Τι διαβάζετε;

[trillian]

Τελείωσα πριν λίγες μέρες το Όλυμπος του Σιμονς. Πάρα πολύ ωραίο, εξηγούνται όλα τα κενά από το Ίλιον, ωραίες ανατροπές και ικανοποιητικό τέλος (αν και μου μεινανε κάποια κενά, τα οποια πιθανότατα οφείλονται στο ρυθμό που διαβάζω κι όχι στον Σιμονς ). Τώρα λέω να κάνω ένα διάλειμα απο φαντασυ και να διαβάσω τη Μαύρη Ντάλια του Ελρόυ, που την ειχα δανειστει και παλιοτερα και μου χε κανει καλή εντύπωση.

[Rikochet]

Το Σατυρικόν του Πετρώνιου το άφησα στη μέση - εντάξει, ωραία η σάτυρα, συμπαθητικό το γράψιμο, αλλά πόσους ακόμα τριφυλλούς θηλυπρεπείς νέους θα δούμε να πηδιούνται;

 

Επίσης στα δυό-τρία κεφάλαια παράτησα το The War Amongst The Angels του Moorcock - πολλή ψυχεδέλεια, σε σημείο να μην βγάζεις νόημα. Θα το ξαναπροσπαθήσω κάποια άλλη φορά.

 

Τώρα είμαι στην αρχή του Dune, και καταενθουσιασμένος. Και έχω άλλα 5 βιβλία μετά από αυτό...

[heiron]

Χαρη στην ευγενικη προσφορα γνωστου καλου κυριου διαβαζω το "Αλεφ" του Μπορχες.

 

Συλλογη διηγηματων κατα βαση, ειναι αρκετα περιεργο αλλα ενδιαφερον.Γενικως δε συνηθιζω να διαβαζω διηγηματα.Περιμενω να δω αν και πως θα τα ενωσει ολα αυτα στο τελος ο Μπορχες.

 

(Την επομενη φορα που θα παω Θεσσαλονικη θα παρω εχω περισσοτερα χρηματα,ειδα ενα σωρο καλουδια μα δεν πηρα τιποτε!)

[LORIEN]

Η ΚΡΥΠΤΗ

 

Κύριος Συγγραφέας: Sardou, Romain

Εκδοτικός Οίκος: ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ Α. Α. ΛΙΒΑΝΗ

Έτος έκδοσης: 00/2005

Σελίδες: 493

ISBΝ9601411089

 

Τελικά οσο διαβάζω τόσο πιο πολύ μου αρέσει.Αν το διαβάσει κανεις άλλος να μου πει τι παιζει με τα διαστημόπλοια γιατί έχει πολύ μπέρδεμα. μόνο αυτό με χαλάει . Ωραίο αλλά περίεργο.

[Pixie]

Είπα να δώσω άλλη μια ευκαιρία στον Κλάιβ Μπάρκερ και διάβασα τον πρώτο τόμο από τα Βιβλία του Αίματος. Εντάξει, μερικές ιστορίες ήταν συμπαθητικές, αλλά δεν μπορώ να πω ότι ξετρελάθηκα κιόλας.

[Nihilio]

Τους δύο πύργους του Τόλκιεν. Τουλάχιστον ξεκινά πολύ καλύτερα από τη συντροφιά του δακτυλιδιού.

[Βάρδος]

Sandman: Fables & Reflections. Ως συνήθως, ο Gaiman είναι καλός, αλλά έχει γράψει και καλύτερα.

 

Σύντομα, θα διαβάσω και τους άλλους τόμους του Sandman, που εξακολουθεί να είναι το μόνο comic που μου αρέσει... αν και, μάλλον, graphic novel τού ταιριάζει περισσότερο.

[picollomaster]

Πρωτο μου ποστ!!!

