Τι διαβάζετε;

[BladeRunner]

Πολύ ενδιαφέρον. Θα το βάλω στη λίστα του bookdepository, η οποία μεγαλώνει επικίνδυνα.

Edited April 24, 2011 by BladeRunner

[BladeRunner]

Συνεχίζω ακάθεκτος με ένα ακόμη κλασικό βιβλίο, το Έγκλημα στο Νείλο, της Αγκάθα Κρίστι. Γι'αυτό το βιβλίο, έδωσα το εξωφρενικό ποσό των 50 λεπτών! Άλλα τόσα έδωσα και για το Οι Δέκα Μικροί Νέγροι. Με τόσα ούτε ένα πακέτο τσίχλες δεν παίρνεις πλέον, εγώ πήρα δυο κλασικά βιβλία. Αυτά είναι!

[Lady Nina]

Συνεχίζω ακάθεκτος με ένα ακόμη κλασικό βιβλίο, το Έγκλημα στο Νείλο, της Αγκάθα Κρίστι. Γι'αυτό το βιβλίο, έδωσα το εξωφρενικό ποσό των 50 λεπτών! Άλλα τόσα έδωσα και για το Οι Δέκα Μικροί Νέγροι. Με τόσα ούτε ένα πακέτο τσίχλες δεν παίρνεις πλέον, εγώ πήρα δυο κλασικά βιβλία. Αυτά είναι!

Πού τα βρίσκεις αυτά βρε άνθρωπε; Πες μου να πάω να πάρω κι εγώ κανένα τέτοιο!

[Zaratoth]

Εγώ συνεχίζω μετά το Last Wish, με το Blood of Elves. Και μετά έρχεται το Witcher 2 για pc.

[Tattoman]

Εγώ είμαι προς το τέλος του ¨Οχτώ". Ωραίο βιβλίο, με δουλεμένη υπόθεση και πλοκή που σε κρατάει. Ελάχιστα υπερβολικό σε κάποια σημεία αλλά δεν με πείραξε...

[Lady Nina]

Εγώ είμαι προς το τέλος του ¨Οχτώ". Ωραίο βιβλίο, με δουλεμένη υπόθεση και πλοκή που σε κρατάει. Ελάχιστα υπερβολικό σε κάποια σημεία αλλά δεν με πείραξε...

Αυτό δεν είναι που στο εξώφυλλο έχει ένα σκάκι; Ή κάνω λάθος; Τι είδος είναι; Αστυνομικό-μυστηρίου;

[Arachnida]

Εγώ είμαι προς το τέλος του ¨Οχτώ". Ωραίο βιβλίο, με δουλεμένη υπόθεση και πλοκή που σε κρατάει. Ελάχιστα υπερβολικό σε κάποια σημεία αλλά δεν με πείραξε...

Αυτό δεν είναι που στο εξώφυλλο έχει ένα σκάκι; Ή κάνω λάθος; Τι είδος είναι; Αστυνομικό-μυστηρίου;

 

Είναι σε στιλ Κώδικα Ντα Βίντσι, μόνο που είχε γραφτεί παλιότερα. Είναι καλό βιβλίο, αλλά το επόμενό της, ο Μαγικός Κύκλος ήταν πολύ κατώτερο.

Το "8" έχει και sequel που βγήκε σχετικά πρόσφατα, αλλά δεν έκανε ιδιαίτερη αίσθηση.

[Oceanborn]

Εγώ διαβάζω το Torment της Lauren Kate...

[KELAINO]

Διαβάζω το "Nemesis", το πιο πρόσφατο από τη σειρά ιστορικών χουντάνιτ με ήρωα τον Μάρκους Ντίντιους Φάλκο, της Λίντσεϋ Ντέιβις. Είναι το εικοστό βιβλίο της σειράς. Έχω όλα τα προηγούμενα, εννοείται, μερικά τα έχω διαβάσει και περισσότερες από μία φορές.

Ο Φάλκο είναι ένας Ρωμαίος "ινφορμάτορ" επί Βεσπασιανού, στην αρχή της σειράς είναι ένας μπατίρης πληβείος που ασχολείται με μικροϋποθέσεις, αλλά σιγά-σιγά ασχολείται με πιο πολύπλοκα μυστήρια, όχι μόνο στη Ρώμη αλλά και σε άλλα μέρη του τότε γνωστού κόσμου.

