Τι διαβάζετε;

[BladeRunner]

Άρχισα το Σκοτεινή υπόθεση, του Ντέιν Χάρτμαν. Είναι το 8ο βιβλίο της σειράς του Βρώμικου Χάρι. Τα υπόλοιπα βιβλία δεν τα έχω, ελπίζω κάποια από αυτά, αν όχι όλα, να τα βρω. Καλό φαίνεται μέχρι στιγμής. Θα χορτάσω πιστολίδια, μπουνιές, κλωτσιές και κυνηγητά.

[Naroualis]

Μόλις τελείωσα το Μπόραθ, Το μυστικό όπλο, Μέρος Πρώτο: Συνωμοσία, του Γιάννη Καμπουρόπουλου και πάω να ξεκουραστώ λίγο από το κακό sixties pulp, την εφηβική αντίληψη του πώς φτιάχνεις μια πλοκή, τις άπειρες, ανούσιες κι αδιάφορες και info-dump υποσημειώσεις, τους χαρακτήρες-καρικατούρες, τις τρεις σελίδες διαλόγου σε τεχνητή γλώσσα* και τους τύπου Τζεντάι Φύλακες του μυστικού. Το καθαρά λογοτεχνικό κομμάτι (με την κυριολεξία της λέξης, όπου λογοτεχνία είναι η τέχνη του να χρησιμοποιείς σωστά το λόγο) είναι ανύπαρκτο και η πλοκή είτε εξαιρετικά πολύπλοκη, είτε υποτυπώδης.

* Ένα παράδειγμα τριών φράσεων από το διάλογο που κρατάει, επαναλαμβάνω, τρεις σελίδες. Διατήρησα την ορθογραφία, τον τονισμό και τα τυπογραφικά λάθη.

"Νόετ νι χούμοεθ Κρίστανιι σεφίιλ νίιφεο;" [Γιατί οι Κριστάνιοι έχουν τέτοια ανοιχτά σκάφη;] απόρησε δείχνοντας τη μία άκατο.

Η Λούλα την κοίταξε.

"Εμ... Κρίσταν'ι... ε... Νέμ οσόχθεε τίι Κρίστανιι αλούσεφ ίι..." [Δεν τους επιτρέπουν οι άλλοι να κοιτούν σκαφιστά...] αποκρίθηκε κομπιάζοντας.

Η Χετ την κοίταξε. Χαμογέλασε ζεστά κι έγειρε το κεφάλι της στο πλάι μορφάζοντας ευγενικά, σαν να εννοούσε ότι κάτι ήταν λάθος.

'Νέμ 'αλούσεφ ίι'... Ετ: αλόο σέφ ιν!" [Όχι "να κοιτούν σκαφιστά". "Να έχουν κανονικά".]

"Αυτό..." είπε γελώντας η Λούλα.

Edited October 10, 2011 by Naroualis

[heiron]

Ηρωες που χαμογελουν ζεστα και μορφαζουν ευγενικα.

[Αιθεροβάμων]

Σήμερα θα ξεκινήσω Τη Μεταμόρφωση του Κάφκα που όπως το βλέπω μέχρι αύριο θα το έχω ρουφήξει.

[Naroualis]

Ηρωες που χαμογελουν ζεστα και μορφαζουν ευγενικα.

 

Και κοιτιούνται κιόλας. Πού το πας αυτό;

[Eugenia Rose]

Μα γιατί δεν ήρθες στην παρουσίαση; Γιατί;

[Naroualis]

Γιατί έχω κι εγώ τις αντοχές μου. Πόσο ν' αντέξεις τον άνθρωπο που έχει βάλει την ψυχή τ σ' ένα κείμενο, να σε κοιτάει την ώρα που το κουρελιάζεις; Το δίκτυο είναι αλλιώς, είναι μια ασπίδα προστασίας όσο να 'ναι. Και για μένα και γι' αυτόν.

[Eugenia Rose]

Γιατί έχω κι εγώ τις αντοχές μου. Πόσο ν' αντέξεις τον άνθρωπο που έχει βάλει την ψυχή τ σ' ένα κείμενο, να σε κοιτάει την ώρα που το κουρελιάζεις; Το δίκτυο είναι αλλιώς, είναι μια ασπίδα προστασίας όσο να 'ναι. Και για μένα και γι' αυτόν.

 

σωστηηηηη....

