Τι διαβάζετε;

[BladeRunner]

Συνεχίζω ακάθεκτος με το Η ζωή της πόλης, του Ντόναλντ Μπάρθελμ. Συλλογή διηγημάτων είναι, εντελώς μεταμοντέρνα και πολύ παράξενα. Φυσικά καλογραμμένα αλλά ελπίζω να βγάλω κάποιο νόημα.

Edited November 6, 2011 by BladeRunner

[D'Ailleurs]

 

 

 

 

 

 

καλογραμμένο νεο-φάνταζυ της σειράς "Forgotten Realms" φτιαγμένο κυρίως για να προωθήσει την τέταρτη έκδοση του παιχνιδιού. Παρόλα αυτά διαβάζεται ιδιαιτέρως ευχάριστα. Ορίστε και οι υποθέσεις:

 

Aoth and his band of mercenaries, the Brotherhood of the Griffin, are hired to put a stop to a disturbing series of ritualistic killings. While they manage to defeat the perpetrators, Aoth can't seem to shake the feeling that there's more to these mysterious murders than meets the eye. Still, he resists the urge to investigate. After all, it's just business. Until an assassin's knife almost finds a home between his shoulder blades, and Aoth finds himself tangled in a lethal web of intrigue.

 

The Captive Flame features the return of popular character Aoth and his mercenary band, the Brotherhood of the Griffin, introduced in Richard Lee Byers's trilogy The Haunted Lands. Deluxe, trade paperback packaging and Byers's signature twisted plots make this a must-have for all true Forgotten Realms fans.

 

 

 

The Mad King Returns!

 

Aoth and the Brotherhood of the Griffon succeeded in rescuing Tchazzar, the lost king of Chessenta and a formidable red dragon. Upon his return Tchazzar rewards them greatly, sends them back to the frontlines -- and names himself a god. Increasingly erratic in the war against the powerful dracolich, Tchazzar begins to move in ways that make Aoth suspicious that the Brotherhood may be just a pawn in a cutthroat draconic game that puts whole kingdoms at risk -- a game played for a stakes of gold and blood.

 

 

 

Aoth and the Brotherhood of the Griffon have succeeded in rescuing Tchazzar, the lost king of Chessenta and a formidable red dragon, and are rewarded with a contract to aid in his war with a powerful dracolich. But the more Aoth sees of the war, the more suspicious he becomes that the Brotherhood may be just a pawn in a cutthroat draconic game that puts whole kingdoms at risk--a game played for stakes of gold and blood. And the more he sees the game play out, the more he realizes that he will have to become a player in this most dangerous of games if he wants the Realms to remain free.

 

 

 

 

 

[BladeRunner]

Άρχισα το Η Αύξηση, του Ζορζ Περέκ. Γνωστός πειραματικός συγγραφέας που χρησιμοποιεί διάφορα περίεργα αφηγηματικά στιλ... Το βιβλίο τα σπάει! Θα το έχω τελειώσει σε κανά δίωρο.

[Naroualis]

Τελείωσα το The Maori As He Was: A Brief Account of Maori Life as it was in Pre-European Days, του Elsdon Best. Ειναιτ ρομερό να μπορείς μετά από τόσα και τόσα χρόνια να ξεχωρίζεις πότε ένα άνθρωπος γράφει σαν κατακτητής και πότε σαν λόγιος. Πολλοί από τους Μάορι experts που έχω διαβάσει αυτόν τον καιρό είναι κατακτητές και μόνο. Ο Μπεστ όμως είναι λόγιος. Είναι γεμάτος από αγάπη γι' αυτό που κάνει, κι επιπλέον δε θεωρεί ζώα τους ανθρώπους που μελετά. Το ότι σε κάποιες στιγμές τους λέει βάρβαρους ή άπλυτους, αυτό σε σημαίνει ότι δεν τους θεωρεί και ανθρώπους. Η λεπτομέρεια στη γραφή του και το λεπτό του χιούμορ κάνουν το βιβλίο ευχάρστο στο διάβασμα και τις σελίδες να ρέουν, παρά την συνειδητή προσπάθεια να μείνει σε καθαρά φιλολογικό επίπεδο η μελέτη. Παραθέτω χαρακτηριστικό απόσπασμα που αναφέρεται στον περιφημο χορό χάκα. Πιο πριν έχει πει, ότι οι γυναίκες αλλά και οι άντρες, λόγω του ότι δεν είχαν άλλον τρόπο να κουβαλάνε βάρη, παρά μόνο στην πλάτη τους, όταν γεράσουν τείνουν να περπατούν πολύ σκυφτοί, έως και διπλωμένοι στα δύο, αυτό σε συνδιασμό με το τατουάζ με τα μπλε χείλια των γυναικών:

 

Old women were often very prominent in these performances, and few uglier sights could be imagined than these old hags when leading a haka or wardance.