 

Γενικά είναι γαμάτη σειρά, η ατμόσφαιρα της αρχαίας πόλης είναι πολύ ζωντανή και προσβάσιμη, οι άνθρωποι έχουν τα ίδια βάσανα και μπελάδες που έχουμε κι εμείς (αυτό το εκτιμώ πολύ σ'ένα ιστορικό/φανταστικό βιβλίο). Το χιούμορ είναι αγγλικό, με τις αναπάντεχες εξωφρενικές παρομοιώσεις κι έτσι, ενώ οι ίδιες οι υποθέσεις, τα "μυστήρια", είναι καλοφτιαγμένες και για μένα τουλάχιστον, πλήρως ικανοποιητικές.

 

Οπιστόφυλλο:

 

In the high summer of AD 77, laid-back detective Marcus Didius Falco is called upon to investigate the mysterious disappearence of a middle-aged couple who supplied statues to Falco's father, Geminus. The Claudii, notorious freedmen who live rough in the pestilential Pontine Marshes, are the prime suspects. Falco, beset by personal problems, finds it a relief to consider someone else's misfortunes.

 

When a mutilated corpse turns up near Rome, Falco and his vigiles friend Petronius investigate, only for the Chief Spy, Anacrites, to snatch their case away from them just as they are making progress. As his rivalry with Falco escalates , it emerges that the violent Claudii have acquired corrupt protection at the highest level. Making further enquiries after they have been warned off can only be dangerous - but will it stop Falco and Petronius?

 

Egged on by the slippery bureaucrats who hate Anacrites, the dogged friends dig deeper while a psychotic killer keeps taking more victims, and the shocking truth creeps closer and closer to home...

 

 

[Tattoman]

Με πρόλαβε ο γιάννης...

Είναι κατά κάποιο τρόπο ιστορικό μυθιστόρημα αλλά η πλοκή του θυμίζει και αστυνομικό...Έχει δηλασή πιο πολύ δράση από τα ανάλογα των άλλοων ιστορικών...π.χ Το όνομα του ρόδου

[DimitrisX]

Ολοκλήρωσα, επιτέλους, τους "Κυνηγούς του Dune" !!!

Ξεκίνησα την "Αναγέννηση του Σάϊ-Χουλούντ", τον τόμο που ολοκληρώνει το πρωτότυπο έργο του Frank Herbert, έστω μέσω της πένας των Brian Herbert και Kevin J. Anderson.

Όσοι τολμήσετε να ξεκινήσετε την εκπληκτική αυτή ν-λογία, ξεκινήστε από τα έξι πρωτότυπα έργα, στη συνέχεια διαβάστε τις δύο προοιμιακές τριλογίες ("Οίκοι του Dune" και "Θρύλοι του Dune") και στο τέλος αφήστε τα δύο πρωτο-αναφερόμενα.

[Lady Nina]

Α, ωραία. Ευχαριστώ πολύ, παιδιά!

[BladeRunner]

Thomas Pynchon - Βραδείας Καύσεως. Συλλογή πέντε διηγημάτων, με μια μεγάλη εισαγωγή του συγγραφέα στην αρχή.

[gregacm]

Μισος και Αιμα - Αρνε Νταλ.Σουηδικο αστυνομικο μυθιστορημα!

[Stanley]

Μόλις τέλειωσα το Καθώς Ψυχορραγώ, του Φώκνερ. Ο,τι και να πω θα είναι λίγο.

[reigninblood]

Ξεκινησα το "τραγουδι της Θεας Καλι". Για να ιδουμε.....

[Tattoman]

Μόλις τέλειωσα το Καθώς Ψυχορραγώ, του Φώκνερ. Ο,τι και να πω θα είναι λίγο.

 

τόσο καλό?

[wordsmith]

Μόλις τέλειωσα το Καθώς Ψυχορραγώ, του Φώκνερ. Ο,τι και να πω θα είναι λίγο.

 

τόσο καλό?

