Τι διαβάζετε;

[Mort13]

Casino Royale, του Ian Fleming. Έχει ενδιαφέρον το πόσο διαφορετικός είναι ο λογοτεχνικός Bond από τον κινηματογραφικό...

[Guest horror]

Το βιβλίο του Van Horn είναι το μοναδικό που έχει εκδοθεί στην Αμερική, Ρωσία, Ιαπωνία και Καναδά από νεοεμφανιζόμενο Έλληνα συγγραφέα και έχει ήδη λάβει 5 βραβεία Νέου Συγγραφέα και 1 Καλύτερου Αντιπολεμικού Διηγήματος για το «Ένα Όπλο Αδειάζει». Μάθε ότι Van Horn είναι το Αληθινό όνομα του Κουγιανού Αχιλλέα καθώς ο άνθρωπος είναι μισός Έλληνας και μισός Γερμανός, Achilles Von Horn είναι το όνομα που ψάχνεις. Στο βιβλίο γράφει ότι το VanHorn είναι ψευδώνυμο, ακόμα ένα από τα πολλά λάθη του εκδότη που έμπλεξε ο άμοιρος συγγραφέας, αυτό γιατί αντίθετα με αυτό που νόμιζες Ευθυμία ο εκδότης ήθελε να περάσει τον συγγραφέα ως Έλληνα!!! Διαφορετικά αν είχες εσύ δίκιο δεν θα έγραφε ποτέ το Ελληνικό όνομα μέσα!!! Που πάτε και βγάζετε αυτή την ράδιο αρβύλα δεν κατάλαβα ποτέ. Ο VanHorn δεν ήθελε ποτέ να κυκλοφορήσει στην Ελλάδα αλλά αυτό ήταν επιμονή του εκδότη του. Άρα πρέπει να καταλάβεις ότι για τους 3 λόγους πιο πάνω ο συγγραφέας δεν πιστεύει ότι πουλάει καλύτερα με το ξένο όνομα. ΓΙΑ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, Σταματήστε την ΑΡΒΥΛΑ!!!

Edited March 18, 2007 by trillian

[Naurgul]

Αυτές τις μέρες διαβάζω τον Αναρχικό των Δύο Κόσμων. Είναι πολύ ωραίο βιβλίο, κατά τη γνώμη μου.

[Naroualis]

Horror, λυπάμαι αν αναπαραγάγω ψευδείς πληροφορίες, αλλά χαίρομαι που μαθαίνω πράγματα για έναν συγγραφέα που αν μη τι άλλο μου τράβηξε την προσοχή. Και επίσης παραξενεύομαι με την προσωπική επίθεση. Δεν πρόλαβα να δω το ποστ πριν το edit της trillian, για λόγους κακής σύνδεσης στο δίκτυο, αλλά κι έτσι όπως είναι δεν καταλαβαίνω για ποιο πράγμα κατηγορούμαι.

 

Και συγγνώμη για το spam.

[Oberon]

Το παρακάτω λινκ θα σας πάει στη σελίδα του βιβλιοπωλείου Λεμόνι, που έχει βιβλία των εκδόσεων Ίαμβος, με πληροφορίες για τον συγγραφέα Van Horn.

 

http://www.lemoni.gr/shop/author.asp?ID=58887

 

Δεν είδα η Ευθυμία να αναπαρήγαγε κάποια ψευδή πληροφορία, όπως θα δείτε στην παραπάνω σελίδα. Αν οι πληροφορίες αυτές για το συγγραφέα είναι ανακριβείς, σ'αυτό δεν φταίνε σίγουρα οι αναγνώστες του, ούτε βέβαια κάποιο βιβλιοπωλείο. End of story!

Edited March 18, 2007 by Dain

[araquel]

σπαμάρω λιγάκι το θέμα, αλλά μιας και ο dain ανέφερε το βιβλιοπωλείο λεμόνι, προσθέτω ότι αυτό το βιβλιοπωλείο το έχω μέσα στην καρδιά μου, (έστω και αν δεν έχω πάει ποτέ). πριν ένα χρόνο, κατάφερα και βρήκα στο λεμόνι 3(!!!!) αντίτυπα του ημερολογίου της λώρα πάλμερ, ένα βιβλίο που στη θεσσαλονίκη όσο και αν το είχα ψάξει, δεν είχα καταφέρει να το βρω (το ένα αντίτυπο από τα 3 ήταν για έναν τύπο που δούλευε στον ιανό, ο οποίος αφού μου είπε ότι είχα πολύ λίγες πιθανότητες να το βρω, πρόσθεσε ότι άμα τα κατάφερνα, ενδιαφερόταν και ο ίδιος).

