mman Posted December 23, 2008 Share Posted December 23, 2008 «The Sex ‘n’ Horror show» του Παναγιώτη Κούστα.Τεύχος #230, 8 Δεκεμβρίου 2004. [...] Βιαστείτε να το διαβάσετε, θα παλιώσει γρήγορα. Μπρρρ! Έχεις δίκιο... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
PiKei Posted December 24, 2008 Share Posted December 24, 2008 "Μια Ενδιαφέρουσα Κατάσταση" του Μιχάλη Μανωλιού, τεύχος 436, 24 Δεκεμβρίου 2008 Το διήγημα διαβάστηκε στο 4ο ΦΕΦΕ. Αν και είναι ένα από τα λίγα "απλά" του Μανωλιού το τοποθετώ σίγουρα στα καλύτερα του. Η επιλογή του περιοδικού να το δημοσιεύσει Παραμονή Χριστουγέννων μου φαίνεται εξαιρετικά ταιριαστή, αφού το θέμα του είναι ουσιαστικά μια γέννηση (και δεν σποϊλεριάζω άλλο). Εξαιρετική η επιλογή της εγκυμονούσας, τρομερή η καταληκτική φράση (... κι εγώ καλύτερα!) Είναι ακόμη στα περίπτερα, κοίτα να μην το χάσεις! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted December 24, 2008 Share Posted December 24, 2008 "Μια Ενδιαφέρουσα Κατάσταση" του Μιχάλη Μανωλιού, τεύχος 436, 24 Δεκεμβρίου 2008 Το διήγημα διαβάστηκε στο 4ο ΦΕΦΕ. Αν και είναι ένα από τα λίγα "απλά" του Μανωλιού το τοποθετώ σίγουρα στα καλύτερα του. Η επιλογή του περιοδικού να το δημοσιεύσει Παραμονή Χριστουγέννων μου φαίνεται εξαιρετικά ταιριαστή, αφού το θέμα του είναι ουσιαστικά μια γέννηση (και δεν σποϊλεριάζω άλλο). Εξαιρετική η επιλογή της εγκυμονούσας, τρομερή η καταληκτική φράση (... κι εγώ καλύτερα!) Είναι ακόμη στα περίπτερα, κοίτα να μην το χάσεις! Δεν σχολιάζω εδώ, μια και το έχω σχολιάσει αλλού, αλλά η ημέρα με εμπνέει να το χαρακτηρίσω κάπως έτσι . Τώρα, αν τολμήσω να πω ότι προτιμούσα τον αρχικό τίτλο, θα θεωρηθώ πολύ αιρετική; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
khar Posted December 24, 2008 Share Posted December 24, 2008 (edited) Δεν σχολιάζω εδώ, μια και το έχω σχολιάσει αλλού, αλλά η ημέρα με εμπνέει να το χαρακτηρίσω κάπως έτσι . Τώρα, αν τολμήσω να πω ότι προτιμούσα τον αρχικό τίτλο, θα θεωρηθώ πολύ αιρετική; Ευκαιρία να πώ δημόσια, αυτά που είπα κατ' ιδίαν στο Μιχάλη. Το "κι εγώ καλύτερα" το βρίσκω εξαιρετικό, με απογείωσε με τη γένεση όλων των κόσμων και τη συνειδητότητα της μαύρης τρύπας αλλά με προσγείωσε απότομα η τελική ατάκα, η οποία είναι ευρηματικότατη αλλά δεν μου φαίνεται ότι ήταν το κατάλληλο τέλος για ένα τόσο φαντασμαγορικό διήγημα. Και συμφωνώ 100% με την Tiessa. Νομίζω ότι είναι ο χειρότερος τίτλος που έχω δει σε διήγημα του Μανωλιού. Edited December 24, 2008 by khar Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted December 24, 2008 Share Posted December 24, 2008 (edited) Όσοι δεν το πρόλαβαν, μπορούν να το διαβάσουν εδώ. Η εκδοχή του "9" είναι χτενισμένη επί το επισημότερον και μάλλον βελτιώνει μια γλώσσα που δεν ταίριαζε καλά με το περιεχόμενο. Τα σχόλια του PiKei και του khar είναι χαρακτηριστικά του αναγνωστικού διχασμού που προκαλεί η τελική φράση ("κι εγώ καλύτερα") που ήταν και ο αρχικός τίτλος. Οι μισοί τη λάτρεψαν, ενώ τους άλλους μισούς τους ξενέρωσε. Μετά από αρκετή περίσκεψη, αποφασίστηκε να μείνει. Όταν το έγραφα τον Απρίλιο, θεωρούσα αποδεδειγμένη την ύπαρξη της αφηγήτριάς, που είναι η κεντρική μαύρη τρύπα του Γαλαξία. Είναι ενδιαφέρον ότι αυτό στην πραγματικότητα αποδείχτηκε μόλις λίγες μέρες πριν. Τέλος, κι εγώ προτιμώ τον