[xtapodimimos]

Τελείωσα το 'Η σαγήνη του κακού' του Florian Zeller. Αρκετά καλό, κυρίως γιατι δεν περίμενα την εξέλιξη των τελευταιων 25 σελίδων. (Επιπλέον, μόνο 2ευρω απο την πρωτοπορία)

[BladeRunner]

Άρχισα το Το ρίγος, του Ρος Μακντόναλντ. Από τα καλύτερα βιβλία του Μακντόναλντ με ήρωα τον Λιου Άρτσερ. Κλασικό νουάρ που άρχισε πολύ καλά και θα συνεχίσει ακόμα καλύτερα.

[Naroualis]

Μόλις τελείωσα το Άγρια νύχτα, του Νόρμαν Σπίνραντ, την έκδοση του ΠαραΠέντε, από τη σειρά In Orbit. Το ομώνυμο το είχα διαβάσει σε μια άλλη έκδοση, πάλι του ΠαραΠέντε, οπότε διάβασα μόνο το μικρό διήγημα Η Παλιά Καλή Εποχή. Ο Σπίνραντ, τελικά είναι πάντα ο Σπίνραντ: σκληρός και ταυτόχρονα τρυφερός.

[aScannerDarkly]

Μα γιατί δεν ήρθες στην παρουσίαση; Γιατί;

 

Δε θα μιλήσω, δε θα μιλήσω, δε θα μιλήσω, δε θα μιλήσω... Καλά, ίσως στο meeting

 

Πάντως, βρε Ευθυμία, από τη μία απορώ κι από την άλλη σε θαυμάζω για την αφοσίωσή σου στο ελληνικό φανταστικό. Όλοι μας προσπαθούμε να το προωθήσουμε, να το ενισχύσουμε, αλλά το να διαβάζεις οτιδήποτε βγαίνει (και μάλιστα μέχρι το τέλος)... Μπράβο, αλήθεια.

[Naroualis]

Long Live the psyhanagasm...

[Nihilio]

Πάντως, βρε Ευθυμία, από τη μία απορώ κι από την άλλη σε θαυμάζω για την αφοσίωσή σου στο ελληνικό φανταστικό. Όλοι μας προσπαθούμε να το προωθήσουμε, να το ενισχύσουμε, αλλά το να διαβάζεις οτιδήποτε βγαίνει (και μάλιστα μέχρι το τέλος)... Μπράβο, αλήθεια.

Εδώ είναι και το κατόρθωμα, μιας και τα περισσότερα ελληνικά βιβλία φανταστικού έχουν χτυπητές αδυναμίες. Νομίζω αυτό αξίζει να γίνει δικό του θέμα...

[Naroualis]

Τελείωσα το Η Αμάντα και ο Εξωγήινος, του Ρόμπερτ Σίλβερμπεργκ. Αρχίζω (μετά από χρόνια) να καταλαβαίνω τι με ενοχλεί στον Σίλβερμπργκ: μια εμμονή με το θάνατο και τη αποξένωση, με την απομόνωση και το προσωπικό κουκούλι του καθενός. Νομίζω ότι το Γεννιόμαστε με τους Νεκρούς είναι σημαδιακό σχετικά με τον τρόπο σκέψης του, που απλά διαρρέει στα άλλα του έργα.

[Naroualis]

Τελείωσα το Ο Ιούλιος και το Γκόλεμ και κάποια άλλα μικρά κείμενα, του Γιάννη Θ. Μάζη. Νομίζω ότι είναι ο ίδιος που έγραψε τα Μυστικά Ημερολόγια της Νήσου Σολέμνις, που είχα αγαπήσει πολύ. Ετούτο, αν και το πήρα για φανταστικό, δεν είναι. Από την άλλη η γραφή είναι πολύ ενδιαφέρουσα, σχεδόν αυτόματη κάποιες φορές, αλλά και μεστή από συναισθήματα. Το μόνο μειονέκτημα, αν μπορεί να θεωρηθεί μειονέκτημα, είναι μια κάποια υπερβολική ρομαντική διάθεση των ηρώων του. Υποθέτω ότι είναι θέμα γούστου, από ένα σημείο κι έπειτα.

 

Εντιτ: τυπογραφικό

Edited October 14, 2011 by Naroualis

[BladeRunner]

Συνεχίζω τα παλπ αστυνομικά μου, με το κλασικό Αγάπη μου θα σε σκοτώσω(Kiss me, deadly) του Μίκι Σπιλέιν, με ήρωα τον Μάικ Χάμερ φυσικά! Η έκδοση που έχω είναι του 1970(!) και ευτυχώς η μετάφραση είναι καλή.

[BlackCatGirl]

Τελειωσα το "Κουτι σε σχημα καρδιας" του Joe Hill και αυριο ξεκιναω την "Κορη του νεκροθαφτη" απο Τζοις Καρολ Οουτς.