και ο τύπος στο τηλεφώνο με τον οποίο είχα επικονωνήσει από το λεμόνι ήταν πολύ πολύ ευγενικός και πρόθυμος να βοηθήσει.

 

(οκ, είναι γκρίζα διαφήμιση, το ξέρω, αλλά ως τακτικός πελάτης βιβλιοπωλείων, έμεινα με τις καλύτερες εντυπώσεις από το βιβλιοπωλείο αυτό. επιπλέον, όποιος ψάχνει το προαναφερθέν βιβλίο, ας ψάξει στο συγκεκριμένο)

 

τέλος σπαμ, για να γυρίσουμε στο θέμα μας, ακόμα διαβάζω το forty signs of rain.

[Naroualis]

Tον τελευταίο καιρό διαβάζω τρία ή τέσσερα βιβλία ταυτόχρονα και μάλλον αυτόν το γκαγκά θα συνεχιστεί γαι λίγο ακόμη. Οπότε μη σας φανεί παράξενο που έχω διαβάσει:

1) το Άρωμα του Ονείρου του Τομ Ρόμπινς. Όμορφη ιδέα, σου κλείνει το μάτι, στρωτός λόγος. Αν δεν ήταν η κακή επιμέλεια του κειμένου (κάθε σελίδα και τρία τέσσερα τυπογραφικά) κι ο αηδέστατος πρόλογος του κ. Λάλα, μια χαρά θα τα πηγαίναμε εγώ και το βιβλιαράκι...

2)Γυρίστε το Γαλαξία με Ωτοστόπ και οι τέσσερις τίτλοι, συν το Don't Panic. Τα είχα διαβάσει στην εφηβεία μου δανεικά κι από τότε δεν είχα αξιοθεί να τα αγοράσω. Τώρα που χουχουλιάζουν στη βιβλιοθήκη μου (Παζάρι Βιβλίου γαρ), τα τσάκισα και τα πέντε εν ριπή οφθαλμού.

3)Τα άπαντα του Λάβκραφτ, τόμος πρώτος. Ξέρετε, εκείνη η πολύ σικ, πολύ όμορφη μετάφραση από τον Κάκτο, όπου η άγνωστη Καντάθ έγινε αγνωστο Κάνταθ, ο Κουράνις Κουράνες, Η Σελεφαϊς Κελεφαίδα κλπ κλπ κλπ. Παλεύω με αυτό το βιβλίο, αλλά δε θα νικήσει. Θα το νικήσω εγώ στο τέλος.

[melkiades]

Χθες το βραδυ στον ηλεκτρικό ξεκίνησα το "Μανιφέστο της ήττας" της Άντζελας Δημητρακάκη. Απο την ίδια έχω διαβάσει μόνο το "άνοιγμα της μύτης" αλλά μέχρι τώρα έχω πολύ καλές εντυπώσεις. Θα δούμε

[D'Ailleurs]

Διάβασα: Τζέημς Τζόυς - Το πορταίτο του καλλιτέχνη: Περιγραφή: Σε μεγάλο βαθμό αυτοβιογραφικό, Το Πορτρέτο του Καλλιτέχνη ξαναζωντανεύει τα παιδικά του χρόνια στην καθολική Ιρλανδία, και την πάλη ανάμεσα στην αγνότητα και την αμαρτία, δηλαδή το δρόμο προς την αυτο-έκφραση και την εξασφάλιση της ταυτότητας.

 

Διαβάζω: Τζών Σταίνμπεκ - Ανατολικά της Εδέμ: Συμβολικό επικό βιβλίο με αναφορές στην Βίβλο και στην ιστορία του Κάην και του Άβελ. Όποιος δεν το έχει διαβάσει δεν ξέρει τι χάνει.

