Τι διαβάζετε;

[Cassandra Gotha]

Διαβάζω τα εξής βιβλία αυτόν τον καιρό.

 

 

 

Μου το κάνανε δώρο, το έχω ξεκοκαλίσει στην κυριολεξία και γαμάει!

 

 

Τώρα φοβάμαι στ' αλήθεια εκείνο το μαστίγιο που κουβαλάς...

 

Και για τον on-topic, διαβάζω το μυθιστόρημα Ο Μαιτρ Και Η Μαργαρίτα, του Μιχαήλ Μπουλγκάκωφ, ένα βιβλίο που το είχα βάλει στο μάτι πολύ καιρό. Είμαι πολύ αρχή ακόμα, δεύτερο κεφάλαιο, αλλά κιόλας ξέρω ότι θέλω να ψάξω και άλλα βιβλία αυτού του συγγραφέα. Ο τρόπος γραφής του, αν και στην αρχή πήγε να με εκνευρίσει, τελικά δεν είναι όπως φοβόμουν, και με αφήνει να απολαύσω την ουσία: τον τρόπο σκέψης του. Είναι ξεχωριστός, με πολλή φαντασία.

 

Περισσότερα όταν το τελειώσω.

[KELAINO]

Ξεκίνησα επιτέλους το πρώτο βιβλίο του Prince of Nothing από τον R. Scott Bakker, φέρον τον τίτλο The Darkness That Comes Before.

Έχω φτάσει τις διακοσαριά σελίδες κι ως τώρα έχω κατενθουσιαστεί. Μιλάμε για έναν χαρακτήρα στην αρχή που φοράει μανδύα από πρόσωπα. Ανθρώπινα. Ουάου;

 

Εντωμεταξύ, στο μπαγκράου της υπόθεσης υπάρχει ένα "καλό εναντίον κακού" και ένας αρχικακός ο οποίος "θα επιστρέψει", αλλά ως τώρα το δράμα παίζεται με εντελώς ανθρώπινους, γκρίζους χαρακτήρες και καταστάσεις. Θα ιδούμε πώς θα εξελιχτεί...

 

Με θύπισε κάπου και τον Έρικσον, έχει αυτό το απευθύνομαι-σε-ενήλικες στιλ, σα να ξέρει να γράφει ένα πράμα...

[Δημήτρης]

Τελείωσα το "Οι κόσμοι της φωτιάς" του Γιώργου Μπαλάνου. Νόμιζα ότι ήταν λογοτεχνία, δεν ήταν. Απολαυστική γραφή όπως πάντα, όμως.

 

Ναι, από την περιγραφή που υπάρχει στο site των εκδόσεων φαίνεται ότι είναι βιβλίο- έρευνα. Δεν το πήρα αυτό γιατί δεν με πολυενδιαφέρει το θέμα του, αν και έχεις δίκιο στο ότι η γραφή του Μπαλάνου είναι απολαυστική. Πες Naroualis δύο λόγια για το πως σου φάνηκε.

 

Διαβάζω τα εξής βιβλία αυτόν τον καιρό.

 

Μου το κάνανε δώρο, το έχω ξεκοκαλίσει στην κυριολεξία και γαμάει!

 

 

Χαχα ωραίο βιβλίο διάβασες. Φαντάζομαι ότι θα παίζει Albert Fish μέσα, Andrei Chikatilo και γενικά όλα αυτά τα καλά παιδιά. Βρίσκεται εύκολα αυτό Amandel ή είναι σπάνιο;

Edited September 16, 2011 by Δημήτρης

[Zaratoth]

Εγώ έχω πιάσει το Dracula του Bram Stoker. Έχω διαβάσει το μισό, απλά δεν υπάρχει το βιβλίο. Πολύ καλογραμμένο.

[aScannerDarkly]

Θα σας πω αρχικά τι ΔΕΝ διαβάζω. Σαν γνήσια βιβλιοφάγος, βρίσκομαι αρκετά συχνά με βιβλία που τελικά δεν είναι του γούστου μου, βιβλία κακογραμμένα, προβλέψιμα, με χιλιοεπαναλαμβανόμενο στόρι, χωρίς αξιόλογο μπακράουν, με ήρωες-αντιήρωες ανεπαρκείς, φλατ, χωρίς κρίσιμα σημεία και κορυφώσεις. Τα φυλλομετρώ και πάνε για την αποθήκη.

