Τι διαβάζετε;

[Naroualis]

Τελείωσα το Θα Βρείτε Τα Οστά Μου Υπό Βροχήν, του Θανάση Βαλτινού. Μικρά διηγήματα, με γλώσσα προσωπική (Όχι του αφηγητή, αλλά του συγγραφέα). Τα θέματα μικρά, καθημερινά ή όχι. Ως εδώ καλά. Η κατακλείδα κάθε διηγήματος όμως είναι παράξενα ασαφής κάθε φορά. Κάποια είναι ξεκάθαρα, χωρίς να σηκώνει αντίρρηση για το τι θέλει να πει ο συγγραφέας. Άλλα όμως είναι απλά καταληκτικά, απλά για να κλείσει αυτή η γραμμή αφήγησης. Σε αυτό συμβάλει και η τιτλοδότηση κάθε κειμένου. 

 

Περίμενα περισσότερα, αν και όχι από πλευρά τεχνικής. Διακρίνω το ομώνυμο και το Αύγουστος '48 ως τα καλύτερα της συλλογής.

[Δημήτρης]

Άρχισα το ''Λίλιθ'' του Τζορτζ Μακντόναλντ.

[georgezerv76]

ARκετα κουραστικο και...πολιτικο το Πεθαινοντας στη ΚΑταλωνια του ΟΡγουελ... Δε το συνιστω σε οσους δεν αντεχουν.... Με κουρασε αφανταστα, αν και λεει μεγαλες αληθειες μεσα............

οπως και να χει θα το τελειωσουμε, και μετα παμε Ισπανια διακοπες με το Κοσμος Μετα για διαλειμμα, λιγο φαντασιας και μετα επανερχομαστε.......

[gregacm]

Εχω ηδη ξεκινησει το Σφαγειο Νουμερο 5, του Κερτ Βονεγκατ. Μονο που δεν προλαβα να διαβασω πολυ γιατι με απορροφησε το beach tennis!

[georgezerv76]

Αποχαιρετισμος στα Οπλα

 

Ερνεςτ Χεμινγουει.

Εχω ηδη ξεκινησει το Σφαγειο Νουμερο 5, του Κερτ Βονεγκατ. Μονο που δεν προλαβα να διαβασω πολυ γιατι με απορροφησε το beach tennis!

 

γυναικων.....;;;

[GeoVa]

Διάβασα:

Stephen King - The Dark Tower IV, Wizard and Glass. Πάρα πολύ ωραίο, η ιστορία γίνεται πολύ ενδιαφέρουσα!

Γιάννης Παπαοικονομου - Το αρχοντικό. Μου το πρότεινε ο παππούς μου. Λόγο απογοητευτικό στην αρχή, μετά όμως θες να το διαβάζεις με μανία.

Francis Scott Fitzgerald - The Great Gatsby. Δυσκολεύτηκα λίγο στο πρωτότυπο, μ' άρεσε πολύ όμως η ιστορία του.

 

Τώρα διαβάζω: Thomas Mann, Δόκτωρ Φαουστους. Μέχρι στιγμής μπορώ να πω πως ειναι ένα βιβλίο που μιλά για πολλά πραγματα - Ιστορία, Θεολογία, Οικονομία, κυρίως όμως Μουσική. Κυλάει αργά. Ανυπομονώ τη συνέχεια!

[gregacm]

Αποχαιρετισμος στα Οπλα

 

Ερνεςτ Χεμινγουει.

Εχω ηδη ξεκινησει το Σφαγειο Νουμερο 5, του Κερτ Βονεγκατ. Μονο που δεν προλαβα να διαβασω πολυ γιατι με απορροφησε το beach tennis!

 

γυναικων.....;;;

 

I Wish!!! Εγω επιχειρησα να παιξω. Με παρεσυρε φιλος που παιζει σε μονιμη βαση και παει και σε τουρνουα κτλ.

[alanon]

Κινγκ θόλος

[BladeRunner]

Άρχισα το Πιο βαθιά κι απ'τους νεκρούς, της Τάμι Χόαγκ.

[Δημήτρης]

Θα κάνω ένα μικρό διάλειμμα από τα βιβλία με το ''Οι Επτά Πόλεις της Τσιμπόλα'' του Καρλ Μπαρκς.

Edited August 19, 2014 by Δημήτρης

[Δημήτρης]

Συνεχίζω με ''Το Σκοτεινό Ημερολόγιο'' του Γκράχαμ Τζόις.

[BladeRunner]

Άντριου Ντέιβιντσον - Τα δαιμόνια

[Νικος]

Ξεκινησα το Φλεγόμενος του Thomas Enger.(Πολύ) Χαμηλές προσδοκίες μετα τις πρωτες σελίδες.