αρχικό τίτλο. Edited December 24, 2008 by mman Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted December 24, 2008 Share Posted December 24, 2008 «Μια Ενδιαφέρουσα Κατάσταση» του Μιχάλη Μανωλιού. Τεύχος #436, 24 Δεκεμβρίου 2008. Το θέλεις το τσιγάρο μετά από τέτοιο σεξ, μετά από τέτοιον συμπαντικό οργασμό. Σχεδόν κοκκίνισα διαβάζοντας το. Λες «Μαύρη Τρύπα» και που πάει το πονηρό σου μυαλουδάκι; Ε, σε βάζει ο Μανωλιός σε έναν διαστημικό δονητή και σε πετάει ακριβώς εκεί μέσα. Καλογραμμένο διήγημα, με την ενδιαφέρουσα ιδέα της αφήγησης σε πρώτο πρόσωπο από μια Μαύρη Τρύπα. Και πολύ καλύτερο στο να το διαβάζεις από το να το ακούς διαβασμένο από τον συγγραφέα του, βιαστικά και με λάθος ανάσες (στο τέταρτο ΦΕΦΕ). Τα μόνα σημεία που φάλτσαραν κάπως για μένα σε αυτή την πρωτοτυπία είναι τα συχνά «…ορμάνε ξανά προς τα διάφανα ανοίγματα, που ποτέ δεν θα μάθω ότι τα λένε παράθυρα…» που λέει η Μαύρη Τρύπα στον εαυτό της. Σε τρίτο πρόσωπο δεν θα είχα πρόβλημα, σε πρώτο θα το άφηνα να περάσει ως έξυπνο, άντε μια φορά. Επαναλαμβάνεται όμως αρκετά για να το εμπεδώσουμε και βγαίνει περίεργο. Μικρούλι το ψεγάδι όμως μέσα σε ένα, κατά τα άλλα, άψογο διήγημα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted December 24, 2008 Share Posted December 24, 2008 «Μια Ενδιαφέρουσα Κατάσταση» του Μιχάλη Μανωλιού.Τεύχος #436, 24 Δεκεμβρίου 2008. Λες «Μαύρη Τρύπα» και που πάει το πονηρό σου μυαλουδάκι; [...] [...] Και πολύ καλύτερο στο να το διαβάζεις από το να το ακούς διαβασμένο από τον συγγραφέα του, βιαστικά και με λάθος ανάσες (στο τέταρτο ΦΕΦΕ). [...] Μα γι αυτό ακριβώς δεν αναφέρεται πουθενά ο όρος "Μαύρη Τρύπα"... Κι όσο για τη δημόσια αναγνωστική μου καριέρα, έχεις δίκιο φυσικά αλλά με το διήγημα αυτό ευτυχώς ήρθε και το ένδοξο τέλος της. Thx, Ντίνο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted December 29, 2008 Share Posted December 29, 2008 «Διαστημικό Καρναβάλι» της Σύλβιας Ρήγα. Τεύχος #243, 9 Μαρτίου 2005. «Η Διεθνής Λέσχη Αστροναυτών είχε ιδρυθεί από τρεις διάσημους κοσμοναύτες: τον Ρώσο Βασίλη Άστροβιτς, τον Άγγλο Ρόμπερτ Πλάνετ και τον Αμερικανό Μπόμπι Σπέις.» «Ο χορός μεταμφιεσμένων όμως θα γινόταν στην αυθεντική Σελήνη, σ’έναν παλιό, διαστημικό σταθμό. Εκείνη την αποκριάτικη νύχτα είχε συμπτωματικά πανσέληνο. Όμως ποτέ δεν θα περνούσε από το μυαλό και των πιο ονειροπόλων γήινων πως, την ώρα που θαύμαζαν το φεγγάρι, μια φαντασμαγορική γιορτή είχε αρχίσει κάτω από το έδαφος του.» «- Το φόρεμα μου είναι καμωμένο από γαλάζια κρύσταλλα του πλανήτη Σαμψών! - Εκείνα τα πετράδια που αλλάζουν σχήμα και χρώμα ανάλογα με τις ατμοσφαιρικές συνθήκες; Που τους έχουν αφιερώσει ολόκληρα συνέδρια κι ένα σωρό εργαστήρια ασχολούνται αποκλειστικά μαζί τους με απογοητευτικά αποτελέσματα, αφού ποτέ κανένας δεν μπόρεσε να καταλάβει τον τρόπο με τον οποίο μεταμορφώνονται; ρώτησε ο Νέβιλ. - Ακριβώς, αυτά!» Να είχα όρεξη να πληκτρολογώ να σας βάλω κι άλλα αποσπάσματα. Όμως, δεν θα γίνω κακός. Δεν αρμόζει εδώ. Θα κολλήσω αντ'αυτού το διήγημα στην πόρτα του ψυγείου μου. Υπάρχει ίσως και μια κάποια εξήγηση (πέραν της άγνωστης ηλικίας της συγγραφέως) που διαφαίνεται στο φινάλε της ιστορίας της: «Τους λυπόταν λίγο τους κοσμοναύτες… Ταξίδευαν κλεισμένοι σ’ εκείνα τα υπερσύγχρονα, ατσάλινα κουτιά, τα διαστημόπλοια. Ποτέ δεν θα γνώριζαν την υπέροχη αίσθηση ελευθερίας που ένιωθε ένας μάγος πάνω στην ιπτάμενη σκούπα.» Α-χά! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted December 31, 2008 Share Posted December 31, 2008 "Αχ Κουνελάκι" του Παναγιώτη Κούστα Τεύχος #437, 31 Δεκεμβρίου 2008 Πρωτοχρονιάτικο. Πιο επίκαιρο από ποτέ άλλοτε. Περαιτέρω: ΔΣ/ΔΣ (Δεν Σχολιάζω/Δεν Σποϊλεριάζω). Διαβάστε το. Υ.Γ. Πρόλαβα όλους τους γνωστούς θαμώνες του τόπικ, αλλά είχα inside information ότι βγαίνει Κούστας παραμονή Πρωτοχρονιάς. Και φροντίζω να μην τον χάνω τον κύριο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted December 31, 2008 Share Posted December 31, 2008 (edited) "Αχ Κουνελάκι" του Παναγιώτη ΚούσταΤεύχος #437, 31 Δεκεμβρίου 2008 Ευχαριστούμε Παναγιώτη για το χαμόγελο. Να’ξερες πόσο ανάγκη έχω από ένα τέτοιο κουνελάκι… Είναι η λύση για όλα τα αύριο! Ακόμα, ειδικά εκ των υστέρων, βρίσκω ξεκαρδιστικό το «κάτι που πρέπει να ήταν παπούτσι άρχισε να τραβάει ξεγυρισμένες κλοτσιές στην πόρτα.» Edited December 31, 2008 by DinoHajiyorgi Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted January 1, 2009 Share Posted January 1, 2009 (edited) "Αχ Κουνελάκι" του Παναγιώτη ΚούσταΤεύχος #437, 31 Δεκεμβρίου 2008 Επίκαιρο σε δύο δυστυχώς επίπεδα. Μου αρέσει που στο τέλος έρχεται και εξηγεί, ομαλά και χωρίς να χρωστάει τίποτα, αυτή την παλαβή κατάσταση, κουμπώνοντας ανησυχητικά ως εφιάλτικά στην Ελληνική, σημερινή πραγματικότητά μας. Σπουδαίο το εύρημα της ομιλίας του... κουνελακίου. Κάνει τους διαλόγους σπαρταριστούς καθώς ο αναγνώστης φαντάζεται τον Νάρκη να προσπαθεί να καταλάβει τι και πώς είναι αυτή η απίστευτη κέντα που του έκατσε. Τέλος, ιδανικό είναι το κλείσιμο της κυρίως σκηνής. Το κουνελάκι είναι ξαπλωμένο και απλωμένο στο κρεββάτι και ο Νάρκης είναι πια έτοιμος να ορμήσει στο ψητό. Αλλά πριν απ' αυτό "Ο Νάρκης δεν μπόρεσε να συγκρατηθεί άλλο. Έπεσε στο κρεββάτι δίπλα στο κουνελάκι της Πρωτοχρονιάς, το πήρε αγκαλιά και έκλαψε όσο ποτέ πριν στη ζωή του." Αυτό μάλιστα! Ήταν ένα πολύ καλό διήγημα αντάξιο ενός συγγραφέα που, μην το ξεχνάμε, είναι υποψήφιος για βραβείο Nebula (ρε Παναγιώτη, είχες ελπίσει ότι θα άντεχα; ). Edited January 1, 2009 by mman Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted January 3, 2009 Share Posted January 3, 2009 «Νέο Target Group» του Απόστολου Δ. Μανούρα. Τεύχος #244, 16 Μαρτίου 2005. Δύο υπάλληλοι της C.O. Genetics δέχονται να εγκλειστούν σε εργαστήριο παρατήρησης για δεκαεφτά εβδομάδες, για να δοκιμάσουν στον εαυτό τους το νέο Body Fuel της εταιρείας. Το προϊόν, που παρέχεται κανονικά στους αθλητές για ενέργεια σώματος, αυτή τη φορά στοχεύει στο μυαλό, στην ανάπτυξη της ευφυΐας. Η μόνη τους συντροφιά η Λούση, η μασκότ σκυλίτσα της εταιρείας. Οι εβδομάδες περνούν βασανιστικά αργά, πειράζονται τα νεύρα των δύο έγκλειστων, δεν βλέπουν όμως καμία πρόοδο στην νοημοσύνη τους. Μήπως δεν είναι εκείνοι τα πειραματόζωα; Καλογραμμένο διήγημα, που ρέει σαν το νεράκι και τρέχεις προς το φινάλε για να δεις που σε πάει. Το φινάλε συγκλονιστικό δεν είναι, σου δίνει όμως ένα χαμόγελο και μάλλον δεν το ξεχνάς. Είναι από τα λίγα διηγήματα που μπήκα στον κόπο να διαβάσω όταν το είχα αγοράσει, και τώρα το θυμήθηκα με το που το άρχισα ξανά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted January 6, 2009 Share Posted January 6, 2009 «Μάλλον Ουαλοί» του Σταύρου Ντίλιου. Τεύχος #247, 6 Απριλίου 2005. Το διήγημα πήρε πρώτο βραβείο στον διαδικτυακό διαγωνισμό που διοργάνωσαν η ηλεκτρονική πύλη Pathfinder και οι εκδόσεις Καστανιώτη με θέμα τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Άξιο της νίκης του, το διήγημα είναι αριστουργηματικό. Η γραφή του Ντίλιου, ακομπλεξάριστα ελληνοκεντρική, σε κερδίζει αβίαστα, κουβαλάει τον αναγνώστη της ξεκούραστο μέχρι το φινάλε, τον δροσίζει καθ’οδόν με χυμώδες χιούμορ. Λυπήθηκα όταν τέλειωσε, να είχε κι άλλο. Στο story, εξωγήινος ηγέτης που διακτινίζεται ξαφνικά στο κέντρο σταδίου κατά την διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, σκοτώνεται κατά λάθος από ρίψη ακοντίου. Αυτό έχεις ως αποτέλεσμα την καταδίκη της ανθρωπότητας σε αφανισμό. Το διήγημα, χωρισμένο σε δύο βιβλία, με οκτώ κεφάλαια έκαστο (υπάρχει εξήγηση επ’ αυτού), πραγματεύεται τις φευγάτες παρατηρήσεις ενός Αθηναίου για τις τελευταίες αυτές ώρες της Γης. Ό,τι άλλο πω θα ήταν φτωχό καθώς όλη η γοητεία του κειμένου είναι στην πένα. Να υπήρχε τρόπος να το δούμε στο φόρουμ μόνο! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted January 6, 2009 Share Posted January 6, 2009 «Μάλλον Ουαλοί» του Σταύρου Ντίλιου.Τεύχος #247, 6 Απριλίου 2005. Ναι, ήταν πάρα πολύ καλό. Ο Στάυρος Ντίλιος είναι ο εικονογράφος του "9", οπότε ήταν μεγάλη έκπληξη για μένα το ότι χειρίζεται τις λέξεις τουλάχιστον τόσο καλά όσο και τις εικόνες. Νομίζω ότι είναι και μέλος του sff.gr (tec-goblin αν δεν κάνω λάθος?) οπότε οι "πιέσεις" μπορούν να στραφούν προς τα εκεί... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted January 6, 2009 Share Posted January 6, 2009 Νομίζω ότι είναι και μέλος του sff.gr (tec-goblin αν δεν κάνω λάθος?) Το πρώτο όνομα που δίνει ο tec-goblin είναι Νικόλας. Οπότε μάλλον δεν είναι ο Σταύρος Ντίλιος. Είστε σίγουροι πως ο κύριος Ντίλιος είναι μέλος του φόρουμ; Κι αν είναι ποιο είναι το άβαταρ του; Βοήθεια παρακαλώ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted January 6, 2009 Share Posted January 6, 2009 Το goblinάκι πάντως όντως το λένε Νικόλα... Και γενικά το όλο κόνσεπτ... κάποια παρανόηση έχει παιχτεί Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted January 6, 2009 Share Posted January 6, 2009 Σόρρυ, παιδιά, δίκό μου λάθος. Σταύρος Ντίλιος = I robot, αλλά έχει πολύ καιρό να μπει εδώ. Ντίνο, αν θες φανταζόμαι μπορείς να του στείλεις ένα mail, ή να γράψεις στο "9" και να προωθήσουν εκείνοι το mail σου στον συγγραφέα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted January 7, 2009 Share Posted January 7, 2009 «Να ονειρεύεσαι» του Κωνσταντίνου Κέλλη. Τεύχος #438, 7 Ιανουαρίου 2008. Δεν πρόλαβα να διαβάσω το διήγημα, γιατί δεν κρατιόμουνα, ήθελα να προλάβω το νέο. Τέτοιο timing ποιος να το περίμενε τη συγκεκριμένη μέρα. Τα ξημερώματα η πρωτιά στο διαγωνισμό και το ίδιο πρωί η δεύτερη δημοσίευσή του στο '9'. Κάτι μου λέει ότι οι κόποι του 2008 έχουν βρει πολύ κατάλληλο έδαφος μέσα στο 2009. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted January 7, 2009 Share Posted January 7, 2009 (edited) «Να ονειρεύεσαι» του Κωνσταντίνου Κέλλη.