Τι διαβάζετε από επιστημονική φαντασία αυτόν τον καιρό;

[Ugh]

μολις τελειωσα τον "Στολο των Κοσμων" - δεν τρελαθηκα κιολας

οποτε ξεκιναω το "Οπλο μετα Μουσικης" του Λεθεμ, το οποιο συνδυαζει δυο αγαπημενα μου ειδη - ΕΦ και Αστυνομικο Μυθιστορημα

βασικα η ατακα που ειναι γραμμενη στο οπισθοφυλλο μου το "πουλησε"

γραφει: "Παντρευει το στυλ του Τσαντλερ με το οραμα του Φιλιπ Ντικ", αντε να αντισταθεις εσυ μετα...

[Rincewind]

Σα λάτρης του cyberpunk είχα την τύχη να γνωρίσω 2 έργα που επί χρόνια αγνοούσα. Πιο συγκεκριμένα διάβασα τα :

Νευρομάντης (William Gibson) και Το Ηλεκτρικό Πρόβατο (P.Dick). Συνολικά έμεινα ικανοποιημένος κι απ'τα 2, περισσότερο απ'το πρώτο. Φυσικά έχω και παράπονα.

 

Το βιβλίο του P. Dick έχει πολλά πλεονεκτήματα όπως την ατμόσφαιρα, την ενδιαφέρουσα εξέλιξη σεναρίου, χιούμορ, χαρακτήρες και φυσικά, την ικανοποιητική γραφή.

 

Απ'την άλλη όμως δε μπορώ να παραγνωρίσω την αδυναμία του συγγραφέα στην περιγραφή των έντονων σκηνών λόγου χάριν μάχες. Άλλο αρνητικό που παρατήρησα είναι η αίσθηση/αίσθημα βιασύνης που μου μετέφερε προς το τέλος για να κλείσει το έργο του. Σα να τον βασάνιζε κάτι και ήθελε να κλείσει αυτός ο κύκλος συγγραφής.

 

Συνολικά, κρατάω απ'το βιβλίο το ενδιαφέρον σενάριο, ατμόσφαιρα, τις φιλοσοφικές αναζητήσεις κι ερωτήματα όπως για το εάν ο Deckard είναι τελικά κι αυτός ανδροειδές.

 

 

Ο Νευρομάντης είναι μία τελείως διαφορετική περίπτωση. Εξαιρετικό ανάγνωσμα αλλά...δύσκολο ταυτόχρονα.

 

O William Gibson φέρει αρετές που ο P. Dick για παράδειγμα δεν έχει.

 

Η ποιητική του γραφή, οι εξαιρετικά λεπτομερείς περιγραφές, η ενδιαφέρουσα αισθητική είναι μόνο μερικά απ'τα θετικά που μπορώ να γράψω.Σου δίνει την εντύπωση πως είναι εκεί μπροστά στα γεγονότα και στα περιγράφει με τον τρόπο του.

 

Και σε αυτό το σημείο αρχίζουν τα προβλήματα...ο τρόπος του... Διάβασα πως ο Gibson έχει πλήρη άγνοια σε θέματα υπολογιστών. Η αλήθεια είναι πως φαίνεται καθαρά μέσα απ'το βιβλίο.

 

Χρησιμοποιεί πολλές και περίεργες ορολογίες, δίνει περιγραφές για στοιχεία που φαίνεται να μη γνωρίζει ο ίδιος. Ο τρόπος που παρουσίαζε τον περίφημο ΠΑΓΟ και τους ιούς είναι τελείως παράδοξος κατά τη γνώμη μου. Μου πήρε αρκετά λεπτά για να συνειδητοποιήσω ότι ΠΑΓΟΣ = Firewall ή anti-virus. Είναι δεδομένο πως έκανε έρευνα πριν γράψει οτιδήποτε και σίγουρα βοηθήθηκε από άτομα με περισσότερες γνώσεις στα τεχνικά θέματα.