 

 

Γαμάτη εικόνα;

[BladeRunner]

Άρχισα το Ασκήσεις ύφους, του Ρεϊμόν Κενό. Το βιβλίο τα σπάει!

[Μάρβιν ΑΑΠ]

Άρχισα το Ασκήσεις ύφους, του Ρεϊμόν Κενό. Το βιβλίο τα σπάει!

 

Μετά πιάσε το Απόκρυφο ημερολόγιο της Σάλλυ Μάρα και το Φταίμε εμείς που είμαστε καλοί με τις γυναίκες. Και τη Βαρυχειμωνιά, ακόμη. Ξεπερνούν κατά πολύ το επίπεδο του παιχνιδιού και φτάνουν σε άλλα ύψη

 

Διαβάζω ακόμη Μάρτιν, το τελευταίο μέρος από τον τέταρτο τόμο (σέρνεται), και το Τέρας.

[BladeRunner]

Μετά το καταπληκτικό Ασκήσεις ύφους του Ρεϊμόν Κενό, συνεχίζω με το Φτερωτό μπαλάκι, του Γκράχαμ Σουίφτ. Πολύ καλό μέχρι στιγμής, έχω ακούσει ότι είναι κάτι σαν ψυχολογικό θρίλερ, ή περίπου. Ό,τι και να είναι πάντως, μου αρέσει.

[BlackCatGirl]

Τελείωσα το καταπληκτικό "Η Νύχτα της Λευκής Παπαρούνας" και συνεχίζω με το "Σκιές - Ιστορίες Φρίκης που μου δάνεισε ο Δημήτρης

Edited November 9, 2011 by BlackCatGirl

[xtapodimimos]

Διαβάζω algeron Blackwood (πολυ γνωστος για ιστοριες φαντασματων) τη συλλογη των εκδοσεων terra nova. Μονο την 1η ιστορια μεχρι στιγμης διαβασα και ηταν πολυ ενδιαφερουσα, εχει μια ελαφρως παλαιακη αισθητικη που μου κινει το ενδιαφερον, οταν διαβασω και τις υπολόιπες θα σας πω..

[faramir]

διαβασα σε ελαχιστη ωρα το "ανθρωποι και ποντικια" του σταινμπεκ.δεν εχω λογια απλα.

αφου σκεφτομαι αυριο να το ξαναδιαβασω απο την αρχη

[Nihilio]

Τελείωσα για δεύτερη φορά το Blood of the Elves του Andrej Sapowski, κυρίως επειδή είχα λιώσει να παίζω το cRPG που είχε κυκλοφορήσει βασισμένο στα βιβλία αυτά (The Witcher) και ανακάλυψα ότι δε θυμόμουν τίποτα από το βιβλίο.

 

Ε, τελειώνοντάς το ένιωσα δικαιωμένος, αφού είναι 315 υπέροχες σελίδες που ανοίγουν μία 5-λογία που ανάθεμα και αν θα μεταφραστεί ποτέ στα αγγλικά.

 

Αν θέλετε περίληψη, ένας μεταλλαγμένος κυνηγός τεράτων (witcher) ονόματι Geralt είχε σώσει κάποτε έναν καταραμένο ιππότη και ως αντάλλαγμα ζήτησε το αγέννητο παιδί του. Το παιδί είναι κορίτσι, πριγκίπισσα από κατεστραμμένο βασίλειο και με μαγικές δυνάμεις. Ο άνθρωπος ξέρει να γράφει εξαιρετικό διάλογο, σε επίπεδα Pratchett αλλά με σοβαρή πλοκή και χωρίς λογοπαίγνια (τουλάχιστον όχι στο μεταφρασμένο), ξέρει να γράφει και μάχες όλο ζωντάνια (ειδικά αυτή η ξιφασκία στο τέλος) και χαρακτήρες που σου μένουν, αλλά τα καταφέρνει έτσι ώστε ο ήρωας να μην έχει κάνει σχεδόν τίποτα και να είναι στη μέση τρομερών εξελήξεων, ενώ ταυτόχρονα γράφει τόνους backstory και τελειώνει με ένα τεράστιο ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ που... δεν στα Αγγλικά...

[BladeRunner]

Χτες κατά τις 12:30 το βράδυ, άρχισα το Πόρνες για την Γκλόρια, του Γουίλιαμ Τ. Βόλμαν. Μετά από μιάμιση περίπου ώρα, το άφησα αναγκαστικά στην σελίδα 90(από τις 167). Απίστευτα καλογραμμένο και ενδιαφέρον, μέχρι το απόγευμα λογικά θα το έχω τελειώσει!