Ο αριθμός των εκδόσεων δυστυχώς δεν συνάδει με το καλό βιβλίο, θα συμφωνείτε...

Βρίσκω λοιπόν ενδιαφέρον στους συγγραφείς με αυθεντικό ύφος κι όχι δανειζόμενο, που πριν αρχίσουν να γράφουν έχουν πλάσει μια ολόκληρη ιστορία για τους ήρωές τους-ακόμη κι αν ο αναγνώστης δεν τη γνωρίζει, αυτή υπάρχει, σε όσους ξέρουν γιατί γράφουν και δεν αριθμούν απλά σελίδες και υπότιτλους. Ενδεικτικά, αναφέρω μια αγαπημένη Ελληνίδα, τη Ζυράννα Ζατέλη, που κατά τη δική μου γνώμη, καταφέρνει να δίνει υπόσταση και δικαιολογία ύπαρξης στα πρόσωπα.

 

 

 

Ο τίτλος του τόπικ είναι "Τι διαβάζετε (αυτόν τον καιρό, όχι γενικά)"

[Amandel]

 

Τώρα φοβάμαι στ' αλήθεια εκείνο το μαστίγιο που κουβαλάς...

 

 

Και συ είδες το μικρό . Που να κουβάλαγα και το μεγάλο που έχει μήκος 2.5 μέτρα.

 

Χαχα ωραίο βιβλίο διάβασες. Φαντάζομαι ότι θα παίζει Albert Fish μέσα, Andrei Chikatilo και γενικά όλα αυτά τα καλά παιδιά. Βρίσκεται εύκολα αυτό Amandel ή είναι σπάνιο;

 

Αμέ, βρίσκεται πολύ εύκολα καλέ. Αν δε κάνω λάθος ήταν από το Public η σακούλα (μου το πήραν δώρο).

Αν δε το βρεις κατευθείαν, μπορείς να το παραγγείλεις άνετα απο κανα Public ή κάποιο άλλο μεγάλο βιβλιοπωλείο και το φέρνουνε αρκετά σύντομα.

[天龍Chris]

Τελειωσα το "The passage" by Justin Cronin και οι 879 (!!!!) σελιδες ηταν υπεροχες! καθαρα το καλυτερο βιβλιο που διαβασα μεχρι στιγμης για το 2011.Περιμενω με ανυπομονησια το 2ο μερος που θα βγει το 2012 με τιτλο "The Twelve". Τωρα διαβαζω το "Angel time" by Ann Rice και ειναι ενα βιβλιο που αν και εκανε μια "κοιλια" στην μεση, μου εχει τραβηξει εκ νεου το ενδιαφερον! Ειναι ενα βιβλιο που ακομα και οταν δεν το διαβαζω πιανω τον εαυτο μου να αναλυω αυτα που εξελισονται στο βιβλιο!

[Naroualis]

Ξεκίνησα επιτέλους το πρώτο βιβλίο του Prince of Nothing από τον R. Scott Bakker, φέρον τον τίτλο The Darkness That Comes Before.

 

 

Δύσκολος όμως βρε παιδί μου... Διάβασα καμιά πενηνταριά σελίδες και στραμπούληξα τον μετωπιαίο λοβό. Το άφησα για πιο μετά κι από τον Έρικσον.

 

Πες Naroualis δύο λόγια για το πως σου φάνηκε.

 

Δεν έχω να πω κάτι άλλο από αυτό που είπα ήδη. Αυτού του είδους τα βιβλία παλαιότερα με εξόργιζαν με τις εξωφρενικότητές τους, τώρα πια τα βρίσκω απλά γραφικά και τα χρησιμοποιώ ως πηγές έμπνευσης για διηγήματα φαντασίας... Πάντως είναι σαφώς πιο καλογραμμένο από κάτι άλλα που είχα διαβάσει στο παρελθόν, όπως πχ. το Τσουνάμι, το Μεγάλο Κύμα (ή κάτι τέτοιο) ή την Αποκρυπτογράφηση του Δίσκου της Φαιστού.

