Jump to content

Τι διαβάζετε;


RObiN-HoOD
 Share

Φάντασμα
Message added by Φάντασμα,

Θα σας παρακαλούσαμε, αν είναι δυνατό, να μην γράφετε κριτικές για βιβλία σε αυτό το topic, επειδή, στο topic με την πάροδο του χρόνου αυξάνονται οι σελίδες και χάνονται οι κριτικές μέσα σε αυτές.

Μπορείτε να κάνετε post τις κριτικές σας μέσα στο topic του εκάστοτε συγγραφέα/βιβλίου (αν υπάρχει), αν δεν υπάρχει, μπορείτε να φτιάξετε εσείς.

Αυτό θα βοηθούσε πολύ υποψήφιους αναγνώστες που θέλουν να διαβάσουν κάποιο βιβλίο/συγγραφέα και θέλουν να διαβάσουν κριτικές.

Recommended Posts

Συνεχίζω με το Τα ζωντόβολα του διαστήματος, του Έρικ Φρανκ Ράσελ. Από την πρώτη κιόλας σελίδα κατάλαβα ότι θα διαβάσω ένα άκρως ψυχαγωγικό και απολαυστικό μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

11 hours ago, BladeRunner said:

Συνεχίζω με το Τα ζωντόβολα του διαστήματος, του Έρικ Φρανκ Ράσελ. Από την πρώτη κιόλας σελίδα κατάλαβα ότι θα διαβάσω ένα άκρως ψυχαγωγικό και απολαυστικό μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας.

Ναι, είναι. Πάει πολύς καιρός και έχω ξεχάσει τα τι και τα πως. Δεν έχω ξεχάσει όμως το βίωμα, ήταν έτσι ακριβώς όπως το είπες. Και έτσι είναι γενικά ο Ράσελ. Παλαβιάρικες, ξέφρενες καταστάσεις. Έστω σε αυτά τα λίγα που έχω διαβάσει. 

Συνεχίζω με Τόμας Πίντσον και ''Έμφυτο Ελάττωμα''. 

Edited by Δημήτρης
Link to comment
Share on other sites

Είμαι στα μισά του Ψηλά πάνω από τον κόσμο, του Πολ Μπόουλς, το οποίο μπορεί να είναι ένα ή μισό κλικ πιο κάτω από το καταπληκτικό "Τσάι στη Σαχάρα" που διάβασα πέρυσι το καλοκαίρι, όμως σίγουρα είναι και αυτό ένα πολύ ωραίο βιβλίο.

Link to comment
Share on other sites

Ρόλαντ Λέιζενμπι και ''Κόμπι Μπράιαντ: Στον Κόσμο του''. 

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Συνεχεια με Μαυρο Πυργο ΙΙ, Το Καλεσμα των Τριων, Του Κινγκ.

Edited by gregacm
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Ειπα να τολμησω το Swan song του Robert McCammon, μιας και δεν το μεταφραζει κανενας. Εχω περασει την μεση και φαινεται σουπερ! 

Edited by Mictantecutli
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

9 hours ago, Δημήτρης said:

Στίβεν Κινγκ και ''Ρόουζ Μάντερ''. 

Δεύτερη φορά; 

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

2 hours ago, Spyrex said:

Δεύτερη φορά; 

Ναι! Ούτε που θυμάμαι πότε ήταν η πρώτη, ίσως προ 2000. Από τη μία δεν είναι καλό, μου θυμίζει πως πέρασαν τα χρόνια <_< Από την άλλη όμως ναι γιατί είναι ουσιαστικά σαν να το διαβάζω πρώτη φορά. Ήδη στις 100 πρώτες σελίδες συνειδητοποιώ ότι δεν θυμάμαι σχεδόν τίποτα πέρα από την κεντρική ιδέα. Κάτι που έχει σαν αποτέλεσμα να μου είναι ουσιαστικά άγνωστο και να το γνωρίζω τώρα. Ισχύει αυτό για καμιά δεκαριά ακόμη βιβλία του, με περιμένει λοιπόν πολύ υλικό :) 

Edited by Δημήτρης
  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Μετά το συμπαθητικό "Θλιμμένος, τελευταίος και μόνος" (Οσβάλντο Σοριάνο), το ωραίο ""Για να μη χάνεσαι στη γειτονιά" (Πατρίκ Μοντιανό) και το εξαιρετικό "Μουσική για χαμαιλέοντες" (Τρούμαν Καπότε), έχω ξεκινήσει το Γυναίκες, του Τσαρλς Μπουκόφσκι.

