilton,_James/%CE%A7%CE%B1%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CF%82_%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B6%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82). Οκ, δεν είναι κακή, αλλά έχει 1-2 απροσεξίες που βγάζουν μάτι. Και δε θυμάμαι να διαδραματίζεται υπογείως σε κανένα σημείο. Στην κορυφή των Ιμαλαΐων συμβαίνουν όλα, πιο ψηλά δε γίνεται. Μήπως είναι και διασκευή εκτός από απόσπασμα αυτό που έχεις; Πάντως η πλήρης εκδοχή είναι και στα 100 must-read fantasy books.

Edited August 1, 2013 by wordsmith

[BladeRunner]

Άρχισα το Ο τελευταίος σταθμός, του Μάικλ Κράιτον. Πρόκειται φυσικά για το The Terminal Man.

[Δημήτρης]

 

Εγώ έχω την έκδοση του Γαλαξία. Πλήρες κείμενο φυσικά. Μεταφράστρια πρέπει να είναι η Μάγδα Καϊναδά, όπως βλέπω στο altfactor.

 

 

 

 

Το έχω από τις εκδόσεις Ιαμβλιχος, μετάφραση Νατάσσα Βαρσάκη (http://www.biblionet.gr/book/104303/Hilton,_James/%CE%A7%CE%B1%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CF%82_%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B6%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82). Οκ, δεν είναι κακή, αλλά έχει 1-2 απροσεξίες που βγάζουν μάτι. Και δε θυμάμαι να διαδραματίζεται υπογείως σε κανένα σημείο. Στην κορυφή των Ιμαλαΐων συμβαίνουν όλα, πιο ψηλά δε γίνεται. Μήπως είναι και διασκευή εκτός από απόσπασμα αυτό που έχεις; Πάντως η πλήρης εκδοχή είναι και στα 100 must-read fantasy books.

 

 

 

Μάλιστα. Απ' ότι καταλαβαίνω, όχι και οι πιο εύκολες εκδόσεις που μπορεί να βρει κανείς. Αυτό που έχω εγώ είναι τα κεφάλαια 7 και 8 του πρωτότυπου κειμένου. Δεν αναφέρεται τίποτα για διασκευή.

Edited August 1, 2013 by Δημήτρης

[reigninblood]

Ξεκινώ σήμερα το "δαιμονισμένος άγγελος" του William Hjortsberg

[BladeRunner]

Ξεκινώ σήμερα το "δαιμονισμένος άγγελος" του William Hjortsberg

 

Καταπληκτικό βιβλίο, με τρομερό τέλος... Ελπίζω να σου αρέσει!

[Δημήτρης]

Άρχισα το ''Περί Συγγραφής'' του Στέφεν Κινγκ.

[Nihilio]

Άρχισα το ''Περί Συγγραφής'' του Στέφεν Κινγκ.

Πολύ καλό βιβλίο, αν και μην περιμένεις να σε μάθει να γράφεις...

[wordsmith]

 

Άρχισα το ''Περί Συγγραφής'' του Στέφεν Κινγκ.

Πολύ καλό βιβλίο, αν και μην περιμένεις να σε μάθει να γράφεις...

 

 

Ναι, πολύ ενδιαφέρον, αλλά περισσότερο αυτοβιογραφικό παρά βιβλίο δημιουργικής γραφής.

[Δημήτρης]

 

Άρχισα το ''Περί Συγγραφής'' του Στέφεν Κινγκ.

Πολύ καλό βιβλίο, αν και μην περιμένεις να σε μάθει να γράφεις...

 

 

Μπα δεν έχω καμία τέτοια αυταπάτη. Απλά διαβάζω έναν Κινγκ στάνταρ κάθε χρόνο και αυτό είναι όλο.

[Airbourne]

Το βιβλίο το έχω από τότε που κυκλοφόρησε. Νομίζω ότι είναι απολαυστικό. Το ευχαριστήθηκα πολύ! Ειδικά το σημείο που περιγράφει, το παραλίγο τραγικό, ατύχημα που είχε ήταν όλα τα λεφτά. Νομίζω πώς δεν είναι αυτοβιογραφικό βιβλίο ακόμη και αν οι περισσότεροι μπορούν εύκολα να αποδείξουν ότι είναι. Πιστεύω ότι απλά χρησιμοποίησε την δική του προσωπική ιστορία για να δώσει την πληροφορία στον αναγνώστη (αυτήν που κρύβεται πίσω από τα λόγια του) για το γεγονός ότι όλη μας η ζωή είναι μια σειρά από ιστορίες, γεγονότα και εντυπώσεις, τυχαία σκηνικά, δράματα και κωμωδίες, ώστε αν κατέχεις την γραφή, μπορείς να τα συνδιάσεις όλα με ποικίλους τρόπους, με αποτέλεσμα ένα καλό βιβλίο. Κάποια από τα στοιχεία που δίνει με την εργαλειοθήκη του συγγραφέα είναι πολύ καλά. Όπως και να' χει κέρδος θα έχεις όταν το ολοκληρώσεις. 