[Δημήτρης]

Αμέ, βρίσκεται πολύ εύκολα καλέ. Αν δε κάνω λάθος ήταν από το Public η σακούλα (μου το πήραν δώρο).

Αν δε το βρεις κατευθείαν, μπορείς να το παραγγείλεις άνετα απο κανα Public ή κάποιο άλλο μεγάλο βιβλιοπωλείο και το φέρνουνε αρκετά σύντομα.

 

ok Amandel ευχαριστώ. Θα το έχω στο νου μου να το πάρω κάποια στιγμή γιατί μ' ενδιαφέρει πολύ σαν θέμα.

 

 

Δεν έχω να πω κάτι άλλο από αυτό που είπα ήδη. Αυτού του είδους τα βιβλία παλαιότερα με εξόργιζαν με τις εξωφρενικότητές τους, τώρα πια τα βρίσκω απλά γραφικά και τα χρησιμοποιώ ως πηγές έμπνευσης για διηγήματα φαντασίας... Πάντως είναι σαφώς πιο καλογραμμένο από κάτι άλλα που είχα διαβάσει στο παρελθόν, όπως πχ. το Τσουνάμι, το Μεγάλο Κύμα (ή κάτι τέτοιο) ή την Αποκρυπτογράφηση του Δίσκου της Φαιστού.

 

Ναι, τέτοια βιβλία στην πλειονότητα τους είναι από την φύση τους αδιάφορα. Υποθέτω ότι δεν θα το έπαιρνες αν γνώριζες ότι είναι non fiction. Εγώ παλεύω εδώ και μισό χρόνο περίπου με το ''Ετήσια Ανθολογία Επιστημονικής Φαντασίας 1'' από την Anubis. Μέχρι την 500 σελίδα που το έφτασα σχεδόν καμία ιστορία δεν μου άρεσε, με αποτέλεσμα να αναβάλλω συνεχώς την ανάγνωση του υπόλοιπου. Θα πρέπει όμως κάποια στιγμή να στρωθώ και να το τελειώσω, είναι και τέρας πανάθεμα το.

Edited September 16, 2011 by Δημήτρης

[angela]

Θα σας πω αρχικά τι ΔΕΝ διαβάζω. Σαν γνήσια βιβλιοφάγος, βρίσκομαι αρκετά συχνά με βιβλία που τελικά δεν είναι του γούστου μου, βιβλία κακογραμμένα, προβλέψιμα, με χιλιοεπαναλαμβανόμενο στόρι, χωρίς αξιόλογο μπακράουν, με ήρωες-αντιήρωες ανεπαρκείς, φλατ, χωρίς κρίσιμα σημεία και κορυφώσεις. Τα φυλλομετρώ και πάνε για την αποθήκη.

Ο αριθμός των εκδόσεων δυστυχώς δεν συνάδει με το καλό βιβλίο, θα συμφωνείτε...

Βρίσκω λοιπόν ενδιαφέρον στους συγγραφείς με αυθεντικό ύφος κι όχι δανειζόμενο, που πριν αρχίσουν να γράφουν έχουν πλάσει μια ολόκληρη ιστορία για τους ήρωές τους-ακόμη κι αν ο αναγνώστης δεν τη γνωρίζει, αυτή υπάρχει, σε όσους ξέρουν γιατί γράφουν και δεν αριθμούν απλά σελίδες και υπότιτλους. Ενδεικτικά, αναφέρω μια αγαπημένη Ελληνίδα, τη Ζυράννα Ζατέλη, που κατά τη δική μου γνώμη, καταφέρνει να δίνει υπόσταση και δικαιολογία ύπαρξης στα πρόσωπα.

 

 

 

Ο τίτλος του τόπικ είναι "Τι διαβάζετε (αυτόν τον καιρό, όχι γενικά)"

 

Επανέρχομαι, σωστά τοποθετημένη στο τόπικ.