 

Αυτη τη στιγμη διαβαζω το Memories of Ice απο τη σειρα A Tale of The Malazan Book of The Fallen του θεου Stephen Erikson!! Πολυ καλο αν και το Deadhouse Gates με πορωσε περισσοτερο. Καταπληκτικη παντως σειρα αν και να πω την αμαρτια μου θα κανω ενα μικρο διαλλειμα για να διαβασω την Tawny Man trilogy της Robin Hoob να μαθω επιτελους τι θα απογινει ο ερμος ο Φιτζ και μετα θα συνεχισω με τα υπολοιπα 3 βιβλια του Ερικσον (το 6 βιβλιο θα εχει βγει μεχρι τοτε καλως εχοντων των πραγματων)

[trillian]

Tελείωσα τη Μαύρη Ντάλια. Μέσα σε λιγες ώρες παρακαλώ . Ώρες ώρες ξαφνιάζω και τον εαυτό μου . Πολύ καλό ήταν, ο συγγραφέας είναι αυτός που έχει γράψει και το Λος Άντζελες εμπιστευτικό, κι έχει μια παρόμοια ατμόσφαιρα νουάρ. Μου άρεσε περισσότερο αυτή τη δεύτερη φορά που το διάβασα, την προηγούμενη με είχε χαλάσει το γεγονός ότι η "λύση" που δίνει στο φόνο βασίζεται σε μη πραγματικά στοιχεία. Τώρα όμως εκτίμησα το πόσο καλά αυτά τα μη πραγματικά στοιχεία ενσωματώνονται στην υπόθεση, την ατμόσφαιρα που μεταδίδει και τους καλούς χαρακτήρες. Ένα ευχάριστο διάλλειμα απο το φανταστικό, στο οποιο σκοπεύω να επιστρέψω πάραυτα, ίσως με το Οδύσσεια 2010 του Κλάρκ.

[Sitronella]

Μετά το Much ado about nothing (με το οποίο δεν ξετρελάθηκα), τελείωσα και το Drowned Wednesday, την τρίτη συνέχεια της σειράς The Keyw to the Kingdom του Garth Nix. Καλύτερο από το δεύτερο. Τώρα θα πρέπει να περιμένω την επόμενη παραγγελία από το Αμαζον για να διαβάσω το Sir Thursday.

Αποφάσισα να ξεκινήσω το The Telling της Ursula LeGuin, που είναι μέρος της χαϊνιανής σειράς.

[drowvarius]

Διαβάζω τις Τελευταίες Αμαζόνες του Πρέσφιλντ. Όσο πιο πολύ προχωράει η πλοκή τόσο περισσότεροι μύθοι καταρρίπτονται. Η αλήθεια είναι ότι δεν γνώριζα πως οι Αμαζόνες είχαν επιτεθεί στην Αθήνα και την πολιόρκισαν. Επίσης έμεινα με το στόμα ανοιχτό όταν κατάλαβα ότι η Λέξη Αμαζόνα δεν προέρχεται από το ότι οι Αμαζόνες έκοβαν τον δεξί τους μαστό.

 

Όπως λέει το βιβλίο, το οποίο είναι σωστό ιστορικά, οι Αμαζόνες ήταν γνωστές ως ταλ Κύρτη και λάτρευαν τα άλογα. Τα θεωρούσαν Θεούς.

 

Αμαζόνες τις έλεγαν μόνο οι Έλληνες, κάτι το οποίο οι ταλ Κύρτη το θεωρούσαν υποτιμητικό.

 

Πολύ καλό βιβλίο. Βέβαια είναι πολύ βίαιο. Οι Αμαζόνες ήταν ιδιαίτερα αιμοσταγείς, και ο Πρέσφιλντ στο δίνει να το καταλάβεις. Σε πολλά σημεία μάλιστα ξεχνάς ότι περιγράφει γυναίκες. Σε ένα σημείο περιγράφει μία Αμαζόνα με την πολεμική της εξάρτιση. Ξεχάστηκα και κάποια στιγμή νόμιζα πως περιγράφει άντρα. Όταν είπε πως σε ένα σημείο της πανοπλίας τους είχαν πανιά της περιόδου επανήλθα με ένα δυνατό "ντουπ". Είχα ξεχάσει ότι περιγράφει γυναίκες.

 

Να το διαβάσετε όπωσδήποτε. Αξίζει.

[Rikochet]

Μόλις τελείωσα το Dune. Τι να πεί κανείς... απλά ντρέπομαι που δεν το είχα διαβάσει νωρίτερα. Αριστούργημα, από όλες τις απόψεις.

 

Τώρα είμαι σε δίλλημα: να διαβάσω το Dune Messiah, ή το American Gods;

[Pixie]

Διάβασα το διήγημα της Ann Proulx, Brokeback Mountain πάνω στο οποίο βασίζεται η ομώνυμη ταινία. Είναι μια γλυκόπικρη ιστορία που σε κερδίζει με την ειλικρίνεια και την αμεσότητά της. Ελπίζω να κερδίσει τουλάχιστον το όσκαρ διασκευασμένου σεναρίου.

