Τι διαβάζετε;

[BladeRunner]

Διαβάζω την Αυτοκρατορία του Ήλιου, του Τζέιμς Γκράχαμ Μπάλαρντ.

[Eroviana]

Τελείωσα το Dispossessed της Le Guin, που ήταν υπέροχο! Μα, να μην το έχω διαβάσει νωρίτερα;

 

Και ξεκίνησα το "Τρία Κείμενα για την Ουτοπία" από Μεταίχμιο. Περιλαμβάνει την Ουτοπία του Thomas More, την Νέα Ατλαντίδα του Frances Bacon και την Νήσο του Πάιν του Henry Neville. Είμαι στο 2ο βιβλίο της Ουτοπίας και είναι πολύ ενδιαφέρον. Κρίμα που δε διαβάζουν τέτοια κείμενα οι απανταχού "κυβερνήτες".

[Storyteller]

Έγκλημα και Τιμωρία του Φίοντορ Ντοστογιέφσκι και παρότι τελειώνω τον πρώτο τόμο, δε μ' έχει ενθουσιάσει ακόμα όπως τα προηγούμενα που έχω διαβάσει...

[BladeRunner]

Gregacm φαίνεται ότι ήταν το τελευταίο αντίτυπο, αφού δεν βρήκα τίποτα. Τυχερέ!

Edited November 29, 2010 by BladeRunner

[KELAINO]

Ξεκίνησα το "Άσε το κακό να μπει" χτες το βράδυ και ήδη έχω φτάσει στα μισά. Δεν ξεκολάει από τα χέρια αυτό το πράμα. Χαλάλι το ξενύχτι.

Ανατριχιαστικότερο απ' όλα είναι η περιγραφή της πεζής, γκρίζας καθημερινότητας (αυτό που στη Σουηδία λέγεται "ρεαλισμός του νεροχύτη" )

[gregacm]

Gregacm φαίνεται ότι ήταν το τελευταίο αντίτυπο, αφού δεν βρήκα τίποτα. Τυχερέ!

 

Υποθετω οτι στα μεγαλα βιβλιοπωλεια εχεις ψαξει-ρωτησει,ετσι?Γιατι τα site τους δειχνουν οτι υπαρχει.Εκτος κι αν δεν τα εχουν ενημερωσει.

[Nihilio]

Ξεκίνησα το "Άσε το κακό να μπει" χτες το βράδυ και ήδη έχω φτάσει στα μισά. Δεν ξεκολάει από τα χέρια αυτό το πράμα. Χαλάλι το ξενύχτι.

Ανατριχιαστικότερο απ' όλα είναι η περιγραφή της πεζής, γκρίζας καθημερινότητας (αυτό που στη Σουηδία λέγεται "ρεαλισμός του νεροχύτη" )

E ναι, το έχει αυτό το άτιμο...

[BladeRunner]

Ντον Ντελίλλο - Λευκός Θόρυβος

Έχω ακούσει αντικρουόμενες απόψεις γι'αυτό το βιβλίο, και έτσι θέλω να δω από μόνος μου τι σόι βιβλίο είναι. Πάντως, από την αρχή, φαίνεται για ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα, αλλά πρέπει να δω και πως θα εξελιχθεί η όλη υπόθεση στη συνέχεια...

Edited November 29, 2010 by BladeRunner

[Cassandra Gotha]

Διαβάζω πάλι το Ταξιδιώτης στις Θάλασσες της Μοίρας, το τρίτο βιβλίο της σειράς Έλρικ, του Μάικλ Μούρκοκ. Δεν άντεξα! Επιτέλους, λίγη δράση! Μπούχτισα με τα χλιαρά. Κάθε πέντε το πολύ βιβλία, (τόσο αντέχω), πρέπει να διαβάζω κάτι σε τέτοιο στυλ, αλλιώς αρχίζω να βαριέμαι του θανατά.

 

Τώρα που είπα "θανατά" και "χλιαρό": μόλις τελειώσω αυτό που διαβάζω θα πιάσω το Reaper Man του Pratchett.