Τεύχος #438, 7 Ιανουαρίου 2008. Δεν πρόλαβα να διαβάσω το διήγημα, γιατί δεν κρατιόμουνα, ήθελα να προλάβω το νέο. Τέτοιο timing ποιος να το περίμενε τη συγκεκριμένη μέρα. Τα ξημερώματα η πρωτιά στο διαγωνισμό και το ίδιο πρωί η δεύτερη δημοσίευσή του στο '9'. Κάτι μου λέει ότι οι κόποι του 2008 έχουν βρει πολύ κατάλληλο έδαφος μέσα στο 2009. Με το αυτό διήγημα ο Dinosxanthi κονταροχτυπήθηκε με τον cesar_cy στο εδώ Write-Off #7! Μπορείτε να το βρείτε κι εδώ με άλλο τίτλο. Ένα πολύ δυνατό και συγκινητικό διήγημα. Ποιος μπορεί να μην ταυτιστεί με τον ήρωα; Όσοι δεν κοντεύουμε τα χνάρια του, μια μέρα άνευ απρόοπτου θα είμαστε εκεί. Κι αν έχουμε αγαπήσει έστω μια φορά, θα στοιχειώσουν κι εμάς τα λατρεμένα του φαντάσματα. Το καθεστώς που περνάει την νοητική ικανότητα του κυρίου καθηγητή από τεστ ίσως είναι η επιστημονική φαντασία του διηγήματος, η υποβόσκουσα όμως φασιστική νοοτροπία κατά της τρίτης ηλικίας μας είναι αρκετά γνωστή από πολλούς τομείς της καθημερινής ζωής. Να μπορέσουμε μόνο όταν το απαιτήσουν οι περιστάσεις να δείξουμε το ήθος, το σθένος, το ύψος του ογδοντάχρονου αυτού πρωταγωνιστή. Ένα άξιο διήγημα από έναν άξιο συγγραφέα. Edited January 7, 2009 by DinoHajiyorgi Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted January 7, 2009 Share Posted January 7, 2009 «Να ονειρεύεσαι» του Κωνσταντίνου Κέλλη.Τεύχος #438, 7 Ιανουαρίου 2008. Το "9" έβγαλε τις γιορτές με τρία Ελληνικά (και sff.gr) διηγήματα. Ας κάνω λίγο τον κακό στον Dinosxanthi -με κάνει πάντα να νιώθω καλύτερα: 1) Υπάρχουν δύο σημεία όπου ανοίγουν, κλείνουν και ξανανοίγουν τα εισαγωγικά του ίδιου χαρακτήρα χωρίς να μεσολαβεί οτιδήποτε άλλο (ατάκα άλλου, ή περιγραφή). 2) Ενώ αναφέρεται ότι οι φοιτητές του ήταν δύο κοπέλες και ένα αγόρι, αργότερα γράφεις "μια απ' τις τρεις κοπέλες". Δεν ξέρω πώς έγινε αυτό, σύνηθως δεν ξεφεύγουν αυτά απ' την επιμέλεια του "9". 3) Χρησιμοποιημένη ιδέα. Συγγνώμη για την επανάληψη, αλλά δυστυχώς μου δίνεται το δικαίωμα. Κλείνω με τα καλά (ναι, έχω κι απ' αυτά): 1) Πειστικός ο υπέργηρος κύριος χαρακτήρας. Αργός στην κινήσεις του, νωθρός στις σκέψεις του, δικαιολογημένα κολλημένος στο παρελθόν. 2) Γερός, με σύγκρουση, ο διάλογος με τον επικεφαλής. 3) Καλό το εύρημα με τη γυναίκα του και ο διάλογος της γνωριμίας τους που δίνει το πάτημα για την 4) Υπέροχη εικόνα στο τέλος με τα αγγέλικά φτερά της γυναίκας του. 5) Η ιδέα μπορεί να είναι χρησιμοποιημένη, αλλά είναι εμφανές ότι το διήγημα επενδύει πιο πολύ στην συναισθηματική της παρουσίαση και σίγουρα πετυχαίνει σ' αυτήν. Συγχαρητήρια στον Ντίνο, για ένα ακόμα καλό διήγημα, αν και δεν ξέρω κατά πόσο επιτρέπονται από τον κανονισμό του forum, δύο τέτοιες επιτυχίες την ίδια μέρα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted January 7, 2009 Share Posted January 7, 2009 Όπως έγραψα κιόλας, ναι, ευτυχής συγκυρία. Ένα κείμενο γραμμένο με μια ανάσα, σε 4 ώρες, σαφώς και θα έχει λαθάκια. Θα έρθει η ώρα τους. Όσα περισσότερα μάτια το σκανάρουν τόσα περισσότερα θα αναδύονται. Όταν μαζευτούν, θα τα διορθώσω και θα το κρατήσω στην συλλογή για μια μελλοντική ανθολογία. Ευχαριστώ πολύ τον Μιχάλη για την ανεύρεση αυτών των ζιζανίων που θα εξουδετερωθούν σύντομα. Όλες οι κριτικες όχι απλά ευπρόσδεκτες, αλλά και όπως πάντα υπερπολύτιμες. Την ανέβασα την ιστορία στο forum οπότε, εδώ. Το τραγούδι της ιστορίας υπάρχει, στην εισαγωγή ενός παλαιού αλλά αγαπημένου παιχνιδιού. Είναι από τα αγαπημένα μου κομμάτια και με ενέπνευσε αρκετά όταν το έγραφα. Όσοι θέλουν να το ακούσουν(αξίζει)... . Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
