43ος Διαγωνισμός Σύντομης Ιστορίας, Κατηγορία: Fantasy, Θέμα: Φυλαχτό

[Ballerond]

Τελευταίο τήζερ για εμένα γιατί στο τέλος θα ανεβάσω όλη την ιστορία

 

Είναι η αρχή της ιστορίας και ελπίζω να σας δώσει μία γερή γεύση από το τι σας ετοιμάζω ;)

"Η γυναίκα με τα καστανά μαλλιά ξύπνησε για πολλοστή φορά στο κατώτατο επίπεδο του πύργου. Ζαλισμένη και χωρίς επίγνωση των προηγούμενων εμπειριών της, άρχισε ν’ ανεβαίνει. Φωνές τρανταχτές συνέχιζαν ν’ αναστατώνουν το μυαλό της. Αναμνήσεις κι εφιάλτες ζωντάνευαν μπροστά της. Δε γνώριζε πόσες φορές είχε περάσει το ίδιο μαρτύριο. Το σπασμένο φυλαχτό στον λαιμό, τη βάραινε κάθε φορά ολοένα και περισσότερο. Ένας πύργος γκρεμισμένος, μία γέφυρα κομμένη στη μέση κι ένα τέλος που κάθε φορά την σκότωνε και περισσότερο. Έφτασε στο τελευταίο πάτωμα κι αντίκρισε το άδειο δωμάτιο. Η μορφή του αγαπημένου της, μόνιμα τοποθετημένη στο μπαλκόνι να την περιμένει. Απόκοσμη, άυλη. Κι όποτε βουτούσε να τον πιάσει, πάντοτε έπεφτε στο κενό. Άκουγε τη φωνή του, το κάλεσμα του. Αλλά το κρύο ποτάμι την υποδεχόταν χωρίς την αγκαλιά του. Πνιγόταν, πέθαινε. Και ξανά απ’ την αρχή."

[Mesmer]

Ομολογώ κι εγώ πως η ιστορία που είχα ξεκινήσει, τελικά δεν μου βγαίνει λόγω γλώσσας. Επειδή, άμα τη γράψω όπως θέλω να τη γράψω, δεν πρόκειται να μου φτάσει το όριο των λέξεων. Έχω ξεκινήσει κάτι πιο ανάλαφρο/χιουμοριστικό μπας και το πάρω πιο χαλαρά το πράγμα και καταφέρω να ανεβάσω κάτι.

[MadnJim]

Τελικά, πεπεισμένος πως αποκλείεται να χωρέσει στο όριο η ιστορία "Science fantasy" που έλεγα (μόνο η περιγραφή τού πως και γιατί έμπλεξε ο διαστρικός τυχοδιώκτης μου σε medievil περιπέτεια θα ήταν περισσότερο από το μισό διαθέσιμο εύρος λέξεων), την εγκατέλειψα προσωρινά πηγαίνοντας στην αμέσως επόμενη ιδέα μου. Αλήθεια, μια ιστορία όπου ένας κλασικός βάρβαρος με μούσκουλα, σπαθί, γουνάκι στους λαγόνες και δερμάτινες μπότες, μεταφέρεται από τον μάγο φίλο του στον δικό μας εντελώς πραγματικό και σύγχρονο κόσμο, σε τι είδος ανήκει;  Έχω γράψει ήδη τις πρώτες 2094 λέξεις απόψε, και αύριο λέω να το συνεχίσω μιας και μπαίνει πια στην πλοκή κι ο δεύτερος βασικός πρωταγωνιστής κι αρχίζει το μεγάλο σόου. Ο τίτλος της ιστορίας μου θα είναι "Ο Δημήτρης και το χαμένο φυλαχτό" κι ο νοών νοείτο... Ελπίζω μόνο αυτή να καταφέρω να την χωρέσω, αλλιώς δεν με βλέπω να παίζω τελικά μιας και μόλις τελειώσω μ' αυτήν εδώ θα γράψω την άλλη για να μην την ξεχάσω.