[Sileon]

Διαβάζω πάλι το Ταξιδιώτης στις Θάλασσες της Μοίρας, το τρίτο βιβλίο της σειράς Έλρικ, του Μάικλ Μούρκοκ. ...

 

Πωω. Αυτά είναι. Κι όλο λέω να το ξαναπιάσω τούτο.

[heiron]

Εγω αυτο το εχω πιασει αρκετες φορες αλλα συνηθως απλα διαβαζω καποια απο τις ιστοριες οχι ολο μαζι...

[Naroualis]

• Τσουνάμι, το Μεγάλο Ψέμα, Γ. Χατζηκωνσταντίνου: Ανακάληπτο βιβλίο. Επί 120 σελίδες περιγράφει τα συμπτώματα του τσουνάμι στον Ινδικό το 2004, μπερδεμένα και πολλές φορές άτεχνα μεταφρασμένα από διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία και μπροσούρες και στις τελευταίες του 20 σελίδες συνομωσιολογεί. Κακή γραφή, εκεί όπου στ' αλήθεια είναι δική του η γραφή και καμία οργάνωση της σκέψης. Ένα ευχάριστο διασκεδαστικό ανάγνωσμα (που για το είδος του βιβλίου και το θέμα που πραγματεύεται, είναι μάλλον προσβολή ως χαρακτηρισμός...)
• Μια βόλτα με τον Τιτανικό, Γιώργος Ανταλέν: Καλή γραφή, διασκεδαστικό ως βιβλίο, αλλά έρχεται από το τίποτε και πάει στο πουθενά.
• Cahokia's Countryside, Household Archaeology, Settlement Patterns and Social Power, Mark W. Mehrer: Πολύ δύσκολο στην ανάγνωση, αν και το περιμένει κανείς από επιστημονική διατριβή. Μέτριες οι πληροφορίες που μπορεί να πάρει κανείς (κανείς ανειδίκευτος εννοώ.)
• Cahokia, Ancient America's Great City on the Mississippi, Timothy R. Pauketat: Αυτό από την άλλη είναι αρκετά καλό. Περιγραφικό, με τις λογοτεχνίζουσες τάσεις του και απ' όλα. Καταλαβαίνεις πέντε πράγματα.

Τώρα διαβάζω ταυτοχρόνως το Κοράκι του Ελέκτρο, το Empire of Black and Gold, του Tchaikofsky (όχι του παλιού, ένας καινούργιος είναι :Ρ), το Nifft the Lean, του Shea και τους Αργοναύτες του Χρόνου, της Άννας Κουππάνου (εφηβικό). Με τη φούρια που έχω από το ΝαΝό, με βλέπω να τα έχω ξεπετάξει ως την Κυριακή και τα 4.

[dagoncult]

Πριν λίγο τέλειωσα το Αυτό, οπότε μου έχει μείνει βραδιάτικα η υπερένταση που έχω πάντα όταν τελείωνω ένα βιβλίο που με ταξίδεψε καλά - κάπως σαν να θέλω να αρχίσω να το ξαναδιαβάζω στα καπάκια ή να πιάσω κάποιον από τους ώμους και να του πω όλη την ιστορία μονορούφι. Οι ήρωές του μου κράτησαν συντροφιά σχεδόν ένα μήνα και φτάνοντας στις τελευταίες σελίδες ήταν σαν να έφευγε ένας φιλαράκος από τα παλιά... φυσικά.

[Cassandra Gotha]

Πριν λίγο τέλειωσα το Αυτό, οπότε μου έχει μείνει βραδιάτικα η υπερένταση που έχω πάντα όταν τελείωνω ένα βιβλίο που με ταξίδεψε καλά

Πολύ ωραία αίσθηση, την ξέρω. Το όχι και τόσο ωραίο όμως, έρχεται όταν την επόμενη μέρα θέλεις να ξεκινήσεις ένα καινούργιο βιβλίο. Ποιο να πιάσεις; Εγώ όταν έχω αυτό το πρόβλημα συνήθως ξεφυλλίζω, (ή διαβάζω ολόκληρο), για δυο-τρεις μέρες κάτι άλλο αγαπημένο.

