Τι διαβάζετε;

[BladeRunner]

Μετά το πολύ καλό θεατρικό "Ο γυάλινος κόσμος" του Τένεσι Γουίλιαμς και το εξαιρετικό μυθιστόρημα "Ο ταξιδιώτης" του Ούλριχ Αλεξάντερ Μπόσβιτς, συνεχίζω με τη συλλογή διηγημάτων Η γενναιοδωρία της γοργόνας, του Ντένις Τζόνσον.

[Δημήτρης]

Τζον Τσίβερ και ''Φάλκονερ''.

[BladeRunner]

Έχω αρχίσει το Σκληρή βροχή, του Ντον Κάρπεντερ.

[BladeRunner]

Συνεχίζω με το Πλατεία Χανγκόβερ, του Πάτρικ Χάμιλτον.

[Δημήτρης]

On 11/19/2019 at 6:23 PM, Δημήτρης said:

Τζον Τσίβερ και ''Φάλκονερ''.

Το τελείωσα και ήταν καλό. Φάλκονερ είναι το όνομα του σωφρονιστικού ιδρύματος όπως πιότερο αποκαλείται παρά φυλακή, στο οποίο βρίσκεται ο Φάραγκατ, πρωταγωνιστής της ιστορίας. Ναρκομανής καθηγητής πανεπιστημίου, απέσυρε με μασιά τον αδερφό του οπότε και κατέληξε στο φρέσκο. Βλέπουμε τις σκέψεις του που αφορούν το έξω και ιδίως την αλλοπρόσαλλη σχέση που είχε με την γυναίκα του. Αλλά και ιστορίες που του αφηγούνται συγκρατούμενοι του καλύτερη εκ των οποίων του δεμένου γέρου στο ψυγείο. Και διάφορα άλλα τέτοια περίεργα. Μαύρο χιούμορ, με τον αφηγητή να αφήνει να εννοηθεί ότι φέρει μερίδιο ευθύνης για την κατάσταση του ενδεχομένως πριν καν διαπράξει το φονικό. Μιας και κάτι έδειχνε να μην πηγαίνει καλά με το μυαλό του. Ωραίο ήταν, πέρασα καλά.

Συνεχίζω με Λιούις Πάτζετ και ''Ο Πόλεμος θα γίνεται με σκακιέρες''. 

Edited November 25, 2019 by Δημήτρης

[BladeRunner]

Έχω ξεκινήσει το Οι δολοφόνοι του ανθισμένου Φεγγαριού, του Ντέιβιντ Γκραν.

[Stefan0s]

Η φάρμα των ζώων του Όργουελς.

[Spyrex]

Ανατομία του τρόμου του Arthur Conan Doyle. 

[Δημήτρης]

Χένρι Ντέιβιντ Θόρω και ''Walden ή Η ζωή στο δάσος''.

[Orfeas]

Μερικες φορες ο τροπος γραφης ειναι πιο σημαντικος ακομα κι απ την ιδια την ιστορια. Πχ η πιασαρικη γραφη του Κινγκ συχνα υπερβαινει τη δυναμη του σεναριου του και ο τυπος καταληγει με μαγετικη περιγραφη να σε κραταει, ενω η υποθεση δε λεει και πολλα.

Αλλο παραδειγμα γραφης ο Κετσαμ. Ορθη κοφτη εξυπνη της πιατσας. Γραφη σκληρη μεν αλλα που φευγει και δεν κουραζει και σε παρασερνει χωρις πολλα πολλα. Θα χαρακτηριζα ευστοχο τον τροπο με τον οποιο πεταει τις λεξεις, δηλ στα σωστα σημεια.

Και ο Νεσμπο ειναι καλος αφηγητης. Εξυπνος, στιβαρος, αλλα διαφορετικου στιλ, οχι τοσο αλητικου.

Μ αρεσει πολυ επισης ο Χιουστον, στο ηδη νεκρος. Κι αυτος κοφτος και εντεχνα αποτομος.

Τελος, Τζιμ Τομσον. 1280 μαυρες ψυχες. Κλασικο μαγκικο στιλακι με αφελες υφος που πλασαρει πανεξυπνα ο συγγραφεας κερδιζοντας τον αναγνωστη.

Αυτή τη στιγμή διαβάζω το Δίψα για αίμα του Κλαρκ Σάιμον. Καλό. Πολύ καλό.