 

Παρολαυτά, μέσα στο δυσνόητο της γραφής του (όχι συνολικά!) βρήκα μία retro γοητεία που πηγάζει απ'την περίοδο που το έγραψε. Το 1982 το ιντερνετ ήταν μία νέα τεχνολογία, όχι ιδιαίτερα προσβάσιμη στο βαθμό του σήμερα κι όπως είναι λογικό οι δυνατότητες του προκαλούσαν ~κυρίως στους μη γνώστες~ τρόμο. Δείχνει δηλαδή την φανταστική εκδοχή και τα ερεθίσματα που προκαλούσε ~η ιδέα του~ πριν από 20 χρόνια, στις αρχές της ζωής του (ίντερνετ).

 

Κρατάω απ'το βιβλίο του υπέροχο στυλ γραφής που έχει βρεi άπειρους μιμητές τόσο σε παγκόσμιο όσο κι εγχώριο..επίπεδο, την αναφορά στο μπλε χαπάκι και τη μετέπειτα διέγερση του ήρωα (χα χα), την ορθολογική σειρά γεγονότων.

Edited April 5, 2012 by Rincewind

[gregacm]

Κι εγω μολις ξεκινησα το Νευρομαντη του Γκιμπσον.Ακομα αρχη ειμαι,τιποτα το δυσνοητο.Χαχα!

[nikosal]

Θυμηθείτε ότι μπορείτε να αξιολογήσετε τα βιβλία που διαβάζετε στο σχετικό τόπικ.

[gregacm]

Θυμομαστε,αλλα βαριομαστε.

Θα τα μαζεψω καποια στιγμη στο μελλον και θα τα παραθεσω,οσα εχω διαβασει.I promise!

Edited April 5, 2012 by gregacm

[Ugh]

Κι εγω μολις ξεκινησα το Νευρομαντη του Γκιμπσον.Ακομα αρχη ειμαι,τιποτα το δυσνοητο.Χαχα!

 

σχετικα με τον Νευρομαντη ακομη θυμαμαι την πρωτη προταση μεσα στο βιβλιο που ξεκινουσε καπως ετσι: "ο ουρανος της πολης εμοιαζε με οθονη τηλεορασης συντονισμενη σε καναλι χωρις εκπομπη"

θυμαμαι το αυθορμητο "γκλουπ" μολις το διαβασα και καταλαβα οτι αυτο το βιβλιο ή θα μου αρεσε πολυ ή θα το σιχαινομουνα - τελικα ευτυχως ισχυσε το πρωτο, καθως ηταν πραγματικα κατι πρωτογνωρο σε στυλ και ατμοσφαιρα απο την πλειοψηφια των εργων ΕΦ εκεινον τον καιρο

το δευτερο εργο του Count Zero ηταν μια αλλη υποθεση καθως ενω συνεχιζει στο ιδιο στυλ ειναι σαφως πιο δαιδαλωδες και δυσνοητο απο το πρωτο - ειλικρινα πολλα σημεια του με δυσκολεψαν αρκετα

βεβαια μεχρι τοτε δεν ειχα διαβασει Egan χαχαχα

Edited April 8, 2012 by Ugh

[nikosal]

Πατ Μέρφι, Η πόλη λίγο αργότερα σε ελληνική μετάφραση, Μέδουσα 1989

[dreamecho]

Πατ Μέρφι, Η πόλη λίγο αργότερα σε ελληνική μετάφραση, Μέδουσα 1989

 

'Ομορφο βιβλίπ . Μου άρεσε πολύ αλλά πάνε και αρκετά χρόνια .

[nikosal]

Ian Watson, The Jonah Kit

 

Στις πρώτες πενήντα σελίδες μια φάλαινα, ένα παιδάκι που πιστεύει ότι είναι αστροναύτης και κάποιοι αστρονόμοι που παρακολουθούν τις φάλαινες να μεταναστεύουν, σε μια ακτή του Μεξικού. Λίγο δυσνόητο («καθόλου προφανές, αγαπητέ μου Γουάτσον»!), ελπίζω να ξεκαθαρίσει σύντομα.