Μόλις τέλειωσα το Μαλλιά κουβάρια την Παρασκευή της Kate Jacobs. Καλό -γενικόλογα- κοινωνικό με αισιόδοξο προσανατολισμό παρά τον θάνατο της ηρωίδας. Από τα χαλαρά των διακοπών που δεν τα λες και χάσιμο χρόνου.

 

Ο μόνος τρόπος για ν’ αρχίσεις είναι να πιάσεις το μαλλί ανάμεσα στα δάχτυλά σου. Έτσι αρχίζεις. Όπως και στη ζωή. Με μια απλή κίνηση. Φυσικά, κάθε ξεκίνημα είναι διαφορετικό. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να ρίξεις τους πόντους, και όλα εξαρτώνται από το σχέδιο, την πείρα, το πείσμα, την προσπάθεια, το ξήλωμα, μέχρι να πετύχεις το σωστό. Τι εννοώ; Μερικές φορές, αυτό που πάει καλά σ’ ένα κομμάτι, αποδεικνύεται λάθος για το επόμενο. Μόνο δοκιμάζοντας μαθαίνεις τι πρέπει να κάνεις. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιες ομοιότητες ανεξάρτητα από τη μέθοδο- είτε προσπαθείς είτε τα παρατάς. Έτσι ξεκινάς να ρίχνεις τους πόντους, έναν έναν. Κάνεις θηλιές με τη βελόνα και, ύστερα, με τη δεύτερη βελόνα βουτάς μέσα στον πόντο, και κάτι γίνεται. Οι πόντοι είναι βουτιά στην πίστη, και με την πίστη αποκτάς τεχνική. Κάθε Παρασκευή μετά τις οχτώ, το μαγαζί της Τζόρτζια Γουόκερ γέμιζε κόσμο. Οι πελάτισσες κατέφταναν με τα πλεκτά τους, κάθονταν στη μεγάλη ροτόντα, έπιναν καφέ, κουβέντιαζαν για την αγάπη, τη φιλία, τον έρωτα, την προδοσία και γίνονταν… μαλλιά κουβάρια.

 

[BladeRunner]

Άρχισα το Ποιος;, του Άλτζις Μπάντρις.

[phaethon]

Τέλειωσα το Ψυχώ του Μπλοχ. Κλασσικό και ωραίο. Αν και επηρρεασμένος από την ταινία, δεν μπορούσα με τίποτα

να φέρω στο μυαλό μου τον Νόρμαν σαν εύσωμο. Το τέλος με τη γιαγιά όλα τα λεφτά...

[KELAINO]

Ξεκίνησα επιτέλους το πρώτο βιβλίο του Prince of Nothing από τον R. Scott Bakker, φέρον τον τίτλο The Darkness That Comes Before.

 

 

Δύσκολος όμως βρε παιδί μου... Διάβασα καμιά πενηνταριά σελίδες και στραμπούληξα τον μετωπιαίο λοβό. Το άφησα για πιο μετά κι από τον Έρικσον.

 

 

 

Ναι, δεν τονε λες και εύκολο. Και πριν αρχίσει κανείς, χρειάζονται εντατικά προπαρασκευαστικά σεμινάρια πάνω στις διάφορες φράξιες, σχολές, τάγματα και δε συμμαζεύεται, αλλά ω! πόσο αξίζει τον κόπο!

[BladeRunner]

Άρχισα το Εγώ, το Ρομπότ, του Ισαάκ Ασίμοφ. Πραγματικά είμαι πολύ ευχαριστημένος μέχρι τώρα. Η αλήθεια είναι ότι φοβόμουνα λίγο τον Ασίμοφ, μην είναι κουραστικός με τεχνολογικά ζητήματα και τέτοια, αλλά όχι, η γραφή του είναι πάρα πολύ καλή, με χιούμορ και αστείες σκηνές, και η ιστορία είναι ενδιαφέρουσα. Διαβάζω την ελληνική έκδοση από τον Κάκτο, και μεταφραστής είναι αυτός που μετέφρασε και το Επικυρίαρχοι του Άρθουρ Κλαρκ. Πιθανότατα είναι από τις μη κακές μεταφράσεις του Κάκτου, δεν έχω συναντήσει ασάφειες και τεράστια λάθη, μέχρι τώρα, και το κείμενο διαβάζεται μια χαρά.

[trillian]

Η αλήθεια είναι ότι φοβόμουνα λίγο τον Ασίμοφ, μην είναι κουραστικός με τεχνολογικά ζητήματα και τέτοια, αλλά όχι,

 

Αυτό είναι ένα πρόβλημα που ΔΕ θα έχεις ποτέ με τον Asimov Ποτέ όμως, ούτε στα μυθιστορήματά του.

 

Κι όσο για τα υπόλοιπα βιβλία του στα ελληνικά, ίσως σύντομα αγαλλιάσουμε ως αναγνώστες

[Naroualis]

Τελείωσα σχεδόν ταυτόχρονα (διαβάζοντας ενα κεφάλαιο από το ένα και ένα κεφάλαιο από το άλλο) το Naradel, Η μάχη της Σκιάς και τα αρχαία μυστικά, της Angela G. Pitlinger, και τη Σκιά του Κθούλου, του Γιώργου Μπαλάνου. Σχόλια για το πρώτο εδώ. Για το δεύτερο, ό,τι διαβάσετε γι' αυτό το βιβλίο (δεύτερο σχόλιο εδώ) ισχύει και στην περίπτωση της Σκιάς του Κθούλου.

[BladeRunner]

Άρχισα το Οι Ονειρότοποι της Γης, του Γιώργου Μπαλάνου. Διάβασα το πρώτο διήγημα, με τον τίτλο Εκδήλωση Φιλίας. Για ένα λεπτό γέλαγα δυνατά! Χαχαχα "Γιάνκις Γκόου Χόουμ"... Σίγουρα θα περάσω ευχάριστες στιγμές με το βιβλίο αυτό. Το οποίο κόστισε και 0,75 ευρώ!

[Naroualis]

Blade, όταν φτάσεις στο Μην Κάνεις Αστεία με τα Γούστα του Άλλου αλλά και στο περίφημο Μπλιεκ, τότε θα καταλάβεις τι θα πει γέλιο...

[BladeRunner]

Blade, όταν φτάσεις στο Μην Κάνεις Αστεία με τα Γούστα του Άλλου αλλά και στο περίφημο Μπλιεκ, τότε θα καταλάβεις τι θα πει γέλιο...

 

Το Μπλιέκ το διάβασα και ξεράθηκα στο γέλιο. Το άλλο θα το διαβάσω το βραδάκι. Γενικά δεν τα διαβάζω όλα με τη σειρά, τελειώνω πρώτα με τα μικρότερα, και μετά πάω στα μεγαλύτερα. Έχω διαβάσει 7 διηγήματα μέχρι στιγμής, και είμαι ευχαριστημένος. Και ενδιαφέρουσες ιδέες, και καλή γραφή, και πολύ αστείες σκηνές. Τι άλλο θέλω;

[Naroualis]

Τελείωσα το Celestia του Απόστολου Αποστόλου, εφηβική λογοτεχνία λέει στο εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο μιλάει για φανταστικό. Δυστυχώς, δεν είναι καλογραμμένο. Η πλοκή είναι υποτυπώδης, με πολλά λάθη, οι χαρακτήρες καρικατούρες, η γραφή κάτω του μετρίου.

[Oberon]

Η αλήθεια είναι ότι φοβόμουνα λίγο τον Ασίμοφ, μην είναι κουραστικός με τεχνολογικά ζητήματα και τέτοια, αλλά όχι,

 

Αυτό είναι ένα πρόβλημα που ΔΕ θα έχεις ποτέ με τον Asimov Ποτέ όμως, ούτε στα μυθιστορήματά του.

 

Κι όσο για τα υπόλοιπα βιβλία του στα ελληνικά, ίσως σύντομα αγαλλιάσουμε ως αναγνώστες

 

Προσυπογράφω και γω σαν "Ασιμοφικός". Αν και γράφει κάπως "στεγνά" (δηλαδή, όχι ποιητικά) σίγουρα δεν είναι από τους συγγραφείς που θα σε πρίξουν με ατελείωτες τεχνικούρες.