Link to comment
Share on other sites

Αγκάθα Κρίστι και ''Γιατί δεν ρώτησαν τον Έβανς;''

Link to comment
Share on other sites

Μετά το ιδιαίτερο "Η χορτοφάγος" (Χαν Γκανγκ), ξεκίνησα το Kitchen, της Μπανάνα Γιοσιμότο.

Link to comment
Share on other sites

Διάβασα το ''Ο Χασάπης'', λογοτεχνικό ντεμπούτο της Αλίνα Ρέγες. Η ιστορία ξετυλίγεται από την οπτική γωνία ταμία. Παρακολουθούμε τις λάγνες σκέψεις της για τον συνάδελφο χασάπη. Ιδίως γι' αυτόν αλλά και λιγουλάκι για το αφεντικό της, τους πελάτες και τον ευκαιριακό της φίλο. Περίπου για ότι κινείται και αναπνέει. Και για την ακρίβεια περισσότερο από λάγνες, αρρωστημένες μάλλον θα ταίριαζε καλύτερα. Σε σημείο που να αναρωτιέται κανείς αν κάτι δεν πηγαίνει καλά με το μυαλό της. Καλό αλλά μόνο κατά διαστήματα. Ξεχνιέται μετά από την μόλις μισή ώρα που χρειάζεται για να διαβαστεί. 

Συνεχίζω με Ντιν Κουντζ και ''Αστραπή''. 

Edited by Δημήτρης
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Έχω αρχίσει το "Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ", του Αλεξάντρ Σολζενίτσιν.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Συνεχίζω με την συλλογή ''Το Άγγιγμα του Πάνα'' του Άλτζερνον Μπλάκγουντ.

Link to comment
Share on other sites

Ξεκίνησα το Η Ερωμένη του Γάλλου Υποπλοιάρχου, του John Fowles.

Link to comment
Share on other sites

Γιώργος Μπαλάνος και ''Πέρα από το Αίνιγμα της Πεντέλης''.

Link to comment
Share on other sites

Μετά από κάποια βιβλία που δεν έχω αναφέρει στο παρόν τόπικ, ξεκίνησα το Θαυμαστός καινούργιος κόσμος, τους Άλντους Χάξλεϊ.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Μετά από μία πρωτοφανή σαχλαμάρα που διάβασα επειδή επιλέχτηκε από ένα γκρουπ στο goodreads για buddy read του Μαΐου και είπα να συμμετάσχω (Castaways - Brian Keene), ξεκινάω το Patagonia Express του Luis Sepulveda. 

Link to comment
Share on other sites

Διάβασα το ''Η κυρία Χ. πηγαίνει Σινεμά'' του Ζιλ Λερουά. 

Η ιστορία ξετυλίγεται μέσα από την αφήγηση ενός τακτικού επισκέπτη κινηματογράφου. Από αυτούς που παίζουν εκείνες τις πολύ ιδιαίτερες ταινίες. Το ίδιο τακτική και η Κυρία Χ. Όχι όμως για τα έργα αλλά για να εξασκήσει το επάγγελμα της, το αρχαιότερο του κόσμου. Σε σημείο μάλιστα που να της έχει παραχωρηθεί θεωρείο αποκλειστικά για πάρτη της, με τους πελάτες να σχηματίζουν ουρές. Ναι, τόση πέραση έχει. Μάλιστα σύμφωνα με τα αισθητήρια της, ενίοτε καταστρατηγείται η ασφάλεια. Όχι όμως και η ασφάλεια. Κατόπιν συνεννόησης με το αζημίωτο με ταμίες, ταξιθέτριες και πελάτες, άπαντες έχουν τεταμένη προσοχή. Μήπως και σκάσει μύτη κάνα μπατσικό. Αυξημένο δε ενδιαφέρον παρουσιάζει ο βοηθός της, απρόσωπος σε σημείο να απωθεί. Ελάχιστη όμως σημασία έχει μιας και αποτελεί βαρόμετρο στην όλη απαιτητική διαδικασία. Βλέπουμε το ξεκίνημα με τις δόξες της ως και την αναπόφευκτη της πτώση. Καλό ήταν, είχε τις στιγμές του. 

Συνεχίζω με Οκτάβ Μιρμπώ και ''Το Ημερολόγιο μίας Καμαριέρας''.