 

Α! Έβαλα και μια μικρή αναφορά σε πανδοχείο και βάρδο για να είμαι μέσα στην τρέχουσα μόδα...

[SymphonyX13]

Τελικά, πεπεισμένος πως αποκλείεται να χωρέσει στο όριο η ιστορία "Science fantasy" που έλεγα (μόνο η περιγραφή τού πως και γιατί έμπλεξε ο διαστρικός τυχοδιώκτης μου σε medievil περιπέτεια θα ήταν περισσότερο από το μισό διαθέσιμο εύρος λέξεων), την εγκατέλειψα προσωρινά πηγαίνοντας στην αμέσως επόμενη ιδέα μου. Αλήθεια, μια ιστορία όπου ένας κλασικός βάρβαρος με μούσκουλα, σπαθί, γουνάκι στους λαγόνες και δερμάτινες μπότες, μεταφέρεται από τον μάγο φίλο του στον δικό μας εντελώς πραγματικό και σύγχρονο κόσμο, σε τι είδος ανήκει;  Έχω γράψει ήδη τις πρώτες 2094 λέξεις απόψε, και αύριο λέω να το συνεχίσω μιας και μπαίνει πια στην πλοκή κι ο δεύτερος βασικός πρωταγωνιστής κι αρχίζει το μεγάλο σόου. Ο τίτλος της ιστορίας μου θα είναι "Ο Δημήτρης και το χαμένο φυλαχτό" κι ο νοών νοείτο... Ελπίζω μόνο αυτή να καταφέρω να την χωρέσω, αλλιώς δεν με βλέπω να παίζω τελικά μιας και μόλις τελειώσω μ' αυτήν εδώ θα γράψω την άλλη για να μην την ξεχάσω.

 

Α! Έβαλα και μια μικρή αναφορά σε πανδοχείο και βάρδο για να είμαι μέσα στην τρέχουσα μόδα...

Πρώτη αντίδραση: "ΝΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!!!!"

Δεύτερη αντίδραση: "ΟΧΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!!!!"

'Η μήπως το ανάποδο;

 

Πραγματικά ανυπομονώ φίλε μου!

[WILLIAM]

Είσαι σίγουρος; Θυμάσαι τις μαγικές βελόνες;

 

Εγώ το προχωρώ αλλά οι λέξεις με παιδεύουν, με παιδεύουν πολύ.

 

MadnJim θέλουμε την ιστορία του Έντι οπωσδήποτε!

[MadnJim]

Είσαι σίγουρος; Θυμάσαι τις μαγικές βελόνες;

 

Εγώ το προχωρώ αλλά οι λέξεις με παιδεύουν, με παιδεύουν πολύ.

 

MadnJim θέλουμε την ιστορία του Έντι οπωσδήποτε!

 

Stay tuned, θα εμφανιστεί ξαφνικά κι απροειδοποίητα.

[SymphonyX13]

Είσαι σίγουρος; Θυμάσαι τις μαγικές βελόνες;

 

Εγώ το προχωρώ αλλά οι λέξεις με παιδεύουν, με παιδεύουν πολύ.

 

MadnJim θέλουμε την ιστορία του Έντι οπωσδήποτε!

 

 

 

Είσαι σίγουρος; Θυμάσαι τις μαγικές βελόνες;

 

Εγώ το προχωρώ αλλά οι λέξεις με παιδεύουν, με παιδεύουν πολύ.

 

MadnJim θέλουμε την ιστορία του Έντι οπωσδήποτε!

 

Stay tuned, θα εμφανιστεί ξαφνικά κι απροειδοποίητα.

 

 

Φυσικά και τις θυμάμαι τις "βελόνες" και όλες τις ιστορίες του Σπύρου, στις οποίες έχω πρωταγωνιστήσει και περνάω τα μύρια όσα! Γι'αυτό και η δεύτερη αντίδραση!