 

Χμ, χμ. Εμείς το είχαμε κάνει στη σχολή και... ό,τι και να πω είναι λίγο. Από τα 2-3 πιο βαρετά που έχω διαβάσει ποτέ - ακατανόητο εντελώς(και στο πρωτότυπο, μάλιστα: As I Lay Dying). Αν δεν ήταν καταπληκτική η καθηγήτρια και δε μας έκανε πολύ καλή παρουσίαση, θα είχα . Το απόλυτο, υπερβολικό μέχρι απελπισίας show και καθόλου μα καθόλου tell, σε σημείο να μην καταλαβαίνεις τίποτα - η "Σοκολάτα" του mman ωχριά μπροστά του. Ίσως να έχει κάποιο ενδιαφέρον ως τρόπος αφήγησης: πολλοί αφηγητές, που μιλάνε ή μάλλον σκέφτονται ο ένας μετά τον άλλον και μετά ξανά από την αρχή με άλλη σειρά. Καταλαβαίνω, βέβαια, γιατί θεωρείται καλό, Faulkner είναι αυτός και οπωσδήποτε πολύ καλογραμμένο (υπερβολικά θα έλεγα), αλλά πιο μακριά από το δικό μου γούστο δε θα γινόταν. Για όσους διαβάζουν βαριάαααα λογοτεχνία.

[Naroualis]

Μέσα στον Απρίλη τελείωσα:

 

-Το Στοίχημα των Ανθρώπων, Μιχάλης Σπέγγος: σχόλια στο δικό του τόπικ

 

-Το τρομακτικό μυστικό του Αϊνστάιν, Ανδρέας Καπανδρέου: Σχόλια στο δικό του τόπικ

 

-Οι Ναΐτες πετάχτηκαν δίπλα, Γιώργος Τσαντίκος: Κάπου είδα να το παρομοιάζουν με το Λένο Χρηστίδη. Δε θα φέρω αντίρρηση. Θα προσθέσω όμως ότι καταφέρνει να έχει τη δική του άποψη, τη δική του θεματική και τη δική του ματιά. Νομίζω ότι όταν αποφασίσει να γράψει κάτι πολεμώντας τις επιρροές του, τότε θα δούμε ένα αληθινό αστέρι ανάμεσα στους σύγχρονους Έλληνες λογοτέχνες. Δηλώνω φαν μετά της αδελφής μου και περιμένουμε το επόμενο.

 

-«Ο τρόμος του Ντάνγουιτς» και «Ο ναός του τρόμου», Χ.Φ. Λάβκραφτ: Γενικά με τον Λαβκραφτ μου συμβαίνει το εξής: Διαβάζω ένα διήγημά του, το λατρεύω και μετά από ένα-δυο μήνες, το ξεχνάω. Περνούν τα χρόνια και κάποια στιγμή μετά από ένα ή δύο χρόνια, επιστρέφω και ξαναδιαβάζω το ίδιο διήγημα και το ξαναλατρεύω, γιατί έχω ξεχάσει τι περιείχε! Τέλειο; Το ονομάζω «Λαβκράφτεια Χρυσοψαρική Μνήμη». Κάθε φορά είναι σαν την πρώτη φορά…

 

-Λάχεσις, Σοφία Καρκαμάνη: Το βρήκα τυχαία στην Πρωτοπορία και μαγεύτηκα από το εξώφυλλό του. Ήταν πραγματικά τέλειο, από τα ωραιότερα των τελευταίων χρόνων. Και το κείμενο του οπισθόφυλλο ξεκινάει με τη φράση «Θεσσαλονίκη 2157». Όπως καταλαβαίνεται δεν πήρα καν ανάσα πριν το αγοράσω. Δυστυχώς το περιεχόμενο με απογοήτευσε. Η γλώσσα ήταν το μόνο που σώζεται. Η επιλογή του τρόπου με τον οποίο παραθέτει τα γεγονότα είναι αλλοπρόσαλλη (πηδάει μια εδώ και μια εκεί). Οι χαρακτήρες ενώ δεν είναι καρικατούρες είναι γραμμένοι με τέτοιον τρόπο που να παίρνω την εντύπωση ότι η συγγραφέας ηθελημένα προσπάθησε να τους κάνει καρικατούρες. Η δε ιδέα είναι σχετικά κοινότυπη: ένα χάπι που σε κάνει να ξεχνάς και οι συνέπειες της χρήσης του. Και στο τέλος, μια υπόσχεση -ή μήπως ήταν απειλή;- για σήκουελ.

Edited April 30, 2011 by Naroualis

[xtapodimimos]

Τελείωσα την Κυρά του σκοταδιού (lady of darkness) toy Φριτζ Λάιμπερ και την ανθολογία Παράξενο της terra nova.

Τώρα θα ξεκινήσω το κορίτσι της διπλανής πόρτας και μετα θέλω να ξαναρχίσω να ψάχνω για τη φωλια του λευκού φιδιού του Stoker, δε θελω να το διαβάσω στα αγγλικά, το Dracula στα αγγλικά με είχε κουράσει

[Stanley]

Μόλις τέλειωσα το Καθώς Ψυχορραγώ, του Φώκνερ. Ο,τι και να πω θα είναι λίγο.

