Τι διαβάζετε;

[Δημήτρης]

Διάβασα το ''Ιστορίες Φανταστικής Σάτιρας'' ν. 19 στη σειρά της Ωρόρα. Παίζει Bradbury μέσα, Sheckley και Zelazny, γνωστά ονόματα όλοι τους. Καλές ήταν, με καλύτερες όλων αυτές του Larry Niven. Ο Niven αν και γνωστός ως συγγραφέας σκληρής επιστημονικής φαντασίας δίνει εδώ μερικά πολύ καλά δείγματα κυνικού τρόπου γραφής. Ο ήρωας του Χάνβιλ Σβετζ ζει σε μία γη μερικές εκατοντάδες χρόνια από το σήμερα. Εκεί κυρίαρχος του κόσμου είναι ένας καθυστερημένος τύπος με τον τίτλο Γενικός Γραμματέας. Μία ανωμαλία που έχει κληρονομήσει, τον έχει κάνει να έχει μυαλό μικρού παιδιού. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ο Σβετζ να στέλνεται σε αποστολές στο παρελθόν για να αιχμαλωτίσει φάλαινες, δεινοσαύρους, άλογα και άλλα τέτοια περίεργα που θα χρησιμεύσουν για την ψυχαγωγία του. Καλές, ωραίες ιστορίες που βγάζουν γέλιο. Τις υπόλοι- πες τις είχα ψιλοξεχάσει, αυτές όμως με του που πήρα να διαβάσω το βιβλίο, θυμόμουν ότι μου είχαν αρέσει.

 

Ενδιαφέρουσα συλλογή, η δεύτερη του Μαστακούρη αν δεν κάνω λάθος. Περισσότερο μου άρεσε το Η μορφή των πραγμάτων του Bradbury. Εγώ διαβάζω το Η νύχτα της λευκής παπαρούνας του Κωνσταντίνου Μίσσιου το οποίο είναι απρόσμενα καλό.

 

Ναι η δεύτερη είναι. ''Η Μορφή των Πραγμάτων'' καλή ήταν χωρίς να είναι τίποτα τα εξαιρετικό. Αν θέλεις να διαβάσεις μία πολύ καλή ιστορία από Bradbury, σου προτείνω το υπέροχο ''Η Ευωδία της Σαρσαπαρίλα''.

[Μιχάλης]

Ξεκίνησα σήμερα τη Νυχτερινή Βάρδια του Stephen King..Έχω διαβάσει δύο από τις 19 ιστορίες, μία το Τζερουσαλεμς Λοτ(εξαιρετικό,τέλειο) και τη Βάρδια του Νεκροταφείου η οποία ήταν όχι τίποτα το εξαιρετικό αλλά καλή προς το πολύ καλή..

[heiron]

The well of the unicorn

Fletcher Pratt

 

Kαλο φαινεται αλλα το εχω αφησει αυτες τις μερες λογω εορτων και ειμαι ακομη στην αρχη.Απο τους συγχρονους συγγραφεις πιο πολυ θυμιζει Kay θα ελεγα.

[BladeRunner]

Άρχισα το Εξόριστοι στον Άσπερο, από εκδόσεις Λυχνάρι, που φυσικά δεν είναι ένα μυθιστόρημα, αλλά μια ανθολογία τριών μεγάλων ιστοριών, τριών διαφορετικών συγγραφέων. Αυτές είναι οι τρεις ιστορίες:

 

1. Τζον Γουίνταμ - Εξόριστοι στον Άσπερο

2. Μάρεϊ Λάινστερ - Ο Τυφλοπόντικας Πειρατής

3. Τζακ Ουίλιαμσον - Η Εποχή της Σελήνης

 

Η κάθε ιστορία είναι καμιά εξηνταριά σελίδες.

 

Μόλις τελείωσα την πρώτη ιστορία, αυτή του Γουίνταμ. Πολύ καλύτερη ιστορία από το Λαθρεπιβάτης για τον Άρη που διάβασα πριν λίγες μέρες, παλπ φυσικά, αλλά πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσα. Περισσότερα για την ιστορία, αλλά και για τις άλλες δυο, μόλις τελειώσω το βιβλιαράκι.

[Adicto]

Διαβάζω το Drama City του Πελεκάνου και μου έχουν πέσει τα σαγόνια στο πάτωμα...

[D'Ailleurs]

το είχα πετύχει σε προσφορά αλλα δεν το τσέκαρα. Αλλο ενα βιβλιό του Πελεκάνου που είχα διαβάσει (δεν θυμάμαι πιο δυστηχώς) δεν με πολυκέρδισε....