[Δημήτρης]

Άρχισα το ''Η Καρδιά του Φεγγαριού'' του Τσαρλς ντε Λιντ.

[gregacm]

Συνεχιζω με Τζον Κοννολλυ και Οι Θεριστες!

[giorgos lagonas]

Μόλις τελείωσα το "Άρχοντας του Ψεύδους" του Masterton (ο ορίτζιναλ τίτλος είναι Black Angel, αλλά άβυσσος η ψυχή του Έλληνα μεταφραστή...)

 

Εντάξει, είχα διαβάσει και άλλο ένα βιβλίο του και μπήκα συνειδητοποιημένος ότι ο Masterton δεν γράφει και τα αριστουργήματα, αλλά εδώ το απογειώνει! (με την κακή έννοια)

 

Στο φινάλε, ο ήρωας εκτελεί με το 38άρι του έναν... παπαγάλο. Ναι, παπαγάλο, κανονικό. Όπως αυτός στο τραγούδι "Το 'πε το 'πε ο παπαγάλος"!

[Nihilio]

Μπορεις και θυμασαι αλλο κεφαλαιο απο το βιβλιο αυτο περα αππ το πρωτο;

[BladeRunner]

Άρχισα το Η επέκταση του πεδίου της πάλης, του Μισέλ Ουελμπέκ.

[Airbourne]

Το πέρασμα - Justin Cronin

 

Είναι αλήθεια ότι δεν περίμενα να μείνω τόσο πολύ ικανοποιημένος από το βιβλίο αυτό. Σίγουρα είχε ένα δυνατό σενάριο, καθώς μπλέκει ένα δυστοπικό μέλλον για τη γη, με τους λιγοστούς εναπομείναντες ανθρώπους να βιώνουν έναν νέο τρόπο ζωής. Ο τρόπος που το καταφέρνει αυτό συμβαίνει μέσα από πολύ λεπτομερείς περιγραφές, τόσο που σε κάνει να βιώνεις τις περιπέτειες των πρωταγωνιστών...και είναι πολλοί αυτοί! Η έκταση του βιβλίου είναι τεράστια, όπως οι περιοχές που καλούνται να διασχίσουν μερικοί από τους πρωταγωνιστές. Κάτι τέτοιο, όμως, και ενώ φυσιολογικά φαντάζει κουραστικό, δεν είναι.

Ο συγγραφέας έχει κάνει πολύ καλή δουλειά και μας δίνει μια ιστορία που θα ολοκληρωθεί σε τρία βιβλία, με το δεύτερο να είναι ήδη στα ράφια. Σε γενικές γραμμές το πρώτο βιβλίο χωρίζεται σε δύο μέρη:

 

Στο πρώτο μέρος: βλέπουμε την ανθρωπότητα ως έχει και μια αλληλουχία γεγονότων που εμπλέκουν έναν πράκτορα του FBI, μια καλόγρια και ένα κοριτσάκι αίνιγμα, μαζί με μια ντουζίνα κακοποιών που θα γίνουν μέρος ενός πειράματος που θα την οδηγήσει στο δεύτερο και δυστοπικό πλέον μέρος. Η μετάβαση θα μπορούσε να γίνει πιστεύω και πιο σύντομα αλλά ο συγγραφέας προτιμά να αναλύει διεξοδικά πολλούς από τους χαραχτήρες κάτι που σημαίνει γλαφυρές περιγραφές του χαραχτήρα τους και των αναμνήσεων τους...σωστά...ίσως μερικοί να το έχετε καταλάβει ήδη...θυμίζει αρκετά τον Βασιλιά! Σε σημεία βρήκα ορισμένα γεγονότα υπερβολικά αλλά οκ..είναι ένα βιβλίο φαντασίας. 

 

Στο δεύτερο μέρος: Μαθαίνουμε την τύχη μερικών επιζόντων, που πασχίζουν να επιβιώσουν σε μια αφιλόξενη γη, καθώς το μόνο που τους προστατεύει από το κακό είναι μερικοί τεράστιοι τεχνιτοί πυλώνες φωτός. Επίσης, στο δεύτερο μέρος του βιβλίου η αφήγηση γίνεται υπερβολικά κινηματογραφική, αυτό σημαίνει ότι βιώνουμε την ιστορία σαν σενάριο για την μεγάλη οθόνη! Μερικές σκηνές μπορούσα να τις δω μπροστά μου καθώς υπάρχουν αρκετά κλισαρισμένα πρότυπα... ειδικά στις σκηνές καταδίωξης. Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι θα γίνει ταινία κάποια στιγμή. Το βιβλίο ολοκληρώνεται ομαλά και δίνει τις απαραίτητες εξηγήσεις ενώ δημιουργεί ορισμένες απορίες που μάλλον θα έχουν απάντηση στο επόμενο βιβλίο της σειράς. Ομολογώ ότι πέρασα πολύ καλά μαζί του και το χάρηκα αφάνταστα το βιβλίο.