khar Posted January 8, 2009 Share Posted January 8, 2009 Όπως έγραψα κιόλας, ναι, ευτυχής συγκυρία.Ένα κείμενο γραμμένο με μια ανάσα, σε 4 ώρες, σαφώς και θα έχει λαθάκια. Θα έρθει η ώρα τους. Όσα περισσότερα μάτια το σκανάρουν τόσα περισσότερα θα αναδύονται. Όταν μαζευτούν, θα τα διορθώσω και θα το κρατήσω στην συλλογή για μια μελλοντική ανθολογία. Ευχαριστώ πολύ τον Μιχάλη για την ανεύρεση αυτών των ζιζανίων που θα εξουδετερωθούν σύντομα. Όλες οι κριτικες όχι απλά ευπρόσδεκτες, αλλά και όπως πάντα υπερπολύτιμες. Πολύ καλό διήγημα. Μου άρεσαν ιδιαίτερα οι σκηνές με τον καθρέφτη, το τέστ του γέρου και το κλείσιμο με το τι ονειρεύεται ο καθένας. Ορίστε και μερικά δικά μου ζιζάνια. 1. Λίγο μακροσκελές το πρώτο μέρος, μέχρι να φτάσουμε στο σημείο που τον καλούν να κατέβει. 2. Πολύ καλος, ο καλός και υπερβολικά κακός, ο κακός. Βρήκα λίγο τραβηγμένη την εμφάνιση τόσων στρατιωτών για τη διαδικασία που θα ακολουθούσε. Ίσως φαίνεται παράξενο, αλλά πιστεύω ότι ένας σκληρός, άτεγκτος γραφειοκράτης που ακουλουθεί πιστά τους κανόνες θα ήταν πολύ πιο πιστευτός και μισητός (για τον αναγνώστη) από το στρατιωτικό γκρουπ που εμφανίστηκε. Ελάχιστοι έχουμε μνήμες από στρατιωτικά καθεστώτα, ενώ όλοι έχουμε βιώσει τη βία της γραφειοκρατίας στο πετσί μας. 3. Δεν ταιριάζει η παρουσία των τριών φοιτητριών με τους στρατιώτες. Για ποιό λόγο βρισκονται εκεί και γιατί έχει επιτραπεί να παρευρίσκονται; Γενικά, δεν κατάλαβα ποιο ρόλο παίζουν στο διήγημα και γιατί είναι απαραίτητοι. 4. Υπερπλυθησμός; Ίσως κάποτε ,αλλά τώρα παρακαλάμε τα ζευγάρια να κάνουν κανένα παιδί. Τι θα έλεγες για κοινωνική ασφάλιση, που είνα πιο ρεαλιστικό και επίκαιρο. Τα λεφτά δεν φτάνουν για τους μη παραγωγικούς ηλικιωμένους και γι' αυτό υπάρχει ένας μηχανισμός εξόντωσης. 5. Αυτό αφορά προσωπικό γούστο, οπότε αν θέλεις το αγνοείς. Νομίζω ότι το συγραφικό στυλ έχει μια ροπή προς το λυρισμό και το μελοδραματισμό, που παραπέμπει σε παλιότερο τρόπο γραφής. Αν το περιορίσεις ελαφρώς, νομίζω ότι θα κερδίσεις σε φρεσκάδα και αμεσότητα, χωρις να βάζω και στοίχημα γι' αυτό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted January 8, 2009 Share Posted January 8, 2009 3. Δεν ταιριάζει η παρουσία των τριών φοιτητριών με τους στρατιώτες. Για ποιό λόγο βρισκονται εκεί και γιατί έχει επιτραπεί να παρευρίσκονται; Γενικά, δεν κατάλαβα ποιο ρόλο παίζουν στο διήγημα και γιατί είναι απαραίτητοι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted January 8, 2009 Share Posted January 8, 2009 (edited) Πολύ καλό διήγημα. Μου άρεσαν ιδιαίτερα οι σκηνές με τον καθρέφτη, το τέστ του γέρου και το κλείσιμο με το τι ονειρεύεται ο καθένας.Ορίστε και μερικά δικά μου ζιζάνια. 1. Λίγο μακροσκελές το πρώτο μέρος, μέχρι να φτάσουμε στο σημείο που τον καλούν να κατέβει. 