[KELAINO]

Πριν λίγο τέλειωσα το Αυτό, οπότε μου έχει μείνει βραδιάτικα η υπερένταση που έχω πάντα όταν τελείωνω ένα βιβλίο που με ταξίδεψε καλά

Πολύ ωραία αίσθηση, την ξέρω. Το όχι και τόσο ωραίο όμως, έρχεται όταν την επόμενη μέρα θέλεις να ξεκινήσεις ένα καινούργιο βιβλίο. Ποιο να πιάσεις; Εγώ όταν έχω αυτό το πρόβλημα συνήθως ξεφυλλίζω, (ή διαβάζω ολόκληρο), για δυο-τρεις μέρες κάτι άλλο αγαπημένο.

 

 

Κι εδώ μια απ' τα ίδια.

[Naroualis]

(Αν και θα έπρεπε να έχει το δικό του τόπικ) διάβασα το Όφης και Λύγκας του Γαβριήλ Ναχμία. Όπως όλα τα κείμενά σου, αγαπητέ, δεν ξέρω αν το κατάλαβα, αλλά οπωσδήποτε το απήλαυσα. Για να πω την αμαρτία μου, έχω την εντύπωση ότι κάτι ψυχανεμίστηκα, αλλά είμαι λίγο επιφυλακτική με την νοημοσύνη μου τον τελευταίο καιρό :Ρ. Καλοτάξιδο και για τους αναζητώντες, έχει ακόμη ένα αντίτυπο στον Ιανό. Με 5 ευρώ πίνεις έναν καφέ μόνο, αξίζει να τον στερηθεί κανείς για χάρη αυτού του ποιητικού κειμένου; Πεζού ποιήματος; Το κόβω εδώ, γιατί μάλλον καταστρέφω την ομορφιά του καλουπώνοντάς το.

 

Α, ξέχασα να σας πω, το αγόρασα στις 8 το βράδυ σήμερα :Ρ

 

Επίσης τελείωσα τους Αργοναύτες του Χρόνου της Άννας Κουππάνου. Εφηβικό φάντασυ ανάγνωσμα (με σήμανση στο οπισθόφυλλο "από 13 ετών") Ξεκινάει καλά, με τα μικροπροβληματάκια του, αλλά το δεύτερο μισό είναι μάλλον κατώτερο των προσδοκιών, όχι ως προς την έμπνευση ή την ιδέα, αλλά ως προς την εκτέλεση. Λείπουν περιγραφές, και ομαλές μεταβάσεις μεταξύ των σκηνών, όπως και μεταξύ των μεταβολών της ιδιοσυγκρασίας των πρωταγωνιστών.

[KELAINO]

Ξεκίνησα το "Άσε το κακό να μπει..."

 

...και το τελείωσα εντός διημέρου. Ναι, είναι συναρπαστικό και σελιδογυριστικό, ναι, ξενύχτησα καταφύγοντας στο σελοτέιπ για να κρατήσω τα βλέφαρα μου ανοιχτά και την άλλη μέρα πήγα στη δουλειά σα ζόμπι, αλλά... μ' άρεσε; μνιααα...

Δε θά 'λεγα ότι αυτός ο συνδυασμός αβάσταχτης καθημερινότητας και υπερφυσικού τρόμου λειτούργησε για μένα. Δηλαδή, μπροστά στις τρομακτικές καταστάσεις της πραγματικής ζωής, όλοι οι φανταστικοί τρόμοι ωχριούν και σβήνουν.

Παράδειγμα: πάει ο πιτσιρικάς να περάσει ΠΣΚ στον μπαμπά του. Το περιμένει πώς και τί, με λαχτάρα κι όλα τα σχετικά,

αλλά όταν πάει εκεί ο μπαμπάς μπεκρουλιάζει μ' ένα φίλο του και ο μικρός φεύγει πικραμένος μέσα στη χιονισμένη νύχτα και γυρνάει με ωτοστόπ στη Στοκχόλμη.