[BlackCatGirl]

Εγώ διαβάζω το Η νύχτα της λευκής παπαρούνας του Κωνσταντίνου Μίσσιου το οποίο είναι απρόσμενα καλό.

 

Το λάτρεψα...είναι μακράν το καλύτερο βιβλίο τρόμου από Έλληνα συγγραφέα που έχω διαβάσει προσωπικά. Περιμένω εντυπώσεις!

 

Εγώ τελείωσα τους Παγιδευμένους του Μάστερτον και ξεκινάω σήμερα τους "Αστικούς Θρύλους" (συλλογικό).

 

 

[tsathoggua]

Εγώ διαβάζω το Η νύχτα της λευκής παπαρούνας του Κωνσταντίνου Μίσσιου το οποίο είναι απρόσμενα καλό.

 

Το λάτρεψα...είναι μακράν το καλύτερο βιβλίο τρόμου από Έλληνα συγγραφέα που έχω διαβάσει προσωπικά. Περιμένω εντυπώσεις!

 

Εγώ τελείωσα τους Παγιδευμένους του Μάστερτον και ξεκινάω σήμερα τους "Αστικούς Θρύλους" (συλλογικό).

 

 

 

Πολύ καλογραμμένο βιβλίο! Ομολογώ πως δεν κατάλαβα που το πήγαιναν δύο από τις ιστορίες (Το βουητό, Η πέτρα) αλλά ως σύνολο το βιβλίο μου προκάλεσε πολύ θετικές εντυπώσεις.

[Alucard]

Διαβάζω από την κυρία Ursula 'Η Λέξη για τον Κόσμο είναι Δάσος' και, για ακόμα μια φορά, νιώθω ταπεινός και εντυπωσιασμένος ταυτόχρονα. Μιλάμε για πολύ ωραίο βιβλίο!

[Paradise Lost]

Διαβαζω τον ερωτευμενο διαβολο του Καζοτ.Ειναι πολυ πρωτοτυπο και ενδιαφερον μεχρι τωρα και με εχουν μαγεψει ιδιαιτερα οι αριστοτεχνικες περιγραφες του.

 

Διαβάζω το ULTIMATUM-Pessoa Fernado-Eκδόσεις Αρμός , το πρώτο μέρος είναι επηρεασμένο από το κίνημα του φουτουρισμού και θα το χαρακτήριζα αρκετά ακραίο (φασιστικό). Μετά συνεχίζει με κάποια κοινωνικοπολιτικά κείμενα, τα οποία και με ενδιαφέρουν περισσότερο. Περίεργη περίπτωση ποιητή/συγγραφέα ο Πεσσόα, είναι ένα σύνολο πολλών ετερώνυμων προσωπικοτήτων και σε μπερδεύει!

 

Δεν εχω διαβασει πεζο του Πεσσοα αλλα δεν μου κανει εντυπωση που θα μπορουσε να χαρακτηριστει ακραιο γιατι ηταν ενας ανθρωπος που ζουσε τη ζωη τοσο εκκεντρικα εως και στα ορια τη παρανοιας,οποτε λογικο η οπτικη του για την κοινωνια να ειναι ιδιαιτερη..Γραφει και στα πεζα του με του ετερωνυμους?

[MountainRoot]

Ξεκίνησα το Elantris του Sanderson

 

Μου άρεσε απίστευτα μία πρόταση στην πρώτη κιόλας σελίδα, που κλείνει την εισαγωγή.

 

When it came (η Αλλαγή), the fortunate person's life ended and began anew, he would discard his old, mundane existence, and move to Elantris. Elantris, where he could live in bliss, rule in wisdom, and be worshipped for eternity.

Eternity ended ten years ago.

[Naroualis]

Από τα ωραιότερα βιβλία του φανταστικού που έχω διαβάσει. Ετοιμάσου για μεγάλα κέφια, Mountainroot.

 

Εγώ διάβασα μια ειδική έκδοση του National Geographic για τον Πόντο, τόσο ελεεινά επιμελημένη, που τα πιο πολλά "υ" είναι τυπωμένα ως "ν". Πάντως το περιεχόμενο (όταν αποκρυπτογραφούσες τι έλεγε) ήταν πολύ ενδιαφέρον και γεμάτο με μιρκές συγκινητικές λεπτομέρειες.