[nikosal]

Θνητοί Θεοί, Richard Morgan.

 

Το διαβάζω στην πολύ καλή μετάφραση του Νικήτα Τουρβά (ωστόσο έχω μια αμφιβολία, έχει κανείς το κείμενο στο πρωτότυπο να ελέγξουμε ένα σημείο;)

 

Το βιβλίο για την ώρα (σελ. 100) μάλλον δεν με έχει γοητεύσει. Το ξεκίνησα με προσδοκίες, καθώς έχει καλές αξιολογήσεις από τους περισσότερους εδώ στο φόρουμ, αλλά δεν είναι (ως τώρα λέω...) κάτι παραπάνω από ένα αντίγραφο Ντάσιελ Χάμετ στο μακρινό μέλλον. Και βέβαια τα γούστα, σεβαστά. Αλλά όταν διαβάζω φράσεις όπως «Την ίδια ώρα, όμως, ένα κρύο χέρι άγγιξε κρυφές χορδές στο στομάχι μου και ένιωσα το πουλί μου να φουσκώνει. Αριστοκρατικό.» δεν ενθουσιάζομαι. Κρυφές χορδές στο... στομάχι, τις οποίες μάλιστα πιάνει ένα... κρύο χέρι, ε; Παρά την ψύξη όμως, όπως διαβάσατε, ο ήρωάς μας δεν πτοείται.

 

Για να δούμε τη συνέχεια...

[Ugh]

Θνητοί Θεοί, Richard Morgan.

 

Το διαβάζω στην πολύ καλή μετάφραση του Νικήτα Τουρβά (ωστόσο έχω μια αμφιβολία, έχει κανείς το κείμενο στο πρωτότυπο να ελέγξουμε ένα σημείο;)

 

Το βιβλίο για την ώρα (σελ. 100) μάλλον δεν με έχει γοητεύσει. Το ξεκίνησα με προσδοκίες, καθώς έχει καλές αξιολογήσεις από τους περισσότερους εδώ στο φόρουμ, αλλά δεν είναι (ως τώρα λέω...) κάτι παραπάνω από ένα αντίγραφο Ντάσιελ Χάμετ στο μακρινό μέλλον. Και βέβαια τα γούστα, σεβαστά. Αλλά όταν διαβάζω φράσεις όπως «Την ίδια ώρα, όμως, ένα κρύο χέρι άγγιξε κρυφές χορδές στο στομάχι μου και ένιωσα το πουλί μου να φουσκώνει. Αριστοκρατικό.» δεν ενθουσιάζομαι. Κρυφές χορδές στο... στομάχι, τις οποίες μάλιστα πιάνει ένα... κρύο χέρι, ε; Παρά την ψύξη όμως, όπως διαβάσατε, ο ήρωάς μας δεν πτοείται.

 

Για να δούμε τη συνέχεια...

 

το εχω διαβασει και μου ειχε αρεσει πολυ ακριβως για τον λογο που αναφερεις "Ντασιελ Χαμμετ στο μακρινο μελλον"... γιαμμιιιι

χωρις να θελω να σε απογοητευσω αν δεν σου αρεσε μεχρι εδω μαλλον δεν θα σου αρεσει και ως το τελος...

Edited May 15, 2012 by Ugh

[nikosal]

The Continuous Katherine Mortenhoe, D.G. Compton.

 

Σαράντα ετών (1973), αλλά μάλλον ενδιαφέρον, θα δούμε. Είμαι στη σελίδα 30.

[nikosal]

Old Man's War, John Scalzi

 

Ήθελα πολύ να διαβάσω κάτι με... διαστημόπλοια και έπεσα διάνα. Μου θυμίζει έντονα Forever's War, ως τώρα (σελ. 100), αν και οι κριτικές αναφέρονται κυρίως στον Heinlein.