[Sileon]

Πριν λίγες μέρες τέλειωσα τον Καλόγερο (Lewis) και μπορώ να πω ότι ήταν πραγματικά πολύ καλό! Με κράτησε με την πλοκή του και τον πολύ περιγραφική λόγο του (χωρίς να κουράζει καθόλου..προσωπικά πάντα), ενώ η ατμόσφαιρά του είναι πολύ πιστή, πριν εδραιωθεί η λογοτεχνία τρόμου στον 20 αιώνα σαν είδος αυτόνομο και ξεπερνάει σε παραστατικότητα πολλά γνωστά βιβλία του είδους. Έχει κάτι πολύ αυθεντικό και ουσιαστικό, που σαν κίνητρο έχει πιο πολύ να σοκάρει τον ''πιστό'' και γεμάτο προλήψεις και δεισιδαιμονίες άνθρωπο. Βέβαια κάποιος καλύτερα κρίνει, είτε θετικά είτε αρνητικά, αφού περάσει ο καιρός και ωριμάσει μέσα του το ανάγνωσμα..

Έκανα και ένα μικρό φρεσκάρισμα σε Lovecraft ξαναδιαβάζοντας την Σκιά πέρα απο τον χρόνο ( προτιμώ τα Βουνά της τρέλας απο νουβέλες του) και ξεκίνησα του Sebald τους Ξεριζωμένους.

[Mort13]

Διάβασα το The Fountains of Paradise του Arthur Clarke, ένα έργο που αν και βρίσκεται στην σκιά των 3 μεγάλων αδελφών του (Οδύσσεια, Ράμα, Επικυρίαρχοι) είναι εξίσου καλό και αξίζει να αναφέρεται δίπλα τους. Είναι η ιστορία του διαστημικού ανελκυστήρα αλλά παρόλο που όλο το έργο στην ουσία περιστρέφεται γύρω από ένα τεχνολογικό επίτευγμα και την κατασκευή του, είναι βαθύτατα ανθρώπινο και συγκινητικό. Να σημειώσω ότι κέρδισε και τα βραβεία Hugo/Nebula του 79-80.

[VanHorn]

Το βιβλίο του Van Horn είναι το μοναδικό που έχει εκδοθεί στην Αμερική, Ρωσία, Ιαπωνία και Καναδά από νεοεμφανιζόμενο Έλληνα συγγραφέα και έχει ήδη λάβει 5 βραβεία Νέου Συγγραφέα και 1 Καλύτερου Αντιπολεμικού Διηγήματος για το «Ένα Όπλο Αδειάζει». Μάθε ότι Van Horn είναι το Αληθινό όνομα του Κουγιανού Αχιλλέα καθώς ο άνθρωπος είναι μισός Έλληνας και μισός Γερμανός, Achilles Von Horn είναι το όνομα που ψάχνεις. Στο βιβλίο γράφει ότι το VanHorn είναι ψευδώνυμο, ακόμα ένα από τα πολλά λάθη του εκδότη που έμπλεξε ο άμοιρος συγγραφέας, αυτό γιατί αντίθετα με αυτό που νόμιζες Ευθυμία ο εκδότης ήθελε να περάσει τον συγγραφέα ως Έλληνα!!! Διαφορετικά αν είχες εσύ δίκιο δεν θα έγραφε ποτέ το Ελληνικό όνομα μέσα!!! Που πάτε και βγάζετε αυτή την ράδιο αρβύλα δεν κατάλαβα ποτέ. Ο VanHorn δεν ήθελε ποτέ να κυκλοφορήσει στην Ελλάδα αλλά αυτό ήταν επιμονή του εκδότη του. Άρα πρέπει να καταλάβεις ότι για τους 3 λόγους πιο πάνω ο συγγραφέας δεν πιστεύει ότι πουλάει καλύτερα με το ξένο όνομα. ΓΙΑ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, Σταματήστε την ΑΡΒΥΛΑ!!!

 

 

Φαίνεται πως ο horror ζει το προσωπικό του Matrix.