 

Επίσης διάβασα το Τραγούδι του Κούκου, του Δημήτρη Γιατρέλλη. Δυστυχώς, η πολύ καλή του πένα στα μικρά κείμενα (βλ. το ιστολόγιό του, Κούκος Μόνος) δε μπορεί να υποστηρίξει εντελώς ένα μεγαλύτερης έκτασης κείμενο. Όχι ότι βαρέθηκα κιόλας, αλλά κάποιες φορές ο λόγος του γλιστρούσε προς τη φλυαρία.

[BladeRunner]

Αφήνω λίγο τους ξένους συγγραφείς και πιάνω τον Έλληνα Γιώργο Μαρζέλο, με το βιβλίο του Ο Εντολοδόχος, το οποίο είναι επιστημονική φαντασία με νουάρ ατμόσφαιρα. Φαίνεται ότι είναι γραμμένο από Έλληνα, αλλά πραγματικά μου φαίνεται αρκετά καλογραμμένο και ενδιαφέρον. Θα δείξει η συνέχεια, αλλά μέχρι στιγμής μου αρέσει.

 

edit: Το έχει διαβάσει κανείς;

Edited January 11, 2012 by BladeRunner

[melkiades]

Διαβάζω τον δεύτερο τόμο της Μεγάλης Ανθολογίας Επιστημονικής Φαντασίας 1950 -1965 που μου δάνεισε ο ΜΜιχάλης για να δει αν θα επιζήσω μετά τα Λουλούδια για τον Άλγκερνον.

Μέχρι τώρα έχω ολοκληρώσει περίπου τις 6 από τις 9 και τέσσερις από αυτές μου άρεσαν πάρα πολύ.

Οπότε, ευχαριστώ πολύ για το βιβλίο και να ξέρεις ότι στα λουλούδια δεν βούρκωσα.

[Naroualis]

Αφήνω λίγο τους ξένους συγγραφείς και πιάνω τον Έλληνα Γιώργο Μαρζέλο, με το βιβλίο του Ο Εντολοδόχος, το οποίο είναι επιστημονική φαντασία με νουάρ ατμόσφαιρα. Φαίνεται ότι είναι γραμμένο από Έλληνα, αλλά πραγματικά μου φαίνεται αρκετά καλογραμμένο και ενδιαφέρον. Θα δείξει η συνέχεια, αλλά μέχρι στιγμής μου αρέσει.

 

edit: Το έχει διαβάσει κανείς;

 

Το έχω αλλά δεν το έχω διαβάσει ακόμη. Ψήνομαι, όμως.

[Arachnida]

Εγώ διαβάζω το Η νύχτα της λευκής παπαρούνας του Κωνσταντίνου Μίσσιου το οποίο είναι απρόσμενα καλό.

 

Το λάτρεψα...είναι μακράν το καλύτερο βιβλίο τρόμου από Έλληνα συγγραφέα που έχω διαβάσει προσωπικά. Περιμένω εντυπώσεις!

 

Εγώ τελείωσα τους Παγιδευμένους του Μάστερτον και ξεκινάω σήμερα τους "Αστικούς Θρύλους" (συλλογικό).

 

 

 

Πολύ καλογραμμένο βιβλίο! Ομολογώ πως δεν κατάλαβα που το πήγαιναν δύο από τις ιστορίες (Το βουητό, Η πέτρα) αλλά ως σύνολο το βιβλίο μου προκάλεσε πολύ θετικές εντυπώσεις.

 

Πάρα πολύ καλή η νύχτα της λευκής παπαρούνας.

Ανάμεσα σε άλλα διάβασα μερικά από τη σειρά Eagle, του Simon Scarrow: http://www.amazon.co.uk/Centurion-Eagle-Simon-Scarrow/dp/0755327764

[BlackCatGirl]

Τελείωσα τους "Αστικούς Θρύλους" ~ Συλλογικό.

Πολλές οι ιστορίες - θρύλοι, αρκετές τις είχα ακούσει, ακόμη περισσότερες αυτές που δε γνώριζα.

Κάποιες από αυτές με διασκέδασαν (λόγω του αφελούς τρόπου σκέψης εκείνων που τις διαδίδουν) και κάποιες με προβλημάτισαν (π.χ. εκείνη των snuff movies).

Το σίγουρο είναι ότι το συγκεκριμένο βιβλίο μου κράτησε ευχάριστη (!) συντροφιά, και ήταν πάνω κάτω όπως το περίμενα όταν το βρήκα τυχαία στο μαγαζί με τα μεταχειρισμένα βιβλία.

 

Συνεχίζω με τον Jack Ketchum και .....τη "Νεκρή σαιζόν" .

[Δημήτρης]

Συνεχίζω με τον Jack Ketchum και .....τη "Νεκρή σαιζόν" .