Edited August 4, 2013 by Airbourne

[Naroualis]

Το Χαμόγελο της Ρωτώντας, Διογένης Δασκάλου: Ντελίριο παρωχημένου stand-up. Αδυνατώ να πιστέψω ότι η λογοτεχνία είχε ανάγκη ένα τέτοιο βιβλίο και είμαι από τους πιο φανατικούς των Monie & Monie Conniente.

 

Η ανακάλυψη της Ατλαντίδας, Ρόμπερτ Σάρμαστ: Δεν πέφτει στις ίδιες λούμπες με τους περισσότερους και να μη τι άλλο ξέρει -τις περισσότερες φορές- τι λέει. Ωστόσο όπως όλα τα Ατλαντιδοσχετικά, έχει τα προβλήματά του. Ευτυχώς απουσιάζουν εντελώς οι απιθανότητες κι ο αποκρυφισμός και οι αναφορές στο Νταίνιγκεν είναι εξαιρετικά διακριτικές (χαρακτηριστικά δεν αναφέρεται πουθενά το όνομά του). Αγαπημένο μου σημείο, εκεί που βάζει κάτω τον Χάπγκουντ και τη θεωρία του (Earth Crust Displacment) και της δίνει να καταλάβει.

[Nihilio]

Το βιβλίο το έχω από τότε που κυκλοφόρησε. Νομίζω ότι είναι απολαυστικό. Το ευχαριστήθηκα πολύ! Ειδικά το σημείο που περιγράφει, το παραλίγο τραγικό, ατύχημα που είχε, ήταν όλα τα λεφτά. Νομίζω πώς δεν είναι αυτοβιογραφικό βιβλίο ακόμη και αν οι περισσότεροι μπορούν εύκολα να αποδείξουν ότι είναι. Πιστεύω ότι απλά χρησιμοποίησε την δική του προσωπική ιστορία για να δώσει την πληροφορία στον αναγνώστη (αυτήν που κρύβεται πίσω από τα λόγια του) για το γεγονός ότι όλη μας η ζωή είναι μια σειρά από ιστορίες, γεγονότα και εντυπώσεις, τυχαία σκηνικά, δράματα και κωμωδίες, ώστε αν κατέχεις την γραφή, μπορείς να τα συνδιάσεις όλα με ποικίλους τρόπους, με αποτέλεσμα ένα καλό βιβλίο. Κάποια από τα στοιχεία που δίνει με την εργαλειοθήκη του συγγραφέα είναι πολύ καλά. Όπως και να' χει κέρδος θα έχεις όταν το ολοκληρώσεις.

Αυτό ακριβώς που λες. Το θέμα είναι ότι, ένα βιβλίο συγγραφής, οφείλει να σου δίνει και συνταγές και τεχνικούρες, με αυτή την έννοια έγινε και το πρώτο ποστ μου. Προσωπικά το βρίσκω από τα must read για έναν φέρελπη συγγραφέα.

[Δημήτρης]

Άρχισα την συλλογή ''Τα Πετράδια του Γκβαλχούρ'' του αγαπημένου μου Ρόμπερτ Χάουαρντ.

[heiron]

 

Άρχισα την ανθολογία ''Βαμπίρ- Οι Σκοτεινές Διηγήσεις''.

 

Την τελείωσα και μου φάνηκε όπως πάνω- κάτω περίμενα, αδιάφορη δηλαδή. Οι παλιές ιστορίες τρόμου δεν μου πολυαρέσουν και έτσι έγινε και εδώ. Απλά θέλω κάποια στιγμή να διαβάσω όλες τις ανθολογίες που έχει βγάλει η Terra Nova. Εκτός λοιπόν από την πολύ καλή εισαγωγή, ξεχώρισα μόνο:

 

- ''Ο Μυστηριώδης Ξένος'' ανωνύμου συγγραφέα. Ένας τύπος πάει μαζί με την παρέα του να δει μερικά στρέμματα γης που έχει κληρονομήσει. Εκεί θα εμφανιστεί από το πουθενά ένας μυστηριώδης άνθρωπος ο οποίος είναι σαγηνευτικός και συγχρόνως αντιπαθής. Και η δράση θα αρχίσει. Κλασσική υπόθεση που υποθέτω ότι θα έχει εμπνεύσει πολλές ταινίες και βιβλία.

 

- Κλαρκ Άστον Σμιθ: ''Ραντεβού στο Αβερουάν'' και Φρανκ Μπέλκναπ Λονγκ: ''Αυτοί που Τρώνε το Διάστημα''. Παλιές, γνωστές και αγαπημένες και οι δύο και ιδίως η δεύτερη. Μου φαίνεται λίγο παράξενο να λέω ότι σ' ένα βιβλίο η ιστορία του Σμιθ δεν είναι η καλύτερη, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Αμφότερες όμως τις έχω και σε άλλες ανθολογίες. Πέρα λοιπόν από την εισαγωγή και την πρώτη ιστορία, θα έλεγα ότι ο τόμος αξίζει να διαβαστεί μονάχα για το ιστορικό του θέματος.