 

Λυπάμαι γιατί είναι ένας άνθρωπος του στενού μου περιβάλλοντος. Είμαι Έλληνας και το βιβλίο μου έχει εκδοθεί μόνο στην Ελλάδα. Θα ήταν χαρά μου να είχε συμβεί το αντίθετο αλλά δεν είναι η αλήθεια, κάτι που μπορεί πολύ απλά να μάθει κανείς, άρα όποια προσπάθεια ψεύδους είναι εις μάτην. Μακάρι να είχα την Γερμανική ιθαγένεια αλλά κι αυτό δεν είναι κάτι που ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

 

Η ιστορία «Ένα όπλο αδειάζει», δεν βραβεύτηκε ποτέ, αφού ποτέ δεν έλαβε μέρος σε οποιονδήποτε διαγωνισμό. Κάτι σχετικό, που υπήρξε σαν σκέψη του εκδότη μου, ήταν το πρώτο διήγημα να μεταφραστεί στην Αγγλική γλώσσα με σκοπό να κυκλοφορήσει στο εξωτερικό. Ο Εκδότης μου δεν με πίεσε ή επέμενε ποτέ σε τίποτα, αντίθετα με βοήθησε να εκδώσω το έργο μου και η συνεργασία μας ήταν άψογη, με μοναδικό παράπονο, πριν την εκτύπωση, ότι έκοψε την εισαγωγή μου στην μέση. Ίσως το αντιμετώπισα ελαφρά και δεν έσωσα την πρέπουσα σημασία τότε, αλλά το μετάνιωσα αργότερα. Στην πορεία της συνεργασίας προέκυψαν άλλα προβλήματα -που δεν είναι το θέμα μας- με αποτέλεσμα οι δρόμοι μας να χωρίσουν.

 

Όλα αυτά καλά, όμως το βιβλίο δεν γνώρισε καμία επιτυχία. Ήταν μια προσπάθεια που ήθελα να κάνω, μου αρκεί που το έπιασα στα χέρια μου τυπωμένο και που αφιέρωσα όμορφες στιγμές στην δημιουργία του.

 

Απαντώντας στην naroualis. Σε ευχαριστώ που διάλεξες το βιβλίο μου, είναι τιμή μου που το σήκωσες από το ράφι και το πήρες μαζί σου, ίσως γιατί απλά διάβασες και πίστεψες προς στιγμή ότι όσα έγραψα στο οπισθόφυλλο θα σου έδιναν μια καλύτερη εμπειρία. Αν σε απογοήτευσα λυπάμαι, θα ήταν ψέματα να σου πω ότι δεν με στεναχώρησε το γεγονός, στο κάτω κάτω, αυτό το βιβλίο είναι κομμάτι μου. Το να ακούς ότι το έργο σου είναι αδιάφορο σε κάποιους είναι πάντα επώδυνο. Σε κάποιο post διάβασα ότι το βιβλίο μου το έχεις στα αδιάβαστα. Ίσως του δώσεις μια δεύτερη ευκαιρία κάποια μέρα, το διαβάσεις όλο και αποφανθείς με μια ολοκληρωμένη άποψη. Κάθε ιστορία είναι γραμμένη με διαφορετικό συγγραφικό τρόπο ώστε αν δεν σου αρέσει η μία την αφήνεις και προχωράς στην επόμενη. (Φυσικά, είναι πιθανό να μην σου αρέσει τίποτα!) Μάλιστα, αρκετοί (όχι από εδώ) υπαινίχθησαν ότι δεν είμαι εγώ ο συγγραφέας αλλά 3 διαφορετικοί άνθρωποι, ένας εκ των οποίων εγώ.

 

Για να προλάβω εκείνους που θα πούνε κάτι για διαφήμιση σας λέω πως δεν γράφω πλέον και δεν παίρνω χρήματα για ότι/αν πουλήσει το συγκεκριμένο βιβλίο. Θέλετε και κάτι ακόμα; Πιστεύω πως εκείνο το βιβλίο από συγγραφική άποψη είχε πολλά τεχνικά λάθη. Γράφτηκε το 2003, μέσα σε μια συναισθηματική καταιγίδα και λειτούργησε ως διέξοδος. Αν έγραφα σήμερα θα ήταν όλα διαφορετικά, όχι σε πλοκή αλλά σε επίπεδο έκφρασης και ποιότητας κειμένου.