 

Το απόλυτο μυθιστόρημα τρόμου για εμένα, έστω και από αυτά τα λίγα που έχω διαβάσει. Είμαι πραγματικά πολύ περίεργος να δω πως θα σου φανεί Διάβασα την ανθολογία ''Εκείνες οι Άλλες Πραγματικότητες'' από εκδόσεις Locus 7, μέτρια ήταν. Ξεχωρίζω ως καλύτερα διηγήματα το ''Ένα Θαύμα Σπάνιας Τέχνης'' του Ray Bradbury και ''Το Επάγγελμα του Θεού'' του Philip Jose Farmer. Το πρώτο ήταν στο γνωστό πολύ καλό, μελαγχολικό ύφος του Bradbury, ενώ το δεύτερο εκ διαμέτρου αντίθετο. Εδώ βλέπουμε έναν άνθρωπο που έχει περάσει κατά κάποιο τρόπο σε μία άλλη διάσταση όπου και ασκεί το επάγγελμα του.. θεού. Ξέφρενες σπαρταριστές καταστάσεις λαμβάνουν χώρα, τίγκα στον κυνισμό και με απρόβλεπτη εξέλιξη. Μου άρεσε το σημείο όπου ο πρωταγωνιστής

προσπαθούσε να πείσει την μαϊμού να μιλήσει στο πλήθος στο οποίο έδινε διάλεξη, και δεν μπορούσε.

Καλό ήταν, χωρίς να είναι τίποτα το τρομερό. Οι άλλες ιστορίες του βιβλίου με άφησαν αδιάφορο.

Edited January 13, 2012 by Δημήτρης

[xtapodimimos]

To παιχνίδι του Ρίπλει, patricia highsmith. Πολύ καλό βιβλίο, ωραίοι χαρακτήρες και ωραια η αναπτυξη τους. Θα διαβάσω σίγουρα και αλλα βιβλία του Ρίπλει

Το στοίχειωμα, richard matheson Αρκετά καλό και αυτό, δεν τρελαθηκα τοσο, φαντάζομαι ομως στην κατηγορία των βιβλίων με στοιχειωμένα σπίτια θα είναι απο τα καλύτερα. Η περιγραφή της ζωής του Μπελάσκο και οι ερωτικές σκηνές ήταν όμως επικές.

[Nihilio]

The Mirror από Graham Masterton. 200 σελίδες στο βιβλίο και, ΟΚ, σκέφτομαι τόσο πολύ τον Μάστερτον ως εξπαίρ nasty-hack που συχνά ξεχνάω ότι είναι και αξιοπρεπέστατος συγγραφέας τρόμου. Το βιβλίο είναι αργό, με λίγα γλαφυρά ξεκοιλιάσματα, αλλά μέχρι στιγμής όλο και δυναμώνει. Περισσότερα όταν διαβάσω και τις τελευταίες 100-κάτι σελίδες.

[BladeRunner]

The Mirror από Graham Masterton. 200 σελίδες στο βιβλίο και, ΟΚ, σκέφτομαι τόσο πολύ τον Μάστερτον ως εξπαίρ nasty-hack που συχνά ξεχνάω ότι είναι και αξιοπρεπέστατος συγγραφέας τρόμου. Το βιβλίο είναι αργό, με λίγα γλαφυρά ξεκοιλιάσματα, αλλά μέχρι στιγμής όλο και δυναμώνει. Περισσότερα όταν διαβάσω και τις τελευταίες 100-κάτι σελίδες.

 

Πάντως σε amazon και goodreads βλέπω ότι είναι από τα καλύτερά του!

[Nihilio]

The Mirror από Graham Masterton. 200 σελίδες στο βιβλίο και, ΟΚ, σκέφτομαι τόσο πολύ τον Μάστερτον ως εξπαίρ nasty-hack που συχνά ξεχνάω ότι είναι και αξιοπρεπέστατος συγγραφέας τρόμου. Το βιβλίο είναι αργό, με λίγα γλαφυρά ξεκοιλιάσματα, αλλά μέχρι στιγμής όλο και δυναμώνει. Περισσότερα όταν διαβάσω και τις τελευταίες 100-κάτι σελίδες.

 

Πάντως σε amazon και goodreads βλέπω ότι είναι από τα καλύτερά του!