 

τόσο καλό?

 

Χμ, χμ. Εμείς το είχαμε κάνει στη σχολή και... ό,τι και να πω είναι λίγο. Από τα 2-3 πιο βαρετά που έχω διαβάσει ποτέ - ακατανόητο εντελώς(και στο πρωτότυπο, μάλιστα: As I Lay Dying). Αν δεν ήταν καταπληκτική η καθηγήτρια και δε μας έκανε πολύ καλή παρουσίαση, θα είχα . Το απόλυτο, υπερβολικό μέχρι απελπισίας show και καθόλου μα καθόλου tell, σε σημείο να μην καταλαβαίνεις τίποτα - η "Σοκολάτα" του mman ωχριά μπροστά του. Ίσως να έχει κάποιο ενδιαφέρον ως τρόπος αφήγησης: πολλοί αφηγητές, που μιλάνε ή μάλλον σκέφτονται ο ένας μετά τον άλλον και μετά ξανά από την αρχή με άλλη σειρά. Καταλαβαίνω, βέβαια, γιατί θεωρείται καλό, Faulkner είναι αυτός και οπωσδήποτε πολύ καλογραμμένο (υπερβολικά θα έλεγα), αλλά πιο μακριά από το δικό μου γούστο δε θα γινόταν. Για όσους διαβάζουν βαριάαααα λογοτεχνία.

 

 

Οτι είναι βαρύ, είναι, αλλά και το γουρουνόπουλο είναι βαρύ, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να το τρώμε. Αν τρώγαμε συνέχεια σαλάτες και παξιμαδάκια, άστο καλύτερα.

 

 

 

[aScannerDarkly]

Κάτω τα χέρια από τον Φώκνερ, μη σας βάλω να διαβάσετε απνευστί το Sound and the Fury και τότε θα δείτε το δημαρχείο.

[DinoHajiyorgi]

Το απόλυτο, υπερβολικό μέχρι απελπισίας show και καθόλου μα καθόλου tell, σε σημείο να μην καταλαβαίνεις τίποτα - η "Σοκολάτα" του mman ωχριά μπροστά του.

I think I love you.

[jjohn]

Misterioso από Άρνε Νταλ

το πρώτο από τα δέκα(?) βιβλία που έχει βγάλει για μία ομάδα αστυνομικών στην Σουηδία(Ομάδα Α) ,οι οποίοι στο συγκεκριμένο αναλαμβάνουν να πιάσουν έναν σίριαλ κίλλερ που σκοτώνει επιχειρηματίες .

Είναι η δεύτερη φορά που προσπαθω να διαβάσω Σκανδιναβικό αστυνομικό(η πρώτη ήταν με Μανκελ , ο οποίος δεν με πολυάρεσε) και γενικά μπορώ να πω ότι μου άρεσει αρκετά σαν βιβλίο και μάλλον το καλοκαιράκι θα πάρουμε και το δεύτερο(Μίσος και Αίμα).

Edited April 30, 2011 by joidv

[wordsmith]

Κάτω τα χέρια από τον Φώκνερ, μη σας βάλω να διαβάσετε απνευστί το Sound and the Fury και τότε θα δείτε το δημαρχείο.

 

Δυστυχώς, νομίζω ότι το έχω διαβάσει και αυτό (άτιμη Αγγλική Φιλολογία!), αλλά δε θυμάμαι ΤΙ-ΠΟ-ΤΑ.

 

Θα συμφωνήσω, μικρέ και υπομονετικέ ξανθούλη, αλλά είπαμε είναι θέμα γούστου. Κάποιοι, διαβάζοντας τη δική μου γνώμη, θα συμπεράνουν ότι είναι του γούστου τους και θα το πάρουν να το διαβάσουν.

 

Το απόλυτο, υπερβολικό μέχρι απελπισίας show και καθόλου μα καθόλου tell, σε σημείο να μην καταλαβαίνεις τίποτα - η "Σοκολάτα" του mman ωχριά μπροστά του.

I think I love you.

 

(Χεχεχε) Έννοια σου και δεν (μπορεί να) είμαστε μόνο εμείς οι δύο τα μέλη του συλλόγου μη κατανοούντων τη "Σοκολάτα" του mman.