 

Πάντως τα βλαχο-αμερικάνικα που μιλάνε οι ήρωες με δυσκόλεψαν σε κάποια σημεία.

[Atrelegis]

Διαβάζω το People Of the Black Circle, πρώτο τόμο του Conan.

 

Και ο μόνος λόγος που συνεχίζω να το διαβάζω είναι για να έχω επιχειρήματα γιατί δεν μου αρέσει...

[heiron]

Ρικο,φτου σου!Δυο μετρα παλικαρι και να μην εχεις διαβασει Ντιουν τοσα χρονια...Διαβαζες ολη τη σαβουρα...

Κατσε διαβασε το Μεσσια.Μετα διαβασε ο,τι αλλο θες.Προσωπικη αποψη οτι το ενδιαφερον της σειρας πεφτει μετα.Οχι η ποιοτητα-απλα γινεται πιο ξενερωτο.

 

Εγω διαβαζω Βανς!Ιστοριες Ετοιμοθανατης Γης...Και δυο μαθηματα για το τιμημενο...

[King_Volsung]

Ξεκίνησα το Reaper Man του Pratchett, στα αγγλικά. Απίστευτο! Από τις πρώτες σελίδες κιόλας δεν ήθελα να το αφήσω από τα χέρια μου!

[Pixie]

Διαβάζω το A Game of Thrones του Μάρτιν και το μόνο που έχω να πω είναι: Γουάου!!!

 

Με λίγο πείσμα, τελείωσα Και το Dune (μετά από καμιά 15αριά βιβλία στο ενδιάμεσο) και το μόνο που έχω να πω είναι: Αλληλούια!!!

[Rikochet]

Τελικά ξεκίνησα το American Gods, του Neil Gaiman, και τώρα είμαι λίγο πιο μετά από τη μέση. Περίεργο, πολύ περίεργο βιβλίο, αλλά απολαυστικό. Η πρόζα δεν είναι τίποτα το τρομερό (αν και έχει το δικό του ύφος), η πλοκή αυτή καθεαυτή δεν είναι μάλλον καλύτερη από κάποιο καλό road movie, αλλά το concept είναι τρομερό, τόσο σαν ιδέα, όσο σαν υλοποίηση, και αν αποφασίσεις να βρείς πληροφορίες γύρω από κάθε όνομα που αναφέρεται, θα γίνεις πανεπιστήμονας στη μισή παγκόσμια μυθολογία. Βέβαια, έχει και κάτι σκηνές sex που είναι λίγο... περίεργες όπως

ένας Άραβας διαφημιστής μπιχλιμπιδιών που πηδιέται αρκετά περιγραφικά με έναν ταξιτζή-ifreet και ο πρωταγωνιστής που σχεδόν βιάζεται στον ύπνο του από την Bast, την αιγύπτια θεά-γάτα.

 

 

Jesus Christ, it's fucking weird in there...

Edited February 3, 2006 by Rikochet

[LORIEN]

Τελείωσα την Κρύπτη, εντάξει το τέλος δεν είναι και πολύ καλό κατα την γνώμη μου. ¨Ολο το βιβλίο μέχρι λίγες σελίδες ΄στο τέλος διαβάζεται και είναι καλό. αλλά το τέλος είναι κάπως.

Τώρα διαβάζω το πρώτο τέυχος από τις Συμπαντικές διαδρομές. Μου αρέσει. Εχει μικρές ιστορίες. Κάποιες απο αυτές μου άρεσαν πολύ.

[Throgos]

Διάβασα το γκαρντς γκαρντς του τέρι πράτσετ, το γκάρντενς οβ δε μουν κι άλλα τέτοια. Τώρα συνεχίζω με τα άπαντα του Λάβκραφτ, τα οποία είναι πολύ ελκυστικά - έχω διαβάσει τα βουνά της τρέλας και την περίπτωση του τσαρλς ντέξτερ ουορντ. Πήρα ήδη τους τρεις τόμους, μένει ο τέταρτος.

[Arachnida]

Ξανατελείωσα τον Αρκτικό Κύκλο του Dan Brown. Δεν γράφω άποψη.