 

Συνεχίζω για την naroualis. Η λογοτεχνία Τρόμου, είναι πράγματι πολλές φορές το είδος που, ξεκινάει και καταλήγει δεν ξέρω κι εγώ που, συμμερίζομαι την άποψη σου, όμως προσωπικά μου αρέσει όταν συμβαίνει αυτό. Μου δίνει μια ελευθερία να ερμηνεύσω τα πράγματα όπως θέλω εγώ κι όχι όπως θέλει ο συγγραφέας ή ο σεναριογράφος. Είναι φυσικό, κατά την γνώμη μου, ένας νέος συγγραφέας να έχει επιρροές από το είδος και το συγγραφέα που του αρέσει, μέχρι βεβαίως να βρει τον δικό του προσωπικό τρόπο έκφρασης.

 

Είμαι ανοιχτός σε όποια ερώτηση για το θέμα που προέκυψε, θα χαρώ να λάβω αρνητικές κριτικές από όσους λίγους διάβασαν το βιβλίο και εύχομαι σε όσους γράφουν να εκδώσουν σύντομα τα έργα τους.

 

Από σεβασμό στο topic, εχθές άρχισα να διαβάζω για πολλοστή φορά το "Η Μέθοδος αναπνοών" από την ομότιτλη συλλογή του Stephen King. Μου αρέσει πολύ η μετάφραση, της Ροζίνα Μπέργκνερ, που θεωρώ μια από τις καλύτερες μεταφράσεις του συγκεκριμένου συγγραφέα. Από Δευτέρα περιμένω το "Όλα είναι δυνατά" του ίδιου συγγραφέα, στην Αγγλική του έκδοση, το οποίο το έχω διαβάσει στην Ελληνική από τις εκδώσεις Bell και ομολογώ οι ιστορίες του μου άρεσαν άλλα δεν με στοίχειωσαν όσο εκείνες του "Εφιάλτες και Ονειρότοποι" επίσης του προαναφερθέντος συγγραφέα.

 

Για το τέλος άφησα κάτι που πιστεύω ταιριάζει στο όλο θέμα, κάτι που είπε ο Jean-Paul Sartre,

 

Κόλαση είναι οι άλλοι Άνθρωποι

Να είστε όλοι καλά,

 

Κουγιανός Αχιλλέας (VanHorn)

Edited March 25, 2007 by VanHorn

[Naurgul]

Σήμερα το πρωί τελείωσα το The Dispossessed: An Ambiguous Utopia (γνωστό και ως "Ο Αναρχικός των Δύο Κόσμων"). Σίγουρα το κατατάσσω ανάμεσα στα καλύτερα και πιο αγαπημένα μου βιβλία. Ήταν πολύ ωραίο. Είμαι σίγουρος ότι όταν το διαβάσει ο αδερφός μου θα βρει ένα σωρό λάθη και ασυνέπειες, ειδικά στην οργάνωση των διάφορων κοινωνιών· αλλά αυτό δε με στενοχωρεί. Κυρίως λυπάμαι που τελείωσε και πολλά μέρη δεν τα διάβασα με καθαρό μυαλό, όπως θα όφειλα. Ειδικά το τέλος μάλλον ήταν λάθος να το διαβάσω σήμερα ενώ χτες κοιμήθηκα μόλις 5 ωρίτσες.

 

Αναρωτιέμαι, πάντως, γιατί σε όλες αυτές τις λίστες με τα καλύτερα βιβλία ΕΦ δεν είναι σε πολύ υψηλές θέσεις. Είναι το θέμα του ή όντως υπάρχουν πολύ καλύτερα βιβλία;

Edited March 30, 2007 by Nienor
Μικρές ορθογραφικές διορθώσεις.

[Pixie]

Τελείωσα το The Dragonbone Chair. Είναι πολυ καλογραμμένο, ο κόσμος του ωραία δομημένος και ενδιαφέρεσαι για τους ήρωές του. Το πρόβλημά του είναι ότι αργεί να πάρει μπροστά. Και, πραγματικά, δεν ήταν ανάγκη να περιπλανιέται ο κεντρικός πρωταγωνιστής στο δάσος επί 300 σελίδες.

[RaspK]

Θα συμφωνήσω γενικώς. ;)

[Naroualis]

Λοιπόν...

Α)οι κυρίες του τρόμου. Διηγήματα τρόμου από γυναίκες συγγραφείς. Καλό, διαβάζεται ευχάριστα.