[Δημήτρης]

Διάβασα το ''Ο Κόσμος Δακτύλιος'' του Larry Niven. Δεν μου άρεσε σχεδόν καθόλου. Η ιστορία έχει να κάνει μ' έναν πλανήτη που περιβάλλεται από έναν μυστηριώδη δακτύλιο, κάπου πολύ μακριά στο σύμπαν. Ένα πλήρωμα από γήινους και εξωγή- ινους ταξιδεύει στον πλανήτη για να κατανοήσει την φύση του δακτύλιου και να μάθει αν μπορεί το μυστικό της κατασκευής του. Ίσως αν η ιστορία επικεντρωνόταν περισσότερο εκεί, να μου άρεζε περισσότερο. Όμως ένα μεγάλο μέρος του βιβλίου α- ναλώνεται στις συγκρούσεις μεταξύ των μελών του πληρώματος που με άφησαν αδιάφορο. Η αλήθεια πάντως είναι ότι δεν το διάβασα και με την καλύτερη δυνατή συγκέντρωση, από ένα σημείο και μετά απλά γύριζα τις σελίδες. Αφού χαρακτηριστικά θα πω ότι το τελείωσα εχθές, και θυμάμαι ελάχιστα πράγματα. Δεν σκοπεύω όμως να του δώσω δεύτερη ευκαιρία, γιατί συν τοις άλλοις ήταν και πολύ σκληρό για τα γούστα μου. Το έχει διαβάσει κανένας άλλος; Πέρα από τον karatasiospa, δεν νομί- ζω να έχει αναφέρει κανείς ότι το διάβασε.

Edited June 15, 2012 by Δημήτρης

[Ugh]

Διάβασα το ''Ο Κόσμος Δακτύλιος'' του Larry Niven. Δεν μου άρεσε σχεδόν καθόλου. Η ιστορία έχει να κάνει μ' έναν πλανήτη που περιβάλλεται από έναν μυστηριώδη δακτύλιο, κάπου πολύ μακριά στο σύμπαν. Ένα πλήρωμα από γήινους και εξωγή- ινους ταξιδεύει στον πλανήτη για να κατανοήσει την φύση του δακτύλιου και να μάθει αν μπορεί το μυστικό της κατασκευής του. Ίσως αν η ιστορία επικεντρωνόταν περισσότερο εκεί, να μου άρεζε περισσότερο. Όμως ένα μεγάλο μέρος του βιβλίου α- ναλώνεται στις συγκρούσεις μεταξύ των μελών του πληρώματος που με άφησαν αδιάφορο. Η αλήθεια πάντως είναι ότι δεν το διάβασα και με την καλύτερη δυνατή συγκέντρωση, από ένα σημείο και μετά απλά γύριζα τις σελίδες. Αφού χαρακτηριστικά θα πω ότι το τελείωσα εχθές, και θυμάμαι ελάχιστα πράγματα. Δεν σκοπεύω όμως να του δώσω δεύτερη ευκαιρία, γιατί συν τοις άλλοις ήταν και πολύ σκληρό για τα γούστα μου. Το έχει διαβάσει κανένας άλλος; Πέρα από τον karatasiospa, δεν νομί- ζω να έχει αναφέρει κανείς ότι το διάβασε.

 

διαβασα πριν λιγο καιρο το "ο στολος των κοσμων" που ειναι βασικα prequel του ringworld αν και ειναι γραμμενο πιο προσφατα

το βρηκα μαλλον μετριο και ειχα κατα νου να ξεκινησω καποια στιγμη και το ringworld που θεωρειται πιο κλασσικο - το ειχα ξεκινησει παλαιοτερα αλλα για καποιον λογο το ειχα αφησει, δεν θυμαμαι παντως να μην μου αρεσε

εχω παιξει παλαιοτερα και το pc adventure game και το ειχα ευχαριστηθει

απο Νιβεν εχω διαβασει και τα "δεντρα του ουρανου" που επισης μου φανηκε μετριο

αναρωτιεμαι αν διαβασες το ringworld απο τις εκδοσεις space...