Λοιπον, επειδή γράφω κι εγώ παρόμοια πράγματα, κι έχω κατά κάποιον τρόπο ξεμείνει από feedback, θα μπορουσε κανεις να μου προτεινει δυο τρεις συγγραφεις με χαρακτηριστικα αντιστοιχα αυτων που περιεγραψα;

Δηλαδή, κοφτός, λόγος, γραφή να κυλάει σαν νερό, όχι τσιγκουνιές στο σπλάτερ και φυσικά μπόλικο χιούμορ.

 

 

[Spyrex]

Ωρόρα - Ιστορίες με θεούς και δαίμονες 

[Δημήτρης]

Μάικλ Πανκ και ''Η Επιστροφή''. 

[Δημήτρης]

Διάβασα την αυτοβιογραφική εν πολλοίς συλλογή ''Βίος και πολιτεία ενός ηλίθιου'' του Ρυουνοσούκε Ακουταγκάβα. Εξέχων Ιάπωνας συγγραφέας, έζησε σύντομη ζωή το νήμα της οποίας έκοψε ο ίδιος. Παράλληλα υπήρξε και ταραχώδης με τις ερωμένες του, όντας παντρεμένος. Το κείμενο ήταν αυτό ακριβώς που περίμενα, κάτι το ξενικό σε σχέση με αυτά που είχα συνηθίσει μέχρι τώρα. Αναμενόμενο ως μη γνώστης της Ιαπωνικής κουλτούρας. Ξεχώρισα το ''Ρασόμον'' που θυμόμουν αμυδρά από την ομότιτλη ταινία που είχα δει παλαιότερα. Κεφάτη ''Η Μύτη'' και ωραίος ''Ο Ιστός της αράχνης'' με το αιρετικό του φόντο. Κωμικοτραγικό το ''Πόδια αλόγου'', δεν ξέρει κανείς αν πρέπει να κλάψει ή να γελάσει. Τα άλλα με άφησαν σε γενικές γραμμές αδιάφορο αν και υποθέτω ότι αν έπιανα τα τι και τα πως, θα τα εκτιμούσα και καλύτερα. 

Ωραία πάντως συνολικά, πέρασα καλά. Προτείνεται για κάτι το διαφορετικό, αξιόλογη και η έκδοση από Κοβάλτιο με επίμετρο και πολλά αναλυτικά σχόλια. 

Edited December 23, 2019 by Δημήτρης

[vaggelis]

Έχω αρχίσει το "Ο Ταρζάν των πιθήκων", του Έντγκαρ Ράις Μπάρροους.

Edited December 23, 2019 by vaggelis

[Spyrex]

Red Dragon του Thomas Harris.

[Δημήτρης]

Χρόνια Πολλά σε όλο τον κόσμο, καλή χρονιά να έχουμε!

Ξεκινάω ως είθισται με Ωρόρα και ''Ιστορίες από Εφιαλτικούς κόσμους''. 

[vaggelis]

Όπως πέρυσι ξεκίνησα με ένα βιβλίο του Αλέξανδρου Δουμά, το "Οι τρεις σωματοφύλακες", έτσι και φέτος πάλι με ένα βιβλίο του Δουμά θα ξεκινήσω, το "Ο Κόμης Μόντε Κρίστο".

Edited January 2, 2020 by vaggelis

[Δημήτρης]

Ταϊ- ούν Μά-ρις και ''Τολτέκοι- Η Επιστροφή των Πολεμιστών''. 

[BladeRunner]

Μετά το υπέροχο βιβλίο του Μ. Καραγάτση ("Ο Συνταγματάρχης Λιάπκιν) με το οποίο ξεκίνησα τη φετινή αναγνωστική χρονιά, συνεχίζω με το Ταράς Μπούλμπα, του Νικολάι Γκόγκολ.

[Δημήτρης]

Ταϊ- ούν Μά-ρις και ''Τολτέκοι- Η Κραυγή του Αετού''. 

[BladeRunner]

Ξεκίνησα το Οι πρώτοι άνθρωποι στο Φεγγάρι, του Χ. Τζ. Γουέλς.

[BladeRunner]

Συνεχίζω με το Νύχτα καταιγίδας, του Τζ. Μπ. Πρίστλεϊ.

[BladeRunner]

Είμαι στα μισά της νουβέλας Η γυναίκα του ονείρου, του Γουίλκι Κόλινς.

[Spyrex]

Κωνσταντίνος Κέλλης - Άγιοι Τίποτα

[vaggelis]

Έχω αρχίσει το "Η ιστορία του Ζιλ Μπλας ντε-Σαντιλιάν", του Αλέν-Ρενέ Λεσάζ.