 

Φυσικά και θα εμφανιστεί απροειδοποίητα και δεν θα με εκπλήξει καθόλου αν κάπου ξεπεταχτεί και ο ...Τζορτζκόκ!!!

 

Και επειδή πολλά έχουν γραφτεί για βάρδους, δεν γίνεται να λείπει αυτό, εε;; ( όχι στην στούντιο εκτέλεση, αλλά σε αυτήν την πολυαγαπημένη "live"...

 

 

 

[MadnJim]

Μεζεδάκι;

 

 

          Στη μέση του Πάρκου*, δίπλα στην ήρεμη λίμνη, εμφανίστηκε ξαφνικά από το πουθενά ο Σουρίαλ, κάνοντας μερικές από τις πάπιες να απομακρυνθούν πεταρίζοντας ενοχλημένες. Το πρόβλημα ήταν πως ο Ίκαμπαν όσο αδιαμφισβήτητα ήταν μάγος, άλλο τόσο αδιαμφισβήτητα δεν ήταν από τους ικανότερους, και ο μεγαλόσωμος βάρβαρος υλοποιήθηκε εντελώς λιπόθυμος. Τυχαία, λίγα λεπτά αργότερα, πέρασε από εκεί ένας νεαρός, που αφού κοντοστάθηκε και τον κοίταξε για λίγο με το πιο απλανές βλέμμα που μπορεί να υπάρξει, αποφάσισε πως το μενταγιόν στο λαιμό του άγνωστου ημίγυμνου και εντελώς λιπόθυμου άντρα του άρεσε, και το πήρε απλά και άνετα. Όταν μετά από κάμποση ώρα συνήλθε ο Σουρ και ανακάλυψε πως το φυλαχτό του δεν ήταν πια κρεμασμένο στον λαιμό του, άρχισε να ψάχνει αλαφιασμένος τριγύρω για να το βρει. Φυσικά δεν το βρήκε πουθενά, και γεμάτος ανησυχία κάθισε στο πλησιέστερο παγκάκι με τον θυμό του να φουντώνει όλο και περισσότερο καθώς τα λόγια του γερομάγου, “Κοίτα μη χάσεις το φυλαχτό, Σουρ, γιατί δεν θα μπορώ να σε φέρω πάλι πίσω”, αντηχούσαν ακόμα στ' αυτιά του. Εκεί καθόταν ήδη κάποιος άλλος και σκυφτός έστριβε ένα μπάφο έχοντας απλώσει τα απαραίτητα στα γόνατά του. Ήταν αφοσιωμένος να το σαλιώνει για να το τυλίξει όταν ο βάρβαρος κάθισε δίπλα του, κι έτσι δεν τον πρόσεξε πριν τελειώσει το τσιγάρο κι αρχίσει να το τινάζει για να το σφίξει. Όταν όμως τον είδε κοκάλωσε από την έκπληξη. Ανοιγόκλεισε τα μάτια του μερικές φορές, μετά κοίταξε τον σβηστό ακόμα μπάφο στο χέρι του, και τελικά κούνησε το κεφάλι του με θαυμασμό.

          «Πωω, ρε φίλε!» μουρμούρισε κοιτώντας ακόμα μια τον Σουρ και μια το τσιγάρο. «Τι γαμάτο σέο ρε μάγκα, σκέψου να το ανάψω κιόλας ρε!»