[Ugh]

μολις τελειωσα και το "οπλο μετα μουσικης" (gun, with occasional music) του Lethem - συμπαθητικο και ευκολοδιαβαστο

και ξεκιναω το "robots and empire" του τεραστιου Asimov, το ειχα διαβασει μικρος αλλα δεν το θυμαμαι, ντροπη μου

Edited June 15, 2012 by Ugh

[nikosal]

Διάβασα το ''Ο Κόσμος Δακτύλιος'' του Larry Niven. Δεν μου άρεσε σχεδόν καθόλου. Η ιστορία έχει να κάνει μ' έναν πλανήτη που περιβάλλεται από έναν μυστηριώδη δακτύλιο, κάπου πολύ μακριά στο σύμπαν. (...) Το έχει διαβάσει κανένας άλλος; Πέρα από τον karatasiospa, δεν νομίζω να έχει αναφέρει κανείς ότι το διάβασε.

 

Δημήτρη, είναι ένα κλασικό βιβλίο της εφ, που το έχει διαβάσει πολύς κόσμος εδώ μέσα, σκέψου ότι έχει ήδη 8 αξιολογήσεις από μέλη μας. Εγώ το έχω διαβάσει δύο φορές, παλιά στην ελληνική του μετάφραση, πιο πρόσφατα στο πρωτότυπο.

 

Δεν είμαι σίγουρος ότι το κατάλαβες καλά πάντως. Δεν είναι ένας πλανήτης που περιβάλλεται από δακτύλιο... Είναι ένας δακτύλιος φτιαγμένος από ύλη, γύρω από ένα αστέρι που παρέχει την απαραίτητη ενέργεια. Η πλησιέστερη αναλογία που μπορώ να σκεφτώ πρόχειρα, είναι μια κουμπωμένη ζώνη παντελονιού, σε κύκλο, γύρω από μια φωτεινή πηγή. Ο «κόσμος δακτύλιος» έχει τεράστια επιφάνεια (σαν να ξεδιπλώνεις χιλιάδες «γαίες»), μεγάλο πλάτος (φαντάσου το σημείο που προσεδαφίζονται σαν να είναι ας πούμε μια τρύπα της ζώνης, και τους ήρωες να κινούνται κάθετα για να φτάσουν στην άκρη της), λίμνες και ένα τεράστιο βουνό, που όπως αποδεικνύεται δεν είναι παρά μια παραμόρφωση που οφείλεται στην πτώση ενός μετεωρίτη. Επιπλέον, στο διάστημα ανάμεσα στο δακτύλιο και τον αστέρα υπάρχει μια δεύτερη κυκλική κατασκευή, όχι ενιαία αυτή τη φορά αλλά με παραλληλόγραμμα που διαδέχεται το ένα το άλλο, ώστε στον κόσμο δακτύλιο να γίνεται δυνατή η εναλλαγή μέρας και νύχτας.

 

Μια εξαιρετική απεικόνιση είναι αυτή:

Αυτός είναι ο «κόσμος δακτύλιος» όπως θα τον βλέπαμε αν ήμασταν πάνω του και κοιτούσαμε προς την μια πλευρά. Πίσω μας θα βλέπαμε ακριβώς την ίδια εικόνα, ενώ αν κοιτούσαμε απευθείας πάνω θα βλέπαμε τον αστέρα, ο οποίος φυσικά θα έκρυβε την «απέναντι» πλευρά της ζώνης. Τη νύχτα όμως, θα βλέπαμε και την απέναντι πλευρά (αν δεν κάνω λάθος). Βλέπεις πάντως τη διαδοχή μέρας και νύχτας...

 

Και να ή συνολική κατασκευή, όπως τη βλέπει το σκάφος που πλησιάζει: Ο «κόσμος-δακτύλιος» και εσωτερικά τα παραλληλόγραμμα που είναι απαραίτητα για τη διαδοχή νύχτας-μέρας. Προσοχή, γιατί η εικόνα ξεγελάει λίγο: Αριστερά βλέπουμε το κοντινότερο στο σκάφος τμήμα του «κόσμου-δακτύλιου», δηλ. το εξωτερικό του. Δεξιά και πάνω, το απέναντι εσωτερικό.