 

Link to comment
Share on other sites

On 5/13/2020 at 2:37 PM, Δημήτρης said:

Συνεχίζω με Οκτάβ Μιρμπώ και ''Το Ημερολόγιο μίας Καμαριέρας''.

Περίμενα από κάτι σκόρπια που είχα διαβάσει από εδώ και από εκεί ότι θα μου άρεζε. Όχι όμως και τόσο πολύ.

Είναι αυτό ακριβώς που λέει ο τίτλος, ημερολόγιο μίας καμαριέρας. Καταγραφές από τις εμπειρίες σε σπίτια που δούλεψε στη Γαλλική επαρχεία, οπότε και παρακολουθούμε καταστάσεις που δύσκολα γίνονται πιστευτές. Ή μήπως πάλι όχι; Και όλα αυτά που αναφέρει είναι λίγο- πολύ εκείνα που θα περίμενε κανείς; Καβγάδες μεταξύ των ανδρόγυνων. Ομηρικοί, όντας με την καμαριέρα να εκλαμβάνεται ως κάτι το υποδεέστερο. Το άυλο. Σαν να μην υπάρχει καν. Κλείνει λοιπόν θέση στον εξώστη και τους απολαμβάνει με όλη της την άνεση :) Η υποκρισία, η μιζέρια, ο δήθεν καθωσπρεπισμός τους. Οι πισώπλατες μαχαιριές σε καθημερινή διάταξη. Κουτσομπολιά για άλλα σπίτια και αρχοντικά. Ευπρόσδεκτα μιας και σπάνε την ρουτίνα της μικροαστικής, πεζής καθημερινότητας. Αφεντικά με κάθε λογής παραξενιές. Που λογαριάζουν τα ζώα τους πιότερο από τους υπηρέτες και απολαμβάνουν να τυραννάνε τους φτωχούς. Ή που της ζητούν υπηρεσίες πέρα από του νοικοκυριού. Ξέρετε, εκείνες τις εξτρατζίδικες. Όταν π.χ. ζορίζονται από τις κυράδες οπότε και καλείται να τους βγάλει από την δεινή τους θέση. Μία από τα ίδια και σε μεσιτικά γραφεία, τελωνεία, μοναστήρια και όπου τες πάντων την οδηγούν τα βήματα της. Με την ίδια να στροβιλίζεται ακατάπαυστα μέσα σ' όλον αυτόν τον κυκεώνα. Τα πρόσωπα αλλάζουν, οι κωλοκαταστάσεις πάντα ίδιες. Ενώ παράλληλα έχει τους δαίμονες της να την ταλανίζουν και να την κάνουν να προβληματίζεται για την ροπή της προς το σάπιο. Τόσο, που να αναρωτιέται αν με όλα αυτά που βιώνει, μήπως αρχίζει να ''χαλάει'' και η ίδια. Με τις μαύρες, λάγνες της σκέψεις και τις αυτοκαταστροφικές της επιλογές. 

Έκδοσης 1924! Είναι μακράν του δεύτερου, το παλιό της βιβλιοθήκης μου. Και παίρνοντας ως δεδομένο την χρονολογία, μου προξενεί εντύπωση που δεν είναι σε καθαρεύουσα. Και αυτό καθαυτό το τολμηρό της μετάφρασης (όπως και της συγγραφής άλλωστε). Αν όχι όλο, είναι ορισμένα σημεία που δεν συνάδουν με τα ήθη της εποχής. Κυνικό, με μαύρο χιούμορ και ατάκες που σπάνε κόκαλα. Ανώτερο της φήμης του, έχει γίνει και τρεις ταινίες. Θα κοιτάξω να δω μία, μάλλον του Λουίς Μπουνιουέλ.

Edited by Δημήτρης
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Μετά από κάμποσα βιβλία που διάβασα από την τελευταία φορά που έγραψα στο παρόν τόπικ, ξεκίνησα το Ψυχώ, του Ρόμπερτ Μπλοχ. Δέκα χρόνια πέρασαν από τότε που το διάβασα για πρώτη φορά (και μοναδική μέχρι στιγμής), καιρός ήταν να το ξαναπιάσω στα χέρια μου, όντας πλέον πολύ πιο έμπειρος αναγνώστης στα είδη του τρόμου και του νουάρ. Το κακό είναι ότι θυμάμαι το τέλος (την ταινία την έχω δει και αυτή μονάχα μια φορά), αλλά η γραφή είναι απολαυστική, οπότε δεν έχει και τόση σημασία πια.

Edited by BladeRunner
Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..