2. Πολύ καλος, ο καλός και υπερβολικά κακός, ο κακός. Βρήκα λίγο τραβηγμένη την εμφάνιση τόσων στρατιωτών για τη διαδικασία που θα ακολουθούσε. Ίσως φαίνεται παράξενο, αλλά πιστεύω ότι ένας σκληρός, άτεγκτος γραφειοκράτης που ακουλουθεί πιστά τους κανόνες θα ήταν πολύ πιο πιστευτός και μισητός (για τον αναγνώστη) από το στρατιωτικό γκρουπ που εμφανίστηκε. Ελάχιστοι έχουμε μνήμες από στρατιωτικά καθεστώτα, ενώ όλοι έχουμε βιώσει τη βία της γραφειοκρατίας στο πετσί μας. 3. Δεν ταιριάζει η παρουσία των τριών φοιτητριών με τους στρατιώτες. Για ποιό λόγο βρισκονται εκεί και γιατί έχει επιτραπεί να παρευρίσκονται; Γενικά, δεν κατάλαβα ποιο ρόλο παίζουν στο διήγημα και γιατί είναι απαραίτητοι. 4. Υπερπλυθησμός; Ίσως κάποτε ,αλλά τώρα παρακαλάμε τα ζευγάρια να κάνουν κανένα παιδί. Τι θα έλεγες για κοινωνική ασφάλιση, που είνα πιο ρεαλιστικό και επίκαιρο. Τα λεφτά δεν φτάνουν για τους μη παραγωγικούς ηλικιωμένους και γι' αυτό υπάρχει ένας μηχανισμός εξόντωσης. 5. Αυτό αφορά προσωπικό γούστο, οπότε αν θέλεις το αγνοείς. Νομίζω ότι το συγραφικό στυλ έχει μια ροπή προς το λυρισμό και το μελοδραματισμό, που παραπέμπει σε παλιότερο τρόπο γραφής. Αν το περιορίσεις ελαφρώς, νομίζω ότι θα κερδίσεις σε φρεσκάδα και αμεσότητα, χωρις να βάζω και στοίχημα γι' αυτό. Σ'ευχαριστώ για τον κόπο να τα μοιραστείς Καρ. Ας γράψω κανα 2 λόγια για να τα ξεδιαλύνω λίγο, με τον τρόπο που τα έγραψες. 1. Επειδή παίζει τον ρόλο του δίνοντας τα στοιχεία του χαρακτήρα και προετοιμάζει την ανατροπή, δεν ξέρω αν χρειάζεται να το μειώσω. Αν πραγματικά όμως χαλάει το pacing, ίσως να χρειαστεί μια αλλαγή. 2+3. Λόγω διηγήματος και αρα μικρού μεγέθους, το άσπρο είναι κάτασπρο και το μαύρο κατάμαυρο. Αν ήταν βιβλίο, φυσικά και ο καλός θα ήταν τσαλακωμένος και ο κακός, κάτι άλλο που θα μας προκαλούσε οίκτο. Δεν το θεώρησα σημαντικό αλλά και πάλι δεν νομίζω να πληγώνει την όση αληθοφάνεια. Παρ'όλ'αυτά το ότι αβίαστα παίρνεις το μέρος του καθηγητή και βρίσκεις κακό τον γραφειοκράτη που κάνει απλά την δουλειά του (άσχετα αν χαίρεται που θα σκοτώσει αυτό το άτομο, και συγκεκριμένος λόγος δεν χρειάζεται να γραφτεί) δείχνει ότι πέτυχα τον σκοπό μου. Η σκέψη για τους στρατιώτες είναι ότι ο καθηγητής είναι αγαπητός και ειδικά σε μια ομάδα ατόμων που ονομάζεται "φοιτητές". Το γεγονός μάλιστα ότι εχει καταφέρει να περάσει δυο φορές τα τεστ, τον αναγάγει σε σύμβολο για αυτούς που είναι αντίθετοι σε έναν τέτοιο νόμο. Άρα θεωρούν αναγκαίο να παραβρίσκεται μια δύναμη καταστολής εαν χρειαστεί. Οι φοιτητές δεν είναι μαζί με τους στρατιώτες. Οι φοιτητές είναι εκεί επειδή βοηθούν τον καθηγητή (που πράγματι το έχει χαμένο, αλλά ευτυχώς γι'αυτόν με έναν τρόπο που του είναι αρεστός.) να εξομοιώσει μια μέρα γενεθλίων που θα καταλήξει σε ένα εκτελεστικό απόσπασμα, ως ευχάριστη κατάσταση. Δημιουργούν τις φωνές των αγαπημένων προσώπων που δεν υπάρχουν πια, έχουν δημιουργήσει την ψεύτικη εικόνα που βλέπει από το παράθυρο του, ετοιμάζουν το τσάι του και φαντάζομαι, τον βοηθούν να ζει την ζωή του εδώ και κάποια χρόνια. Δεν είναι αναγκαίο να είναι πάντα οι ίδιοι φυσικά. Όπως εννοείται στο κείμενο, ο Δρ. Μπαλογιάννης ήταν αγαπητό πρόσωπο, δεν θα τον άφηναν μόνο του μια τέτοια μέρα. Η εικόνα του Ντίνου με τον Σωκράτη και τους λυπημένους μαθητές λέει πάρα πολλά και πιάνει ακριβώς το mood. 4. Ίσως η έννοια του υπερπληθυσμού να μην είναι η ίδια με την σημερινή. Ισως τότε 7 Δισεκατομμύρια κόσμου να είναι ΠΑΡΑ πολλά για διάφορους λόγους και να πρέπει να γίνουν 3,4. 