 

Ο κόσμος αυτός έχει κατασκευαστεί στο παρελθόν από πολύ ευφυή όντα, ο Νίβεν δεν δίνει καμία εξήγηση στο πρώτο βιβλίο, αλλά βρίσκεται σε μια παρακμή που έχει να κάνει με την έλλειψη πρώτων υλών και τη διακοπή των διαστημικών ταξιδιών από και προς αυτόν. Δεν έχω διαβάσει τις συνέχειες, σε αυτές έδωσε κάποιες εξηγήσεις.

 

Δεν σου άρεσε, πολύ καλά. Εμένα μου άρεσε πολύ, είναι από τα αγαπημένα μου βιβλία και από τα λίγα που μου έδωσαν την τέλεια αίσθηση του «μεγάλου», ό,τι πιο γοητευτικό ξέρω στην εφ. Για αυτό του είχα βάλει το τέλειο «δεκάρι».

[Δημήτρης]

Διάβασα το ''Ο Κόσμος Δακτύλιος'' του Larry Niven. Δεν μου άρεσε σχεδόν καθόλου. Η ιστορία έχει να κάνει μ' έναν πλανήτη που περιβάλλεται από έναν μυστηριώδη δακτύλιο, κάπου πολύ μακριά στο σύμπαν. Ένα πλήρωμα από γήινους και εξωγή- ινους ταξιδεύει στον πλανήτη για να κατανοήσει την φύση του δακτύλιου και να μάθει αν μπορεί το μυστικό της κατασκευής του. Ίσως αν η ιστορία επικεντρωνόταν περισσότερο εκεί, να μου άρεζε περισσότερο. Όμως ένα μεγάλο μέρος του βιβλίου α- ναλώνεται στις συγκρούσεις μεταξύ των μελών του πληρώματος που με άφησαν αδιάφορο. Η αλήθεια πάντως είναι ότι δεν το διάβασα και με την καλύτερη δυνατή συγκέντρωση, από ένα σημείο και μετά απλά γύριζα τις σελίδες. Αφού χαρακτηριστικά θα πω ότι το τελείωσα εχθές, και θυμάμαι ελάχιστα πράγματα. Δεν σκοπεύω όμως να του δώσω δεύτερη ευκαιρία, γιατί συν τοις άλλοις ήταν και πολύ σκληρό για τα γούστα μου. Το έχει διαβάσει κανένας άλλος; Πέρα από τον karatasiospa, δεν νομί- ζω να έχει αναφέρει κανείς ότι το διάβασε.

 

διαβασα πριν λιγο καιρο το "ο στολος των κοσμων" που ειναι βασικα prequel του ringworld αν και ειναι γραμμενο πιο προσφατα

το βρηκα μαλλον μετριο και ειχα κατα νου να ξεκινησω καποια στιγμη και το ringworld που θεωρειται πιο κλασσικο - το ειχα ξεκινησει παλαιοτερα αλλα για καποιον λογο το ειχα αφησει, δεν θυμαμαι παντως να μην μου αρεσε

εχω παιξει παλαιοτερα και το pc adventure game και το ειχα ευχαριστηθει

απο Νιβεν εχω διαβασει και τα "δεντρα του ουρανου" που επισης μου φανηκε μετριο

αναρωτιεμαι αν διαβασες το ringworld απο τις εκδοσεις space...

 

Ναι από εκδόσεις Space το διάβασα. Και αν και δεν μου άρεσε θα προτείνω να το διαβάσεις γιατί όντως είναι κλασικό.

 

 

Διάβασα το ''Ο Κόσμος Δακτύλιος'' του Larry Niven. Δεν μου άρεσε σχεδόν καθόλου. Η ιστορία έχει να κάνει μ' έναν πλανήτη που περιβάλλεται από έναν μυστηριώδη δακτύλιο, κάπου πολύ μακριά στο σύμπαν. (...) Το έχει διαβάσει κανένας άλλος; Πέρα από τον karatasiospa, δεν νομίζω να έχει αναφέρει κανείς ότι το διάβασε.