Μετά από μια τέτοια φρίκη, το

απέθαντο πτώμα με το λειωμένο πρόσωπο που περιφέρεται βγάζοντας άναρθρα "ααααα...",

σόρρυ, αλλά με αφήνει παγερά αδιάφορη.

[Zaratoth]

Εγώ ξεκίνησα σήμερα στο αεροπλάνο το 1984 και διάβασα περίπου 65 σελίδες. Ενδιαφέρον μου φαίνεται και θέλω να το συνεχίσω το βράδυ που θα ξαπλώσω.

[Tiessa]

Εγώ ξεκίνησα σήμερα στο αεροπλάνο το 1984 και διάβασα περίπου 65 σελίδες. Ενδιαφέρον μου φαίνεται και θέλω να το συνεχίσω το βράδυ που θα ξαπλώσω.

 

Κλασικό και από τα δυνατότερα αναγνώσματα.

Αλλά μην παραξενευτείς αν δεις το βράδυ εφιάλτες.

[D'Ailleurs]

 

 

Ντένις Λιχέιν - Το νησί των Καταραμένων

 

Ό, τι και να πω είναι λίγο. Το βιβλίο είναι καταπληκτικό. Γλώσσα και ύφος αξιοζήλευτο, η αρχιτεκτονική με την οποία παίρνει μορφή η πλεκτάνη και το όλο δράμα στο οποίο ο κεντρικός ήρωας πρωταγωνιστεί ερήμην του, είναι κανονικά μαθήματα λογοτεχνίας. Η χαρακτήρες ζωντανεύουν μέσα από διαλόγους, ερωταπαντήσεις και μικρές κινήσεις που λένε όσα θα έλεγε ένας άλλος σε δέκα σελίδες. Και, τίποτα περιττό, έτσι; Όλα γράφονται γιατί είναι μέρους του όλου. Σίγουρα θα διαβάσω κι άλλα του Λιχέιν. Η δε μεταφορά, μετά κι από την ανάγνωση, αποδεικνύεται εκτός απο εξαιρετική ταινία, και μια καθόλα επιτυχημένη μεταφορά.

 

 

 

 

αφάνταστα μέτριο και βαρετό όπως η ταινία δυστηχώς.

 

προς το παρων ξεκίνησα το:

 

[Tattoman]

Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες- Ο Συνταγματάρχης δεν έχει κανέναν να του γράψει

Καλό είναι, μικρό και μετα βίας 100 σελίδες. Διαβάζεται έυκολα και έχει ωραίες σκιερές εικόνες και σε βάζει ωραία στο κλήμα..

 

 

[BladeRunner]

Άρχισα το σατιρικό Ο Αυτοκράτορας της Αμερικής, του Ρίτσαρντ Κόντον. Είμαι στις πρώτες είκοσι σελίδες ακόμα, αλλά φαίνεται απίστευτα καλογραμμένο, αστείο και η σάτιρα σπάει κόκαλα. Θα μου αρέσει πολύ, είμαι σίγουρος. Όποιος ενδιαφέρεται, υπάρχουν μερικά αντίτυπα στο Μικρό Μοναστηράκι, σε πολύ χαμηλή τιμή. Δεν το έχω πετύχει πουθενά αλλού.

Edited December 6, 2010 by BladeRunner

[gregacm]

Αρχισα το Διλημμα Δικαιου του George P. Pelecanos (εκδοσεις ΟΞΥ).

[Stanley]

Διαβάζω τις Αναμνήσεις από το Σπίτι των Πεθαμένων, του Ντοστογιέφσκι. Είναι καλό. Είναι αργό. Πολύ αργό.

[Eroviana]

Διαβάζω τη "Μηχανή του Σεξ", συλλογή διηγημάτων ε.φ. με θέμα το σεξ από τη Μέδουσα-Σέλας. Πολύ μου αρέσει ό,τι κι αν λέει ο φίλτατος Μμιχάλης!

Edited December 7, 2010 by Eroviana