[BladeRunner]

Έχω αρχίσει το Φάλκονερ, του Τζον Τσίβερ. Κλασικό έργο. Απίστευτα καλογραμμένο, πολύ ενδιαφέρον και με μπόλικες "αστείες" σκηνές μέσα στη φυλακή.

[xtapodimimos]

Ta ποιηματα του Κλάρκ αστον σμίθ είναι φοβερά http://www.eldritchdark.com/writings/poetry/

ευχαριστω τσαθογκουα

[天龍Chris]

Opening Atlantis by Harry Turtledove, το τελειωσα σχεδον και παρηγγειλα ηδη το 2ο μερος. Πολυ καλογραμμενο!

[BlackCatGirl]

Ξεκινάω πάραυτα το "Η εποχή των μαγισσών" από Mostert Natasha που έφτασε σήμερα.

(thanks Nihilio για την ιδέα)

[Μιχάλης]

Ξεκινάω πάραυτα το "Η εποχή των μαγισσών" από Mostert Natasha που έφτασε σήμερα.

(thanks Nihilio για την ιδέα)

 

Βάσω μόλις το τελειώσεις πες μου τη γνώμη σου αν μπορείς γιατί με ενδιαφέρει..!!

[Nihilio]

Ξεκινάω πάραυτα το "Η εποχή των μαγισσών" από Mostert Natasha που έφτασε σήμερα.

(thanks Nihilio για την ιδέα)

You are welcome

[BlackCatGirl]

Βάσω μόλις το τελειώσεις πες μου τη γνώμη σου αν μπορείς γιατί με ενδιαφέρει..!!

 

Βεβαίως Μιχάλη...!Θα γράψω εντυπώσεις στο σχετικό τόπικ. Το έχω υπ΄όψιν μου .

 

 

 

[BladeRunner]

Έχω αρχίσει εδώ και κάμποση ώρα το Ο Τρίτος Αστυνόμος, του Φλαν Ο'Μπράιαν. Μου απομένουν καμιά εξηνταριά σελίδες, οπότε μέχρι να το τελειώσω δεν λέω τίποτα.

[jjohn]

Double Dexter του Jeff Lindsay

το πήρα χθες και ήδη διάβασα το μισό

πολύ καλύτερο από τα τρία προηγούμενα

και λίγο χειρότερο από τα δύο πρώτα

(αρκεί βέβαια ο Jeff να μην τα κάνει σαλάτα στο τέλος -γιατί το χει αυτό το κουσούρι)

[D'Ailleurs]

Διαβάζω algeron Blackwood (πολυ γνωστος για ιστοριες φαντασματων) τη συλλογη των εκδοσεων terra nova. Μονο την 1η ιστορια μεχρι στιγμης διαβασα και ηταν πολυ ενδιαφερουσα, εχει μια ελαφρως παλαιακη αισθητικη που μου κινει το ενδιαφερον, οταν διαβασω και τις υπολόιπες θα σας πω..

 

εξαιρετικός. Κρίμα που δεν έχουν μεταφραστεί τα άπαντα του στα Ελληνικά. Ψάξε για το διήγημα "Οι ιτιές" που είχε κυκλοφορήσει κάποτε.

 

Ta ποιηματα του Κλάρκ αστον σμίθ είναι φοβερά http://www.eldritchd...ritings/poetry/

ευχαριστω τσαθογκουα

 

επίσης εξαιρετικός!!

 

Ξεκινάω πάραυτα το "Η εποχή των μαγισσών" από Mostert Natasha που έφτασε σήμερα.

(thanks Nihilio για την ιδέα)

 

μέτριο προς το καλο σαν βιβλίο. Ενώ είχε κάποιες καλές ιδέες νομίζω οτι το έχασε κάποια στιγμή και μετα. Το επόμενο δεν το διάβασα.

[tsathoggua]

Ta ποιηματα του Κλάρκ αστον σμίθ είναι φοβερά http://www.eldritchd...ritings/poetry/

ευχαριστω τσαθογκουα

 

Να είσαι καλά! Και ο Blackwood που διαβάζεις είναι επίσης πολύ καλός. Για ποιήματα, τσέκαρε και την ακόλουθη συλλογή του Richard L. Tierney:

 

http://www.amazon.com/Collected-Poems-Nightmares-Richard-Tierney/dp/0870540920/ref=sr_1_8?s=books&ie=UTF8&qid=1321553182&sr=1-8

 

Έχει και κάποια δείγματα στα reviews. Δυστυχώς δεν το έχω στην κατοχή μου.