5. Όσον αφορά το προσωπικό γούστο, όπως όλοι μας, η γραφή μου είναι επηρεασμένη από διάφορες πένες αγαπημένων συγγραφέων που δεν προσπαθώ βέβαια να αντιγράψω αλλά το ύφος τους έχει ποτίσει το μυαλό μου. Όταν γράφω γρήγορα, αυτό βγαίνει στην επιφάνεια και το έχω παρατηρήσει στα περισσότερα κείμενα που μου βγαίνουν "με μια ανάσα". Σε αυτά, θα ρίξω λιγότερο βάρος στο να περιγράφω πρόσωπα και χαρακτηριστικά, να περιγράψω τον χώρο ή τα δωμάτια, γενικά οι υλικές περιγραφές μου είναι λίγες. Περιγράφω περισσότερο συναισθήματα και εκεί αντικατοπτρίζεται αυτό το οποίο ίσως βρήκες βαρύ. (άλλωστε κάτι που είναι γλυκό τρώγεται με ευχαριστηση, κάτι που παραείναι γλυκό, λιγώνει και αηδιάζει.) Προσπαθώ να γράψω λίγα αλλά συγχρόνως ο αναγνώστης να καταλαβαίνει πολλά. Παράδειγμα στο παρόν κείμενο, η ύπαρξη των φοιτητών. Ή η νευρολογικής ή ψυχολογικής φύσης αρρώστια του καθηγητή (έχουμε καναν γιατρό να μας κάνει διάγνωση...γκουχ γκουχ 4ος 4ος γκουχ...;) Δεν σημαίνει εννοείται ότι το καταφέρνω ή θα βγαίνει πάντα. Αυτό έλειπε αλλά γι'αυτό είμαστε κι εδώ. Μόνο με το συνεχές γράψιμο και το πέρασμα του χρόνου υπάρχει περίπτωση να γίνει αυτό. Edited January 8, 2009 by Dinosxanthi Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
synodoiporos Posted January 9, 2009 Share Posted January 9, 2009 (edited) Διάβασα το διήγημα από το ''9'', και ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη. Καταρχήν, μου άρεσαν πάρα πολύ ορισμένα ευρήματα του συγγραφέα. Η παράξενη ατμόσφαιρα στην αρχή του διηγήματος και οι αντιληπτικές ιδιαιτερότητες του καθηγητή, που οφείλονταν απλώς στην προχωρημένη του ηλικία. Οι φασματικές παρουσίες των αγαπημένων του προσώπων, που εμφανίζονται σαν ρεαλιστικά παρούσες παίζοντας με τον αναγνώστη, προσδίδουν μια καταπληκτική ''θεατρικότητα'' στο όλο κείμενο - ένα χαρακτηριστικό που πραγματικά λάτρεψα -, αν και θα προτιμούσα να ήταν πραγματικά προιόντα της φαντασίας του καθηγητή κι όχι αποτέλεσμα εικονικής πραγματικότητας (αλλά πρόκειται για διήγημα ε.φ., οπότε εντάξει). Θα απαντούσα κι εγώ ότι η παρουσία των φοιτητών έρχεται για να μας δείξει ότι ο καθηγητής χαίρει τη συμπάθειας και της εκτίμησης κάποιων ανθρώπων, που μπορούν να αναγνωρίσουν την αξία του, σε αντίθεση με την ψυχρότητα και την αδιαφορία των στρατοκρατών του συστήματος. Είναι ένα στοιχείο, απαραίτητο κατά την γνώμη μου, που κάνει ακόμη πιο εμφανή και έντονη την αντίθεση των δύο κόσμων. Παραξενεύτηκα, όμως, από αυτό που γράφει ο Dinosxanthi στο παραπάνω post : ''Δημιουργούν τις φωνές των αγαπημένων προσώπων που δεν υπάρχουν πια, έχουν δημιουργήσει την ψεύτικη εικόνα που βλέπει από το παράθυρο του...''. Όλα αυτά τα κάνουν οι φοιτητές ; Νομίζω πως κάτι τέτοιο δεν φαίνεται καθόλου στην ιστορία. Κι ένα σχόλιο σχετικά με τις ξενικές επηρροές του συγγραφέα ως προς τον τρόπο, το ύφος, γραφής. Νομίζω πως και σε αυτό το διήγημα φαίνονται, σε κάποιον πιο υποψιασμένο αναγνώστη όμως. Γενικά, θα έλεγα πως εδώ είναι πολύ καλός ο τρόπος που ο συγγραφέας το χειρίζεται αυτό. Περιορίζει την εμφατικότητα αυτών των στοιχείων και καταφέρνει να τα αφομοιώσει πολύ καλά, ώστε να μην ενοχλούν καθόλου τον αναγνώστη. Ένα επίτευμα που παρουσιάζει ενδιαφέρον... Μεγαλούτσικη και η δική μου η απάντηση, αλλά πρόκειται για ένα καταπληκτικό αποτέλεσμα και για την δική μου γνώμη. Πολύ καλή ιστορία ! Edited January 9, 2009 by synodoiporos Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.