Αν δε διαβάσω το τέλος δεν απαντάω. Ως τώρα όμως μου θυμίζει τη συνταγή των Manitou και Charnel House. ξεκινάει αργά, ξεδιπλώνεται η πλοκή του με άνεση, οι γκοριές δεν είναι εντελώς πορνογραφικές (δηλαδή δεν κρατάνε σελίδες επί σελίδων) και ο τρόμος βγαίνει και από τα όσα παραφυσικά γίνονται. Ο μεγάλος κακός είναι επίσης απολαυστικός εδώ και φαίνεται να έχει στημένες μια σειρά από αδυναμίες έτσι ώστε να ελπίζουμε ότι δε θα διαβάσουμε εκτρωματικό τέλος.

Αλλά αν δε διαβάσω το τέλος δε θα κρίνω.

[Adicto]

Rape, A Love Story, Joyce Carol Oates

 

Σήμερα λογικά θα το τελειώσω, είναι και μικρούλι άλλωστε. Με δύο γραμμές είναι η ιστορία μιάς μάνας που πέφτει θύμα ομαδικού βιασμού μπροστά στα μάτια της 12χρονης κόρης της και που αφήνεται να πεθάνει. Είναι ακόμα η ιστορία ενός άντρα που θέλησε να την βοηθήσει (δεν θέλω να πω παραπάνω εδώ) και ενός άλλου που την αγάπησε. Επίσης είναι η ιστορία της κόρης της...

 

Η γραφή τους Όουτς είναι μοναδική... Την νιώθεις σαν ένα χέρι που τη μια στιγμή σε χαιδεύει απαλά στο μάγουλο, υπνωτίζοντάς σε και μετά, άξαφνα, σου αμολάει μία ανάστροφη όλη δικιά σου. Εντυπωσιακή είναι η αντίστιξη του πριν και του μετά, το πως οι χαρακτήρες μεταβάλλονται, παραμορφώνονται, μετά από αυτό που τους τυχαίνει. Τους βλέπεις να καταρρέουν, δηλητηριασμένοι από το χέρι της παράλογης, απρόκλητης Βίας που τις άγγιξε και που δεν σταματησε με το βιασμό αλλά συνεχίζεται και μετά... Αναλογίζεσαι μαζί τους όλα εκείνα τα 'Αν' και τα "γιατί".

 

Εντυπωσιακή και δίχως να ξενίζει ποτέ είναι επίσης η αφηγηματική φωνή που αλλάζει σε κάθε κεφάλαιο μεταξύ τρίτου προσώπου και δεύτερου ένικου (όπου ο αφηγητής "μιλάεϊ" στην κόρη).

 

Τα υπόλοιπα (μάλλον) αύριο...

Edited January 13, 2012 by Adicto

[BladeRunner]

Άρχισα το Τα Γονίδια της Αγιότητας, του Διαμαντή Φλωράκη. Δεν ξέρω αν είναι επιστημονική φαντασία ή τέλος πάντων αν έχει και στοιχεία επιστημονικής φαντασίας, προς το παρόν μου φαίνεται ένα αστυνομικό βιβλίο με αρκετό μυστήριο που το κόβω να έχει πολλές ανατροπές. Η γραφή είναι απίστευτα καλή και σε κάνει να το διαβάζεις μονορούφι και γρήγορα. Μου αρέσει που η ιστορία διαδραματίζεται σε γνωστά λημέρια και οι χαρακτήρες είναι Έλληνες, αμάν πια οι Τζον, Μάικλ, Άλαν και δεν συμμαζεύεται, έπηξα, ας δω επιτέλους και ένα Γιώργος, Αντρέας ή Ρένος κλπ . Για να δούμε...

Edited January 13, 2012 by BladeRunner

[Arachnida]

Άρχισα το Τα Γονίδια της Αγιότητας, του Διαμαντή Φλωράκη. Δεν ξέρω αν είναι επιστημονική φαντασία ή τέλος πάντων αν έχει και στοιχεία επιστημονικής φαντασίας, προς το παρόν μου φαίνεται ένα αστυνομικό βιβλίο με αρκετό μυστήριο που το κόβω να έχει πολλές ανατροπές. Η γραφή είναι απίστευτα καλή και σε κάνει να το διαβάζεις μονορούφι και γρήγορα. Μου αρέσει που η ιστορία διαδραματίζεται σε γνωστά λημέρια και οι χαρακτήρες είναι Έλληνες, αμάν πια οι Τζον, Μάικλ, Άλαν και δεν συμμαζεύεται, έπηξα, ας δω επιτέλους και ένα Γιώργος, Αντρέας ή Ρένος κλπ . Για να δούμε...

 

Ναι, ωραίο βιβλίο. Διαβάζεται εύκολα.