[BladeRunner]

Άρχισα το Γέλιο στο σκοτάδι, του Βλάντιμιρ Ναμπόκοφ. Το βιβλίο είναι απίστευτα καλογραμμένο, οι σελίδες περνάνε με πολύ γρήγορους ρυθμούς και η ιστορία είναι ενδιαφέρουσα και ευχάριστη μέχρι στιγμής. Το τέλος το μαθαίνουμε από την πρώτη σελίδα, αλλά σημασία έχει το ταξίδι και όχι το τέλος. Να δούμε πως θα είναι η συνέχεια. Το βιβλίο αυτό είναι από τα καλύτερα του Ναμπόκοφ, απ'όσο βλέπω, μόλις το πρώτο του που διαβάζω και το μοναδικό (μέχρι στιγμής) που έχω στη βιβλιοθήκη μου.

Edited November 19, 2011 by BladeRunner

[Naroualis]

Διάβασα πριν από μερικές μέρες τη Συνέντευξη, του Παύλου Μεθενίτη. Δεν ξετρελάθηκα. Ήταν μια συνηθισμένη ιδέα -για το χώρο του φανταστικού κι όχι για το χώρο του μέινστριμ που υποτίθεται ότι κυμαίνεται το βιβλίο-, που θα μπορούσε όμως να δώσει κάτι πολύ δυνατό. Δεν υπάρχει δα έλλειψη ταλέντου ή δυνατοτήτων από πλευράς συγγραφέα -αν εξαιρέσει κανείς κάποια ολισθήματα που ανήκουν στη χρήση της καθομιλουμένης, που όμως συγχωρούνται λόγω του ότι μιλάμε για 180 σελίδες μονόλογο. Όμως η επιλογή της οπτικής γωνίας -πρωτοπρόσωπη αφήγηση, στα πλαίσια μιας μαγνητοφωνημένης συνέντευξης, από την οποία ακούγεται μόνο ο ήρωας- ήταν ό,τι χειρότερο. Πρώτη φορά στη ζωή μου διαβάζω ένα βιβλίο που να έχει μια αξιοπρεπή ιδέα, αξιοπρεπείς χαρακτήρες, αξιοπρεπή γλώσσα και να καταστρέφεται ως αποτέλεσμα από την επιλογή της οπτικής γωνίας. Σε σημείο που καταντάει ένα αδιάφορο ανάγνωσμα.

 

Σήμρα τελείωσα το Ζωγράφο των Μαχών, του Αρτούρο Πέρεθ-Ρεβέρτε. Για χρόνια ο Ρεβέρτε ανήκε στους συγγραφείς που αγαπούσα πολύ, χωρίς λόγους, απλά και μόνο γιατί τα βιβλία του μπορούσα να τα διαβάζω κατανοώντας τα διαισθητικά. Μετά τον Λοχαγό Αλατρίστε τον είχα παρατήσει, γιατί παρά τις όποιες αντιρρήσεις μπορεί να φέρει ο Αραχνίδας, είναι μακράν το πιο βαρετό βιβλίο που έχει γράψει. Το αμέσως λιγότερο βαρετό ήτα ο Ναυτικός Χάρτης, που είχε το ελάττωμα να απλώνεται σε 400 σέλίδες, οπότε και τον παράτησα. Με τις 200 του Αλατρίστε είχα τη τεμπελιά να μη το παρατήσω καν.

 

Πάντως ο Ζωγράφος των Μαχών γυρίζει στα γνωστά μοτίβα του Ρεβέρτε. Ένα κακομοίρογλου, ψιλομ@λ@κ@ς, που ενώ έχει γυρίσει τον κόσμο και έχει μεγάλες γνώσεις πάνω σε ένα αντικείμενο, δυσκολεύεται με τις γυναίκες και είναι και αυτοκαταστροφικός. Είτε ετούτος ο Φάουλκες, είτε ο Κόρσο της Λέσχης Δουμά, είτε ο Κόυ του Ναυτικού χάρτη ή ο Κουάρτ του Αινίγματος της Σεβίλης, όλοι την ίδια πορεία έχουν και την ίδια κατάληξη τελικά. Και γι' αυτό παρά την πιασάρικη ιδέα του, τελικά δεν τα πολυκαταφέρνει. Δε λέω ότι δεν το διασκέδασα ή ότι δεν ήθελα πολύ να δω αν μάντεψα σωστά το τέλος. Αλλά αρχίζει και γίνεται προβλέψιμο κι αρχίζει να κάνει τον αντιήρωα βαρετό.

 

Και για να μην τον ρίξω η πιασάρικη ιδεά είναι η εξής: ένας πρώην φωτογράφος-πολεμικός ανταποκριτής, αποσύρεται σε έναν πύργο κάπου στις ακτές της Ισπανίας για να ζωγραφίσει μια τοιχογραφία-μνημείο σε όλους του πολέμους του κόσμου. Κάποια στιγμή τον επισκέπτεται ένας Βόσνιος, τον οποίο είχε παλαιότερα φωτογραφίσει ως στρατιώτη κι ο Βόσνιος του λέει ότι πρόκειται να τον σκοτώσει.