 

Αν δεν κάνω λάθος το "Ο μυστηριώδης ξένος" που λες είναι το The Mysterious Stranger του τεράστιου Μαρκ Τούεην. Το είχε η βιβλιοθήκη της μονάδας μου στη Λήμνο όταν ήμουν φαντάρος και το είχα διαβάσει εκεί. Κάτι που σίγουρα έχει πάρει την..."έμπνευση" από εκεί είναι το " Ο διάβολος και η δις Πρυμ" του Πάουλο Κουέλιο αφού μοιάζει πολύ σαν θέμα-υπόθεση.

 

Α, παρεπιπτόντως, μόλις τελείωσα το πολύ καλό The Lost Valley of Iskander του μέγα Howard, ενώ διαβάζω το Οι αλήτες του Ντάρμα. Πρώτη γνωριμία μου με τον Τζακ Κέρουακ. Σίγουρα θα ακολουθήσουν κι άλλα, δυστυχώς δεν έχω πετύχει το κλασικό του "Στο δρόμο" σε καλή τιμή ακόμη.

[gregacm]

Ξεκινησα το Θυμαμαι τις Αμαρτιες μου του Τζο Χαλντεμαν!

[Δημήτρης]

 

 

Άρχισα την ανθολογία ''Βαμπίρ- Οι Σκοτεινές Διηγήσεις''.

 

Την τελείωσα και μου φάνηκε όπως πάνω- κάτω περίμενα, αδιάφορη δηλαδή. Οι παλιές ιστορίες τρόμου δεν μου πολυαρέσουν και έτσι έγινε και εδώ. Απλά θέλω κάποια στιγμή να διαβάσω όλες τις ανθολογίες που έχει βγάλει η Terra Nova. Εκτός λοιπόν από την πολύ καλή εισαγωγή, ξεχώρισα μόνο:

 

- ''Ο Μυστηριώδης Ξένος'' ανωνύμου συγγραφέα. Ένας τύπος πάει μαζί με την παρέα του να δει μερικά στρέμματα γης που έχει κληρονομήσει. Εκεί θα εμφανιστεί από το πουθενά ένας μυστηριώδης άνθρωπος ο οποίος είναι σαγηνευτικός και συγχρόνως αντιπαθής. Και η δράση θα αρχίσει. Κλασσική υπόθεση που υποθέτω ότι θα έχει εμπνεύσει πολλές ταινίες και βιβλία.

 

- Κλαρκ Άστον Σμιθ: ''Ραντεβού στο Αβερουάν'' και Φρανκ Μπέλκναπ Λονγκ: ''Αυτοί που Τρώνε το Διάστημα''. Παλιές, γνωστές και αγαπημένες και οι δύο και ιδίως η δεύτερη. Μου φαίνεται λίγο παράξενο να λέω ότι σ' ένα βιβλίο η ιστορία του Σμιθ δεν είναι η καλύτερη, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Αμφότερες όμως τις έχω και σε άλλες ανθολογίες. Πέρα λοιπόν από την εισαγωγή και την πρώτη ιστορία, θα έλεγα ότι ο τόμος αξίζει να διαβαστεί μονάχα για το ιστορικό του θέματος.

 

Αν δεν κάνω λάθος το "Ο μυστηριώδης ξένος" που λες είναι το The Mysterious Stranger του τεράστιου Μαρκ Τούεην. Το είχε η βιβλιοθήκη της μονάδας μου στη Λήμνο όταν ήμουν φαντάρος και το είχα διαβάσει εκεί. Κάτι που σίγουρα έχει πάρει την..."έμπνευση" από εκεί είναι το " Ο διάβολος και η δις Πρυμ" του Πάουλο Κουέλιο αφού μοιάζει πολύ σαν θέμα-υπόθεση.

 

Α, παρεπιπτόντως, μόλις τελείωσα το πολύ καλό The Lost Valley of Iskander του μέγα Howard, ενώ διαβάζω το Οι αλήτες του Ντάρμα. Πρώτη γνωριμία μου με τον Τζακ Κέρουακ. Σίγουρα θα ακολουθήσουν κι άλλα, δυστυχώς δεν έχω πετύχει το κλασικό του "Στο δρόμο" σε καλή τιμή ακόμη.

 

 

Δεν ξέρω αν είναι αυτό γιατί δεν γίνεται καμία εικασία για το ποιος μπορεί να είναι ο συγγραφέας.

 

Ήρθε η ώρα για τον καθιερωμένο Ρέι Μπράντμπερι της χρονιάς με ''Τα Χρονικά του Άρη''.

Edited August 6, 2013 by Δημήτρης

[BladeRunner]

Σήμερα το αγόρασα, σήμερα άρχισα να το διαβάζω. Μιλάω για το Κλειδωμένοι, του Κέρι Γουίλκινσον. 

[BladeRunner]

Συνεχίζω με το Σιμπούμι, του Τρεβάνιαν.