         Άπλωσε δισταχτικά το χέρι του και άγγιξε τον γυμνό σφιχτοδεμένο ώμο του Σουρ, για να το μαζέψει αμέσως πίσω σαν να ζεματίστηκε. Εκείνος γρύλισε ενοχλημένος και αρκέστηκε να τον αγριοκοιτάξει. Ο άλλος ξανάπλωσε το χέρι του κι αυτή τη φορά ξεθαρρεύοντας λιγάκι σκούντηξε τον ώμο του Σουρ, σε μια προσπάθεια να αποφασίσει αν ο τύπος με το σπαθί και τα μεγάλα μούσκουλα ήταν αληθινός ή αποκύημα της φαντασίας του. Ο βάρβαρος γύρισε και γρύλισε ξανά επιδεικνύοντας τη γενικότερη δυσαρέσκειά του, που οι πειραματισμοί του άγνωστου την έκαναν σαφώς χειρότερη και μάλιστα σε αρκετά επικίνδυνο βαθμό. Μόνο που αυτός δεν πήρε το μήνυμα και άπλωσε και τρίτη φορά το χέρι του, αγγίζοντας αυτή τη φορά το μάγουλο του Σουρ, που χωρίς την παραμικρή προειδοποίηση τέντωσε το δικό του χέρι. Του κατάφερε μια δυνατή ανάποδη κατευθείαν στη μούρη, στέλνοντάς τον να κουτρουβαλιαστεί στους θάμνους πίσω από το παγκάκι και να μείνει εκεί, ενώ ο μπάφος τινάχτηκε στον αέρα και στροβιλίστηκε με χάρη πριν ολοκληρώσει την τροχιά του και καταλήξει στο έδαφος μπροστά στα πόδια του βάρβαρου. Το είδε, και γεμάτος περιέργεια έσκυψε και το σήκωσε. Το περιεργάστηκε, το μύρισε, και το έγλειψε για να δοκιμάσει και τη γεύση του. Τελικά αποφάσισε πως δεν έχει ιδέα τι είναι αλλά του αρέσει η μυρωδιά του και το έχωσε σε ένα μικρό πουγκί που έβγαλε από τη δερμάτινη ζώνη του.

​~~~~~~~~~~~~~~~~

*: Καλαμάτα

​

 

Edited September 17, 2016 by MadnJim

[Ballerond]

Βάρβαρος βρίσκει μπάφο και τον βάζει στην τσέπη.
Πεθαίνω απλά.     

[Mournblade]

...μπαφος + βαρβαρος = !!!!

Που τα σκέφτεσαι!;

Σπυρο πρέπει να έρθουν να σε πάρουν με ελικόπτερο και να σε πάνε στο Hollywood μπας και δουμε καμια κωμωδία της προκοπής!!

Edited September 17, 2016 by Mournblade

[wordsmith]

Μεζεδάκι;

 

 

          Στη μέση του Πάρκου*, δίπλα στην ήρεμη λίμνη, εμφανίστηκε ξαφνικά από το πουθενά ο Σουρίαλ, κάνοντας μερικές από τις πάπιες να απομακρυνθούν πεταρίζοντας ενοχλημένες. Το πρόβλημα ήταν πως ο Ίκαμπαν όσο αδιαμφισβήτητα ήταν μάγος, άλλο τόσο αδιαμφισβήτητα δεν ήταν από τους ικανότερους, και ο μεγαλόσωμος βάρβαρος υλοποιήθηκε εντελώς λιπόθυμος. Τυχαία, λίγα λεπτά αργότερα, πέρασε από εκεί ένας νεαρός, που αφού κοντοστάθηκε και τον κοίταξε για λίγο με το πιο απλανές βλέμμα που μπορεί να υπάρξει, αποφάσισε πως το μενταγιόν στο λαιμό του άγνωστου ημίγυμνου και εντελώς λιπόθυμου άντρα του άρεσε, και το πήρε απλά και άνετα. Όταν μετά από κάμποση ώρα συνήλθε ο Σουρ και ανακάλυψε πως το φυλαχτό του δεν ήταν πια κρεμασμένο στον λαιμό του, άρχισε να ψάχνει αλαφιασμένος τριγύρω για να το βρει. Φυσικά δεν το βρήκε πουθενά, και γεμάτος ανησυχία κάθισε στο πλησιέστερο παγκάκι με τον θυμό του να φουντώνει όλο και περισσότερο καθώς τα λόγια του γερομάγου, “Κοίτα μη χάσεις το φυλαχτό, Σουρ, γιατί δεν θα μπορώ να σε φέρω πάλι πίσω”, αντηχούσαν ακόμα στ' αυτιά του. Εκεί καθόταν ήδη κάποιος άλλος και σκυφτός έστριβε ένα μπάφο έχοντας απλώσει τα απαραίτητα στα γόνατά του. Ήταν αφοσιωμένος να το σαλιώνει για να το τυλίξει όταν ο βάρβαρος κάθισε δίπλα του, κι έτσι δεν τον πρόσεξε πριν τελειώσει το τσιγάρο κι αρχίσει να το τινάζει για να το σφίξει. Όταν όμως τον είδε κοκάλωσε από την έκπληξη. Ανοιγόκλεισε τα μάτια του μερικές φορές, μετά κοίταξε τον σβηστό ακόμα μπάφο στο χέρι του, και τελικά κούνησε το κεφάλι του με θαυμασμό.