 

Δημήτρη, είναι ένα κλασικό βιβλίο της εφ, που το έχει διαβάσει πολύς κόσμος εδώ μέσα, σκέψου ότι έχει ήδη 8 αξιολογήσεις από μέλη μας. Εγώ το έχω διαβάσει δύο φορές, παλιά στην ελληνική του μετάφραση, πιο πρόσφατα στο πρωτότυπο.

 

Δεν είμαι σίγουρος ότι το κατάλαβες καλά πάντως. Δεν είναι ένας πλανήτης που περιβάλλεται από δακτύλιο... Είναι ένας δακτύλιος φτιαγμένος από ύλη, γύρω από ένα αστέρι που παρέχει την απαραίτητη ενέργεια. Η πλησιέστερη αναλογία που μπορώ να σκεφτώ πρόχειρα, είναι μια κουμπωμένη ζώνη παντελονιού, σε κύκλο, γύρω από μια φωτεινή πηγή. Ο «κόσμος δακτύλιος» έχει τεράστια επιφάνεια (σαν να ξεδιπλώνεις χιλιάδες «γαίες»), μεγάλο πλάτος (φαντάσου το σημείο που προσεδαφίζονται σαν να είναι ας πούμε μια τρύπα της ζώνης, και τους ήρωες να κινούνται κάθετα για να φτάσουν στην άκρη της), λίμνες και ένα τεράστιο βουνό, που όπως αποδεικνύεται δεν είναι παρά μια παραμόρφωση που οφείλεται στην πτώση ενός μετεωρίτη. Επιπλέον, στο διάστημα ανάμεσα στο δακτύλιο και τον αστέρα υπάρχει μια δεύτερη κυκλική κατασκευή, όχι ενιαία αυτή τη φορά αλλά με παραλληλόγραμμα που διαδέχεται το ένα το άλλο, ώστε στον κόσμο δακτύλιο να γίνεται δυνατή η εναλλαγή μέρας και νύχτας.

 

Μια εξαιρετική απεικόνιση είναι αυτή:

Αυτός είναι ο «κόσμος δακτύλιος» όπως θα τον βλέπαμε αν ήμασταν πάνω του και κοιτούσαμε προς την μια πλευρά. Πίσω μας θα βλέπαμε ακριβώς την ίδια εικόνα, ενώ αν κοιτούσαμε απευθείας πάνω θα βλέπαμε τον αστέρα, ο οποίος φυσικά θα έκρυβε την «απέναντι» πλευρά της ζώνης. Τη νύχτα όμως, θα βλέπαμε και την απέναντι πλευρά (αν δεν κάνω λάθος). Βλέπεις πάντως τη διαδοχή μέρας και νύχτας...

 

Και να ή συνολική κατασκευή, όπως τη βλέπει το σκάφος που πλησιάζει: Ο «κόσμος-δακτύλιος» και εσωτερικά τα παραλληλόγραμμα που είναι απαραίτητα για τη διαδοχή νύχτας-μέρας. Προσοχή, γιατί η εικόνα ξεγελάει λίγο: Αριστερά βλέπουμε το κοντινότερο στο σκάφος τμήμα του «κόσμου-δακτύλιου», δηλ. το εξωτερικό του. Δεξιά και πάνω, το απέναντι εσωτερικό.

 

Ο κόσμος αυτός έχει κατασκευαστεί στο παρελθόν από πολύ ευφυή όντα, ο Νίβεν δεν δίνει καμία εξήγηση στο πρώτο βιβλίο, αλλά βρίσκεται σε μια παρακμή που έχει να κάνει με την έλλειψη πρώτων υλών και τη διακοπή των διαστημικών ταξιδιών από και προς αυτόν. Δεν έχω διαβάσει τις συνέχειες, σε αυτές έδωσε κάποιες εξηγήσεις.

 

Δεν σου άρεσε, πολύ καλά. Εμένα μου άρεσε πολύ, είναι από τα αγαπημένα μου βιβλία και από τα λίγα που μου έδωσαν την τέλεια αίσθηση του «μεγάλου», ό,τι πιο γοητευτικό ξέρω στην εφ. Για αυτό του είχα βάλει το τέλειο «δεκάρι».