Β)Λόις Μακ Μάστερ Μπυζόλντ, τα όρη του θρήνου και λαβύρινθος. 2 χαριτωμένες νουβέλες sf με ήρωα κάποιον που θα μπορούσε να είναι ο Έλρικ της space opera, -αν τα πράγματα δεν γίνονται γλυκερά και προς το χάπυ εντ-

γ)Οι Στάχτες της ψυχής μας, συλλογή διηγημάτων τρόμου. Πααααρα πολύ καλό. Το λάτρεψα!

 

Έχω ξεκινήσει το Κύριος του Φωτός και το δεύτερο τόμο από τα Άπαντα του Λάβκραφτ, αλλά μάλλον θα τα παρατήσω και τα δύο και θα πιάσω το "Γεωμάντις" του Ιρβάιν. Το έχει διαβάσει κανείς, λέει τίποτε;

Edited April 1, 2007 by naroualis

[Arachnida]

Αν δεν είναι spam, θα αναφέρω ότι διάβασα ακόμη δύο κείμενα αυτό το ΣΚ. Το Φλεγόμενο Στέμα του Nihilio και τα Παραμύθια από το Βασίλειο της Αράχνης, του Arachnida.

Και το ένα και το άλλο ήταν εξαιρετικά, πολύ καλύτερα απ' ό,τι (ομολογώ) περίμενα. Ο Μιχάλης είχε μια πολύ σφιχτή και πλούσια αφήγηση, με καταιγιστική δράση, δεν περίμενα τίποτε λιγότερο από αυτόν και δε διαψεύστικα. Ο Γιάννης με τη σειρά του είχε απίστευτα καλή ανάπτυξη χαρακτήρων, πηχτή την αγωνία να υποφώσκει και στρωτή καθόλου κουραστική αφήγηση όταν έπρεπε να αναλύσει όλη την πολιτικοκοινωνική κατάσταση στον κόσμο του, πράγμα που πολλοί δεν το καταφέρνουν. Μπράβο και στους δυο σας, και νομίζω ξέρετε πόσο φειδωλή με τα μπράβο είμαι...

 

Δεν είχα παρατηρήσει αυτό το reply νωρίτερα. Ευχαριστώ πολύ την Ευθυμία για τα καλά της λόγια και για την υπομονή της. Το βιβλίο δεν είναι μικρό και σε ορισμένα σημεία, παρά το ψαλίδι, ίσως είναι βαρυφορτωμένο με στοιχεία και λεπτομέρειες για τη δομή του Βασιλείου.

"Διάβασα" και μία αντιπαράθεση που προηγήθηκε για τον Coelho- απλά να προσθέσω τηλεγραφικά πως βρήκα τον Αλχημιστή έξοχο.

Όσο για το κυρίως θέμα του topic, αυτόν τον καιρό διαβάζω πάλι το Ψάχνοντας για Κοχύλια της Πίλτσερ και απόλαυσα το διήγημα του Ροϊδη, "Ψυχολογία Συριανού Συζύγου".

Edited April 2, 2007 by Arachnida

[Sitronella]

Ένας μηνας περασε και ζητώ συγγνώμη από τον Nikosal που δεν απάντησα νωρίτερα. Είμαι γενικά πνιγμένη.

Λοιπόν το "φαρενάιτ 451" είναι εκδόσεις "Γρηγόρη" και την μετάφραση έχει κάνει η Τζένη Βαγιάνου. Ημερομηνία έκδοσης δεν αναφέρεται πουθενά, λέει μονο copyright 1953 (η ελληνική έκδοση φαίνεται παλιά αλλά όχι τόσο).

Κατά τα άλλα, μέσα στον Φλεβάρη έπεσαν διάφορα βιβλία στα χέρια μου. Ξεφύλισα το "choice cuts" βιβλίο που έχει συμπεριλάβει κείμενα που αφορούν το φαγητό ανά τους αιώνες (αρκετά ενδιαφέρον), το The book of general ingorance, όπου ανακάλυψα πως ό,τι νόμιζα πως ξέρω για σωστό μέχρι σήμερα, εδώ αποδεικνύεται λάθος! Τα χρυσόψαρα ΔΕΝ έχουν μνήμη τριών δευτερολέπτων, το τηλέφωνο το ανακάλυψε ο Antonio Meucci, ο εγκέφαλός μας έχει χρώμα ροζ (το φαιά ουσία βέβαια ακούγεται καλύτερο από το ροζ ουσία) και πουθενά δεν είναι γραμμένο πως τρεις μάγοι επισκέφθηκαν τον Χριστό (μπορεί να ήταν δύο, μπορεί είκοσι και μπορεί ακόμα να ήταν και γυναίκες). Και το star maker του Olaf Stapledon. Αυτό το τελευταίο ήταν ίσως το πιο ποιητικό βιβλίο επιστημονικής φαντασίας που έχω διαβάσει. Με δυσκόλεψαν λίγο τα αγγλικά του και ήταν λίγο πιο βαρύ από ό,τι ήθελα, έτσι δεν το διάβασα ολόκληρο, αλλά σίγουρα θα το κάνω κάποια στιγμή.