          «Πωω, ρε φίλε!» μουρμούρισε κοιτώντας ακόμα μια τον Σουρ και μια το τσιγάρο. «Τι γαμάτο σέο ρε μάγκα, σκέψου να το ανάψω κιόλας ρε!»

         Άπλωσε δισταχτικά το χέρι του και άγγιξε τον γυμνό σφιχτοδεμένο ώμο του Σουρ, για να το μαζέψει αμέσως πίσω σαν να ζεματίστηκε. Εκείνος γρύλισε ενοχλημένος και αρκέστηκε να τον αγριοκοιτάξει. Ο άλλος ξανάπλωσε το χέρι του κι αυτή τη φορά ξεθαρρεύοντας λιγάκι σκούντηξε τον ώμο του Σουρ, σε μια προσπάθεια να αποφασίσει αν ο τύπος με το σπαθί και τα μεγάλα μούσκουλα ήταν αληθινός ή αποκύημα της φαντασίας του. Ο βάρβαρος γύρισε και γρύλισε ξανά επιδεικνύοντας τη γενικότερη δυσαρέσκειά του, που οι πειραματισμοί του άγνωστου την έκαναν σαφώς χειρότερη και μάλιστα σε αρκετά επικίνδυνο βαθμό. Μόνο που αυτός δεν πήρε το μήνυμα και άπλωσε και τρίτη φορά το χέρι του, αγγίζοντας αυτή τη φορά το μάγουλο του Σουρ, που χωρίς την παραμικρή προειδοποίηση τέντωσε το δικό του χέρι. Του κατάφερε μια δυνατή ανάποδη κατευθείαν στη μούρη, στέλνοντάς τον να κουτρουβαλιαστεί στους θάμνους πίσω από το παγκάκι και να μείνει εκεί, ενώ ο μπάφος τινάχτηκε στον αέρα και στροβιλίστηκε με χάρη πριν ολοκληρώσει την τροχιά του και καταλήξει στο έδαφος μπροστά στα πόδια του βάρβαρου. Το είδε, και γεμάτος περιέργεια έσκυψε και το σήκωσε. Το περιεργάστηκε, το μύρισε, και το έγλειψε για να δοκιμάσει και τη γεύση του. Τελικά αποφάσισε πως δεν έχει ιδέα τι είναι αλλά του αρέσει η μυρωδιά του και το έχωσε σε ένα μικρό πουγκί που έβγαλε από τη δερμάτινη ζώνη του.