Απλά θυμήθηκα ένα από τα καλύτερα τρυκ που είχε κάνει ένας φίλος μου. Την εποχή που μου το δάνειζε πάνω-κάτω γνώριζα ότι αναφέρεται σε εμφάνιση εξωγήινων. Καθώς λοιπόν μου το έδινε, το άνοιξε στην τελευταία σελίδα και μου διάβασε βιαστικά την τελευταία πρόταση.

Στην αρχή θύμωσα γιατί νόμιζα ότι μου κατέστρεψε όλη τη διάθεση για να το διαβάσω.

Αφού το τελείωσα συνειδητοποίησα ότι αυτή η κίνηση ήταν εξαιρετικά εμπνευσμένη.

Για ένα ολόκληρο βιβλίο περίμενα ένα διαφορετικό τέλος απ' το πραγματικό.

[Atrelegis]

Κάνω διάλλειμα για να διαβάσω το Art of War του Sun Tzu

[King_Volsung]

Τέλειωσα το Reaper Man και έλιωσα

Φοβερό βιβλίο, φοβερός ο Πράτσετ... θα διαβάσω κάποια στιγμή και άλλα δικά του, οπωσδήποτε.

 

Τώρα λέω να συνεχίσω με Κώδικα Da Vinci

Ο μόνος λόγος που θέλω να το διαβάσω είναι για να έχω επιχειρήματα για να διαφωνώ με όσους λένε ότι είναι φοβερό βιβλίο... γιατί είμαι σίγουρος πως θα είναι μάπα.

[heiron]

Ενταξει μωρε...δεν ειναι και χαλια.Ο Κωδικας ειναι-οπως εχουμε πει-ενα ευπεπτο βιβλιο με χολυγουντιανο στυλ,δραση και μερικα ενδαφεροντα(αν και αμφισβητισιμα)στοιχεια.Ειναι το Dragonlance του mainstream.

 

Τελειωσα το βιβλιο του Βανς.Ανυπομονω να διαβασω το δευτερο(ο Ερεκοζι παρακαλειται να το μεταφρασει ASAP!).Το περιμενα σουπερ...βασικα δεν απογειωνεται σε καποιο σημειο αλλα ειναι πολυ καλο βιβλιο.Μαγεια και μακρινο μελλον,παραξενα πλασματα,διαφοροι ασχετοι ηρωες...Ειναι το καλυτερο φανταζυ που διαβασα εδω και πανω απο 1 χρονο.Αξιζει!

Τωρα θα συνεχισω το Αλεφ.Παρανοικο!Ατιμε Μελδοκ!

[Nienor]

Τελείωσα την Αστερόσκονη, του Γκάιμαν.

 

Καταρχάς να πω δυο πράγματα για την έκδοση. Είναι από τον κέδρο, ο οποίος συνήθως έχει όμορφα φτιαγμένα βιβλία, γιαυτό με ξενίζει και το γεγονός του ότι αυτό δείχνει φτηνό και απρόσεκτο κι έχει μια περίληψη που ελάχιστα προσεγγίζει την ιστορία, σε παραπέμπει σε ένα τελείως διαφορετικό στυλ βιβλίου και μαζί με το εξώφυλλο εμένα μου φώναζαν "Άστο κάτω! Μην το κοιτάς καθόλου!" πφφφφ

 

Τελοσπάντων τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι μέσα, είναι ένα πολύ όμορφο κείμενο, με μια από τις καλύτερες μεταφράσεις που έχω πετύχει. Είναι ένα μαγικό παραμύθι το οποίο έχει μέσα του στοιχεία της καθημερινότητας (οι ήρωες πρέπει να φάνε και να κατουρήσουνε, κάνουν λάθη και μπορούν να αλλάξουν γνώμη).

 

Η συνθήκη με την οποία ξεκινάει το κείμενο, με κράτησε από την πρώτη στιγμή και οι εκπλήξεις μετά, αν και κάποιες φορές κοινότυπες, δεν χαλάνε την ατμόσφαιρα που δημιουργεί.

 

Είναι από αυτά τα βιβλία που θα έλεγα ένα-βιβλίο-ένας-κόσμος, αλλά ένας κόσμος στέρεος (με τόσο απροσδιόριστη μορφή!) που δεν υπάρχουν αμφιβολίες για τίποτα από όλα αυτά που περιγράφονται μέσα.

 

Ήταν το πρώτο δικό του που διάβασα και μ'άρεσε πολύ, το συνιστώ ανεπιφύλακτα στους παραμυθάδες.