Τελείωσα όμως το “you’re a bad man mr. Gum“, ένα κάπως παιδικό βιβλίο, για το οποίο είχα διαβάσει καλές κριτικές και ήθελα κάτι ανάλαφρο και κωμικό, αλλά δεν ήταν εντέλει όπως το περίμενα. Κάπως πιο παλαβό από ό,τι το ήθελα, ώρες ώρες με ζάλιζε.

Επίσης τελείωσα το "the princess bride". Είναι το βιβλίο στο οποίο έχει βασιστεί η ταινια και στα ελληνικά έχει μεταφραστεί ως "η πριγκίπισσα και ο πειρατής". Η ιστορία μου άρεσε πολύ, αλλά με χάλασε ο πρόλογος, σχόλια και επίλογος του συγγραφέα που βρηκα πως με αποσυντόνιζαν. Μετά έμαθα πως όλα αυτά είναι επίσης ένα ψέμα, ένα συγγραφικό τρυκ. Δεν ξέρω τι να πω. Έχει το ενδιαφέρον του αλλά νομίζω θα μου άρεσε περισσότερο χωρίς αυτά.

[Mort13]

Carpe Jugulum, του Terry Pratchett

[RaspK]

Βασικά, κάποια απ' όσα αναφέρει το The Book of General Ignorance είναι σωστά, άλλα, όμως, δεν είναι. Είναι περίπλοκα αυτά τα θέματα, αφού άλλα είναι urban legends (αφού η μνήμη υπάγεται σε μακροπρόθεσμη και βραχυπρόθεσμη, δεν είναι δυνατόν να έχουν τα χρυσόψαρα μνήμη τριών δευτερολέπτων τα χρυσόψαρα, που απλά έχουν πολύ μικρό attention span - το πόσην ώρα μπορούν να συγκεντρωθούν, ν' αφιερώσουν, δηλαδή, σκέψη, σε κάτι), ενώ άλλα είναι απλά θέμα προοπτικής (όχι, ο εγκέφαλος έχει διάφορα χρώματα, ακόμα κι εκρού).

 

Έχεις δίκιο, πάντως, για το Fahrenheit 451, αλλά είναι απογοητευτικά άψυχη η απόδοση μέσα στην τεχνική της τελειότητα...

[Mort13]

Live and let die, του Ian Fleming.

[Mort13]

L'etranger, του Camus.

[myst]

Εαν σε ενδιαφέρει το βιβλίο "The star maker" έχει κυκλοφορήσει και στα ελληνικά από τις εκδόσεις ΑΙΟΛΟΣ το 1991 με τίτλο "Ο κατασκευαστής των άστρων".

[trillian]

To l' etranger είναι απο τα πιο αγαπημένα μου βιβλία ever...είχα και την τύχη να το διαβάσω στο πρωτότυπο, τότε που τα γαλλικά μου πετούσαν σπίθες, και παραμένει ένα ιδιαίτερο βιβλίο...Αν το διαβάσεις σε μετάφραση, ελπίζω να είναι καλή, για να το απολαύσεις ;) Αλλά είναι πολύ δυνατό βιβλίο πάντως, απ αυτά που μπορεί να σε χτυπήσουν στο κεφάλι...

[Mort13]

Το διάβασα στα Αγγλικά γιατί έχουν περάσει 15 χρόνια από το Sorbonne... η μετάφραση ήταν η πρώτη που έγινε στα αγγλικά, από τον Stuart Gilbert.

 

Neverwhere, του "Venerable" Neil Gaiman.