​~~~~~~~~~~~~~~~~

*: Καλαμάτα

​

 

 

Αν δεν έχεις διαβάσει Κόμπες, πρέπει να το βρεις επειγόντως

[MadnJim]

 

Μεζεδάκι;

 

 

          Στη μέση του Πάρκου*, δίπλα στην ήρεμη λίμνη, εμφανίστηκε ξαφνικά από το πουθενά ο Σουρίαλ, κάνοντας μερικές από τις πάπιες να απομακρυνθούν πεταρίζοντας ενοχλημένες. Το πρόβλημα ήταν πως ο Ίκαμπαν όσο αδιαμφισβήτητα ήταν μάγος, άλλο τόσο αδιαμφισβήτητα δεν ήταν από τους ικανότερους, και ο μεγαλόσωμος βάρβαρος υλοποιήθηκε εντελώς λιπόθυμος. Τυχαία, λίγα λεπτά αργότερα, πέρασε από εκεί ένας νεαρός, που αφού κοντοστάθηκε και τον κοίταξε για λίγο με το πιο απλανές βλέμμα που μπορεί να υπάρξει, αποφάσισε πως το μενταγιόν στο λαιμό του άγνωστου ημίγυμνου και εντελώς λιπόθυμου άντρα του άρεσε, και το πήρε απλά και άνετα. Όταν μετά από κάμποση ώρα συνήλθε ο Σουρ και ανακάλυψε πως το φυλαχτό του δεν ήταν πια κρεμασμένο στον λαιμό του, άρχισε να ψάχνει αλαφιασμένος τριγύρω για να το βρει. Φυσικά δεν το βρήκε πουθενά, και γεμάτος ανησυχία κάθισε στο πλησιέστερο παγκάκι με τον θυμό του να φουντώνει όλο και περισσότερο καθώς τα λόγια του γερομάγου, “Κοίτα μη χάσεις το φυλαχτό, Σουρ, γιατί δεν θα μπορώ να σε φέρω πάλι πίσω”, αντηχούσαν ακόμα στ' αυτιά του. Εκεί καθόταν ήδη κάποιος άλλος και σκυφτός έστριβε ένα μπάφο έχοντας απλώσει τα απαραίτητα στα γόνατά του. Ήταν αφοσιωμένος να το σαλιώνει για να το τυλίξει όταν ο βάρβαρος κάθισε δίπλα του, κι έτσι δεν τον πρόσεξε πριν τελειώσει το τσιγάρο κι αρχίσει να το τινάζει για να το σφίξει. Όταν όμως τον είδε κοκάλωσε από την έκπληξη. Ανοιγόκλεισε τα μάτια του μερικές φορές, μετά κοίταξε τον σβηστό ακόμα μπάφο στο χέρι του, και τελικά κούνησε το κεφάλι του με θαυμασμό.

          «Πωω, ρε φίλε!» μουρμούρισε κοιτώντας ακόμα μια τον Σουρ και μια το τσιγάρο. «Τι γαμάτο σέο ρε μάγκα, σκέψου να το ανάψω κιόλας ρε!»

         Άπλωσε δισταχτικά το χέρι του και άγγιξε τον γυμνό σφιχτοδεμένο ώμο του Σουρ, για να το μαζέψει αμέσως πίσω σαν να ζεματίστηκε. Εκείνος γρύλισε ενοχλημένος και αρκέστηκε να τον αγριοκοιτάξει. Ο άλλος ξανάπλωσε το χέρι του κι αυτή τη φορά ξεθαρρεύοντας λιγάκι σκούντηξε τον ώμο του Σουρ, σε μια προσπάθεια να αποφασίσει αν ο τύπος με το σπαθί και τα μεγάλα μούσκουλα ήταν αληθινός ή αποκύημα της φαντασίας του. Ο βάρβαρος γύρισε και γρύλισε ξανά επιδεικνύοντας τη γενικότερη δυσαρέσκειά του, που οι πειραματισμοί του άγνωστου την έκαναν σαφώς χειρότερη και μάλιστα σε αρκετά επικίνδυνο βαθμό. Μόνο που αυτός δεν πήρε το μήνυμα και άπλωσε και τρίτη φορά το χέρι του, αγγίζοντας αυτή τη φορά το μάγουλο του Σουρ, που χωρίς την παραμικρή προειδοποίηση τέντωσε το δικό του χέρι. Του κατάφερε μια δυνατή ανάποδη κατευθείαν στη μούρη, στέλνοντάς τον να κουτρουβαλιαστεί στους θάμνους πίσω από το παγκάκι και να μείνει εκεί, ενώ ο μπάφος τινάχτηκε στον αέρα και στροβιλίστηκε με χάρη πριν ολοκληρώσει την τροχιά του και καταλήξει στο έδαφος μπροστά στα πόδια του βάρβαρου. Το είδε, και γεμάτος περιέργεια έσκυψε και το σήκωσε. Το περιεργάστηκε, το μύρισε, και το έγλειψε για να δοκιμάσει και τη γεύση του. Τελικά αποφάσισε πως δεν έχει ιδέα τι είναι αλλά του αρέσει η μυρωδιά του και το έχωσε σε ένα μικρό πουγκί που έβγαλε από τη δερμάτινη ζώνη του.