 

Σ' ευχαριστώ nikosal για την άμεση απάντηση. Το ότι έχουμε να κάνουμε με αστέρι και δακτύλιο και όχι με δακτύλιο και πλανήτη το κατάλαβα και απλά δεν το διευκρίνησα. Θυμάμαι μερικά πράγματα όπως π.χ

τις προσπάθειες του Μαριονετίστα για την συγκρότηση του πληρώματος. Τις συγκρούσεις των μελών λόγω του διαφορετικού τρόπου σκέψης. Τις απόπειρες του Λούις Γου να αποτρέψει την Τήλα Μπράουν να συμμετάσχει, και την αντίδραση της τελευταίας όταν έμαθε ότι είναι αποτέλεσμα ενός.. πειράματος.

Πέρα από αυτά όμως, λίγα πράγματα. Όταν άρχισε η παράθεση των μεγεθών, δεδομένων, θεωριών κλπ, το βιβλίο με έχασε. Ή πιο σωστά εγώ έχασα αυτό. Γενικά έχω παρατηρήσει ότι δυσκολεύομαι να συγκεντρωθώ σε κείμενα που δεν πολυείναι του γούστου μου. Και επίσης επιβεβαιώθηκα σ' αυτό που ήξερα από πριν, ότι δηλαδή δεν μου αρέσει η σκληρή επιστημονι- κή φαντασία. Θα έλεγα λοιπόν ότι καλό βιβλίο ο Δακτύλιος, αλλά σίγουρα όχι για 'μένα. Και nikosal πως σου φάνηκε η με- τάφραση αφ' ότου διάβασες το πρωτότυπο και μπόρεσες να κάνεις τις συγκρίσεις; Εμένα μου άρεσε πολύ, όπως και των περισσοτέρων βιβλίων της Space άλλωστε.

Edited June 16, 2012 by Δημήτρης

[nikosal]

A princess of mars, E. R. Burroughs.

 

Nόστιμο. Ετών 95.

[Nirgal]

Το τούβλο (1300 σελίδες) "Limit" του Σέτσινγκ ("Το σμήνος").

Έχω φτάσει στη σελίδα 230 (περίπου το 15%) και δεν ξέρω αν αξίζει τον κόπο ακόμα...

[nikosal]

Αμάν, δεν πιάνεται το χέρι σου;

 

Φριτζ Λάιμπερ, Ο μεγάλος χρόνος, στην παλιά-παλιά έκδοση του Εξάντα.

[nikosal]

John Shirley, City come a-walkin'

[nikosal]

John Stith, Manhattan Transfer

 

Πολύ δύσκολη η δουλειά του συγγραφέα, να κάνει πιστευτή την... αρπαγή του νησιού Μανχάταν από εξωγήινους. Και δεν είναι χιουμοριστικό το βιβλίο... Θα δω πώς θα πάει και θα επανέλθω. Ως τώρα (κεφ. 3) έτσι και έτσι.

[BladeRunner]

Πάντως εμένα μου φαίνεται εξαιρετικά ενδιαφέρον.

[nikosal]

Άντονι Μπέρτζες, Κουρδιστό πορτοκάλι.

 

Γιατί ορισμένοι έλληνες εκδότες θεωρούν ότι το όνομα του συγγραφέα πρέπει να γράφεται πάντα μόνο στα αγγλικά; Όπου και αν αναφέρεται, ακόμα και στο αυτί, ακόμα και στα στοιχεία της έκδοσης, μόνο στα αγγλικά; Πρέπει να μαντεύουμε πώς ακριβώς προφέρεται στα ελληνικά; Αν ήταν Γιαπωνέζος, θα τον έγραφαν στα γιαπωνέζικα; Άραβας στα αραβικά; Να είχαμε καμία επιμελήτρια της έκδοσης να μας διαφωτίσει...

Edited July 15, 2012 by nikosal