 

 

Αλεξάνδρα, είπες "...ίσως σύντομα αγαλλιάσουμε ως αναγνώστες". Μη μας αφήνεις έτσι όταν πετάς μια τέτοια ΒΟΜΒΑ!!!! Πες μας περισσότερα, PLEAAAAAASE!!!

 

 

[BladeRunner]

Μου απομένουν ακόμα 8 μέρες μέχρι να τελειώσει ο μήνας Σεπτέμβριος που είναι αφιερωμένος στην επιστημονική φαντασία, και να αρχίσει ο μήνας Οκτώβριος που θα είναι αφιερωμένος στα κατασκοπευτικά, τα αστυνομικά και τα πολιτικά θρίλερ(στιλ Άλιστερ Μακλίν, Λεν Ντέιτον, Τζέιμς Ελρόι, Ντέιβιντ Μόρελ, Έλμορ Λέοναρντ κλπ), και έτσι πρέπει να διαβάσω ακόμα 2-3 βιβλία ΕΦ. Ήμουν ανάμεσα στο Στον αστερισμό της Μόνα Λίζα, το τρίτο μέρος μιας τριλογίας του Γουίλιαμ Γκίμπσον(τα άλλα δυο, Νευρομάντης και Κόμης Μηδέν, είναι διαβασμένα), και το Ελεύθερη Ραδιοφωνία Άλμπεμουθ, του Φίλιπ Ντικ. Επειδή είναι σχετικά μεγάλα βιβλία, και φυσικά λίγο απαιτητικά, θα κάνω 8 μέρες να διαβάσω και τα δυο(ελπίζω!). Για πρώτο, προτίμησα το Ελεύθερη Ραδιοφωνία Άλμπεμουθ. Για να δούμε!

[Naroualis]

Επιτέλους χτες είχα την κατάλληλη διάθεση και τον ικανό χρόνο για να διαβάσω κάτι που το είχα αγοράσει μόλις βγήκε, αλλά το κρατούσα σαν γλυκάκι: το Σόλομον Κέιν, Κόκκινες Σκιές, του Robert E. Howard. Πέραν που είμαι φανατικιά γκρούπι του θείου Μπομπ, ό,τι και να γράψει, θυμήθηκα ένα σωρό ιστορίες που τις είχα διαβάσει στα νιάτα μου και συγκινήθηκα. Ειδικά το Φτερούγες μες τη Νύχτα, το αγαημένο μου μακράν.

[kitsos]

Άρχισα το Οι Ονειρότοποι της Γης, του Γιώργου Μπαλάνου. Διάβασα το πρώτο διήγημα, με τον τίτλο Εκδήλωση Φιλίας. Για ένα λεπτό γέλαγα δυνατά! Χαχαχα "Γιάνκις Γκόου Χόουμ"... Σίγουρα θα περάσω ευχάριστες στιγμές με το βιβλίο αυτό. Το οποίο κόστισε και 0,75 ευρώ!

 

Η χαζή ερώτηση της βραδιάς: Αυτό είναι ωρόρα περίπου στο 1990;

[Naroualis]

Κίτσο, πρέπει αν το έχει ξαναβγάλει ο Μπαλάνος με τις εκδόσεις Locus-7, αλλά γνωρίζοντας τα ταξίδια του Μπλέιντ στο Μοναστηράκι θα έλεγα ότι μάλλον είναι η αρχική έκδοση, της Ωρόρα.

 

Ον τόπικ, τελείωσα το The Adamantine Palace, του Stephen Deas. Άλλη μια ν-λογία, αλλά δε με χαλάει. Έχει ωραίους χαρακτήρες και πολύ ενδιαφέρουσα άποψη σχετικά με το τρόπο που μπορεί μια ανθρώπινη κοινωνία να δαμάσει δράκους. Και η πλοκή του είναι όλο πολιτικές ανατροπές. Αυτό που ήταν μάλλον ένα σκαλάκι κατώτερο ήταν ο τρόπος με τον οποίο ερωτεύονται οι χαρακτήρες του. Οι συναισθηματικές σκηνές δηλαδή, γιατί στις σεξουαλικές τα πάει καλά. Γενικά ένα πολύ καλό, μοντέρνο φάνταζι.