​~~~~~~~~~~~~~~~~

*: Καλαμάτα

​

 

 

Αν δεν έχεις διαβάσει Κόμπες, πρέπει να το βρεις επειγόντως

 

 

Έχω διαβάσει κάποια αποσπάσματα της Ευθυμίας εδώ, είναι υπέροχα.

[Ιρμάντα]

Απλά δεν κατάλαβα ποιος καπνίζει το κατιτίς του. Ο βάρβαρος ή ο συγγραφέας του; (και Καλαμάτας;;;;;)

[MadnJim]

Απλά δεν κατάλαβα ποιος καπνίζει το κατιτίς του. Ο βάρβαρος ή ο συγγραφέας του; (και Καλαμάτας;;;;;)

 

Χεχεχε, Ειρήνη, δεν πέτυχες ούτε το ένα ούτε το άλλο! Ένας άσχετος τυπάκος ήταν, που είχε την ατυχία να βρεθεί στο λάθος μέρος τον λάθος χρόνο και την πλήρωσε εισπράττοντας μια ξεγυρισμένη κατραπακιά από τον βάρβαρο. :lol:

Αλλά, κι εδώ δίνω σπόιλερ μεγάλο, μπορείς να φανταστείς τι θα γίνει όταν οι αστυνομικοί πιάσουν τον Σουρίαλ και βρουν πάνω του το... "κατιτίς";

Το "Καλαμάτας", όσο διάσημο κι αν είναι, στην προκειμένη είναι κι αυτό σύμπτωση. Απλά ο Δημήτρης είναι Καλαματιανός, και το να έβαζα κάποιον να τρώει ξέρω γω ελιές ή σύκα δεν μου φάνηκε και τόσο αστείο.

[Morfeas]

Ευπειθώς αναφέρω: Το διήγημά μου ολοκληρώθηκε στις 4000 και κάτι ψιλά λέξεις και μ' ένα πέρασμα-κλαδευτήρι είναι 70 λέξεις πάνω από το όριο. Δηλαδή 10 λέξεις τη μέρα να αφαιρώ κι είμαι εντάξει με την προθεσμία.

[Cassandra Gotha]

Το δικό μου είναι στη μέση και έχω 1.984 λέξεις. Αλλά θα τσεκουρώσουμε, Μορφέα, θα τα καταφέρουμε.

Ορίστε, μέχρι να το πω, έκοψα δέκα. Παιχνιδάκι. (Τα έχω παίξει λίγο, γράφω όλη μέρα).

Edited September 18, 2016 by Cassandra Gotha

[WILLIAM]

Έτσι έτσι να σας βλέπω στις επάλξεις!

Εμένα εξακολουθούν να με παιδεύουν οι λέξεις, να δω τι θα γίνει.