 

Αξίζει ο κόπος...πιστέψτε με.

[hyperiongr]

Η φωνή της σκιάς μας - Jonathan Carroll

 

 

Έχω περίπου καμιά τριανταριά βιβλία αδιάβαστα στην βιβλιοθήκη και πάντα δυσκολεύομαι να διαλέξω τι θα διαβάσω. Όταν έπιασα στα χέρια μου αυτό το βιβλίο και διάβασα στο οπισθόφυλλο σχόλια όπως «ο Caroll είναι ο καλύτερος συγγραφέας του κόσμο» και ότι ο King είπε «Ο Caroll είναι εξίσου τρομακτικός με τον Hitchcock» φαντάστηκα ότι είχα ένα μικρό διαμαντάκι να διαβάσω.

 

 

Το πρώτο μέρος ξεκίνησε καλά, με την παιδική ηλικία του Τζον, του κεντρικού χαρακτήρα του βιβλίου. Όμως το άλλο μισό δεν μου άρεσε καθόλου. Συνέχεια περίμενα κάτι να γίνει αλλά δεν έγινε τίποτα συνταρακτικό στο βιβλίο. Θεωρώ το τέλος ότι άφησε πολλά αναπάντητα ερωτήματα και σίγουρα δεν με στοίχειωσε.

 

 

Δεν ξέρω αν είμαι αυστηρώς αλλά θα του βάλω ένα 3/10 μόνο για το πρώτο μέρος του βιβλίου. Ευτυχώς ήταν μόνο 180 σελίδες και θεωρώ ότι έχασα το χρόνο μου διαβάζοντας το. Δεν ξέρω αν έχει διαβάσει κανείς το βιβλίο αυτό αλλά θα ήθελα να μάθω την γνώμη σας για αυτό το βιβλίο. 

 

[Δημήτρης]

 

Η φωνή της σκιάς μας - Jonathan Carroll

 

 

Έχω περίπου καμιά τριανταριά βιβλία αδιάβαστα στην βιβλιοθήκη και πάντα δυσκολεύομαι να διαλέξω τι θα διαβάσω. Όταν έπιασα στα χέρια μου αυτό το βιβλίο και διάβασα στο οπισθόφυλλο σχόλια όπως «ο Caroll είναι ο καλύτερος συγγραφέας του κόσμο» και ότι ο King είπε «Ο Caroll είναι εξίσου τρομακτικός με τον Hitchcock» φαντάστηκα ότι είχα ένα μικρό διαμαντάκι να διαβάσω.

 

 

Το πρώτο μέρος ξεκίνησε καλά, με την παιδική ηλικία του Τζον, του κεντρικού χαρακτήρα του βιβλίου. Όμως το άλλο μισό δεν μου άρεσε καθόλου. Συνέχεια περίμενα κάτι να γίνει αλλά δεν έγινε τίποτα συνταρακτικό στο βιβλίο. Θεωρώ το τέλος ότι άφησε πολλά αναπάντητα ερωτήματα και σίγουρα δεν με στοίχειωσε.

 

 

Δεν ξέρω αν είμαι αυστηρώς αλλά θα του βάλω ένα 3/10 μόνο για το πρώτο μέρος του βιβλίου. Ευτυχώς ήταν μόνο 180 σελίδες και θεωρώ ότι έχασα το χρόνο μου διαβάζοντας το. Δεν ξέρω αν έχει διαβάσει κανείς το βιβλίο αυτό αλλά θα ήθελα να μάθω την γνώμη σας για αυτό το βιβλίο. 

 

 

Η Φωνή της Σκιάς μας

[BladeRunner]

Άρχισα το Σπίτι από φύλλα, του Μαρκ Ζ. Ντανιελέφσκι. 

[BladeRunner]

Συνεχίζω με το Σημεία ζωής, του Μ. Τζον Χάρισον.

[heiron]

Το έβρισκα σε προσφορά αλλά παντού έβλεπα αρνητικά σχόλια κι έτσι δεν το πήρα.

Συμπτωματικά όμως χτες το βράδυ λίγο πριν με πάρει ο ύπνος άρχισα το

 

Viriconium

του Μ. Τζον Χάρισον

[Δημήτρης]

Άρχισα το ''Ψίθυροι στο Σκοτάδι'' του Ντιν Κουντζ.