[jjohn]

Mr Monster-Dan Wells

 

το προηγούμενο ήταν πάρα πολύ καλό

αλλά τούτο δω είναι δέκα φορές καλύτερο.

Τρέμω στην σκέψη του πόσο καλό βιβλίο θα είναι το τρίτο(και έχει και ωραίο τίτλο I Don't Want To Kill You)

i recommend this series to everyone!

Edited October 15, 2011 by joidv

[Naroualis]

Χτες το βράδυ τελείωσα το Βομβιστή του Παρθενώνα, του Χρήστου Χρυσόπουλου. Ένα παράδοξο κείμενο, που μάλλον δεν ανήκει στην Εν.Ι. Όπως πίστευα, αλλά έχει ένα κάποιο ενδιαφέρον. Δε μπορώ να πω ότι ξετρελάθηκα ή ότι εκτίμησα την ιδιόρρυθμη τεχνική, αλλά ήταν κ΄τι διαφορετικό. Δε νομίζω -ειρήσθω εν παρόδω- ότι θα διαβάσω άλλο βιβλίο του όμως.

[Nihilio]

Τελείωσα το Γκόλεμ του Γκουσταβ Μεϊριγνκ, το οποίο μου κάνει κάτι σε μαγικό ρεαλισμό των αρχών του 20ου αιώνα, με φόντο το εβραϊκό γκέττο της Πράγας. Όχι ακριβώς φανταστικό, αλλά ενδιαφέρον ανάγνωσμα.

 

Τώρα τελειώνω το Εκτός Ελέγχου (Running Wild) του Ballard. Αστυνομικό θρίλερ 100 σελίδων, με θέμα μια μαζική δολοφονία σε έναν πρότυπο οικισμό της Βρετανίας. Έχει ενδιαφέρον αν και είναι πολύ μικρό για να αναπτύξει σε βάθος τη θεματική του.

[Domenico]

Η πόλη των Οστών, της Cassandra Clare

[phaethon]

Καλησπέρα σας και καλώς σας βρίσκω (είναι η πρώτη μου ανάρτηση)! Εδώ και λίγες μέρες έχω ξεκινήσει τον "Άνθρωπο Χωρίς Ιδιότητες" του Ρ. Μούζιλ. Είναι στιβαρό, πυκνογραμμένο και η ανἀγνωσἠ του απαιτεί απόλυτη συγκέντρωση. Ίδωμεν..

 

Ο συγγραφέας Δήμου, όταν σε κάποιο blog του, τον ρώτησαν αν μπορούσε κάποιος να διαβάσει ένα βιβλίο μονάχα στη ζωή του, ποιο θα του

πρότεινε ο ίδιος, αυτός απάντησε το συγκεκριμένο βιβλίο. Προσωπικά, ο Άνθρωπος χωρίς ιδιότητες, είναι μέσα στα δέκα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει. Κι έχεις απόλυτο

δίκιο, ότι απαιτεί τη μέγιστη δυνατή συγκέντρωση για την κατανόησή του. Για αυτό άλλωστε (αλλά και για το μέγεθός του...) σπανίως το συστήνω σε γνωστούς μου.

Τελείωσα το γεράκι της Μάλτας. Αρκετά ενδιαφέρον, αν και δεν είμαι τρελός φαν του είδους.

[BladeRunner]

Τι μου λέτε τώρα. Περίμενα ένα βιβλίο με 700, 800 σελίδες, και αυτό στην ελληνική έκδοση είναι 1554!!! Πλάκα με κάνετε; Πόσο να ζυγίζει αυτό;

 

On topic, άρχισα το Αταμπάσκα, του Άλιστερ Μακλίν. Μέχρι αύριο θα το έχω τελειώσει, φαίνεται πολύ ενδιαφέρον μέχρι στιγμής και σίγουρα θα περάσει ευχάριστα η ώρα. Δεν είναι από τα πιο γνωστά του έργα, ούτε από τα πολύ καλά του, αλλά δεν με πολυαπασχολεί.

[BladeRunner]

Μιας και έχω πάνω από 30 βιβλία του Λουίς Λ'Αμούρ, και είναι όλα τους αδιάβαστα, αποφάσισα να διαβάσω κάποιο. Επέλεξα το Ο πυρετός του χρυσού, εκδόσεις ΒΙΠΕΡ(φυσικά!). Ο πρωτότυπος τίτλος είναι Catlow. Στις πρώτες 35 σελίδες, που πέρασαν χωρίς να το πάρω χαμπάρι, είμαι απόλυτα ευχαριστημένος. Ο τύπος ξέρει να γράφει.