[elgalla]

Ουτε λεξη απο την καινουρια ιδεα, φυσικα, αλλα αυριο εχω ρεπο. Fingers crossed, θα προλαβω.

[WILLIAM]

We believe in you!

[Man_from_Earth]

Εγώ είμαι στα 2/3 κ το 1/3 έχει συλληφθεί. Μου μένει να το αποδώσω, ο σκόπελος του τέλους, να βρω τίτλο, να 'αποφανθώ' για το υποείδος γτ δεν έχω ιδέα, κ να ποστάρω κ κανένα τίζερ. Ας κάνω κάτι να μειώσω τη λίστα μου...

 

[LoL4NevEr]

Yeay! 

 

Το πρώτο ρεύμα διορθώσεων πέρασε και δεν είναι ούτε μια λέξη πιο σωστό!

 

Ελπίζουμε μέχρι την διορία να φτιάξει κάπως, το δεύτερο πέρασμα δεν ήταν ποτέ το δυνατό μου σημείο (Γι'αυτό παίρνω κυρίως συμβουλές από άλλους). 

 

Κυρία Ergalla, κουράγιο! Οι καλύτερες ιδέες είναι αυτές που δημιουργούνται υπό πίεση! 

Επίσης δεν μπορώ να περιμένω και τις κωμικές ιστορίες, η αλήθεια να λέγεται από αίσθηση του χιούμορ στα γραπτά μου είμαι πάτος. 

[Ballerond]

Καλέ κυρία Εργκάλα κουράγιο, εμείς είμαστε μαζί σας :P

[Morfeas]

 

Yeay! 

 

Το πρώτο ρεύμα διορθώσεων πέρασε και δεν είναι ούτε μια λέξη πιο σωστό!

 

Ελπίζουμε μέχρι την διορία να φτιάξει κάπως, το δεύτερο πέρασμα δεν ήταν ποτέ το δυνατό μου σημείο (Γι'αυτό παίρνω κυρίως συμβουλές από άλλους). 

 

Κυρία Ergalla, κουράγιο! Οι καλύτερες ιδέες είναι αυτές που δημιουργούνται υπό πίεση! 

 

Επίσης δεν μπορώ να περιμένω και τις κωμικές ιστορίες, η αλήθεια να λέγεται από αίσθηση του χιούμορ στα γραπτά μου είμαι πάτος. 

 

Πνίγηκα λιγάκι από το σάλιο μου. Ναι, κι ένα δάκρυ γέλιου κύλισε, γιατί να το κρύψομεν;

(Δεν ξέρω τι είναι καλύτερο, το ότι η πολλή η εργασία κάνει την elgalla ergalla, η προσφώνηση στην αρχή ή η υπόνοια του πληθυντικού που θα έδενε το γλυκό;)

 

Και για να μην είμαι τελείως εκτός θέματος: Αλέξανδρε, ίσως να βοηθήσει να αποκτήσεις λίγη απόσταση από το διήγημα, π.χ. για 4-5 μέρες να μην ασχοληθείς καθόλου (ούτε να το πολυσκέφτεσαι) και να το ξαναδείς με πιο φρέσκια ματιά. Μερικές φορές πρέπει να απομακρυνθείς από το κείμενο για να το δεις πιο καθαρά (και δεν μιλάω για πρεσβυωπία εδώ).

[WILLIAM]

Πρεσβυωπία; έφτασες στην ηλικία αυτή Ονειραφέντη;

 

Νεότερα από το μέτωπο των λέξεων:

Ή θα αφήσω αυτό το διήγημα να γίνει νουβέλα και θα γράψω κάτι άλλο ή θα μείνω εκτός διαγωνισμού!

[Νίκη]

Εγώ μόλις τώρα κατάφερα να αρχίσω να δουλεύω κάτι καλό. Είχα (κι έχω) άγχος από άλλα μέτωπα... Αλλά που θα μου πάει θα το τελειώσω! Θα βάλω κι εικόνα: