11ος Διαγωνισμός Σύντομης Ιστορίας, Κατηγορία: Γενικός, Θέμα: Η Τελευταία Νύχτα

[tetartos]

Με δύο ιστορίες να ισοβαθμούν στην πρώτη θέση και άλλες δύο να ακολουθούν κατά πόδας, είναι ακόμα πολύ νωρίς για να αποφασιστεί το αποτέλεσμα, μια και έχουν ψηφίσει μόλις 7 από τους 16 συγγραφείς, καθώς και άλλα 3 μέλη. Ανασηκώστε τα μανίκια και... πληκτρολογείστε τις ψήφους σας!

[Arachnida]

Μόλις ψήφισα, αλλάζοντας συνέχεια μέσα μου κατατάξεις. Ήταν εξαντλητική διαδικασία.

Συγχαρητήρια σε όλους που πήραν μέρος!

[Naroualis]

Άντε ας βάλω και τα υπόλοιπά μου σχόλια. Άργησα, όπως θα παρατηρήσατε, διότι στο ενδιάμεσο ένα πολύ αγαπητό μου πρόσωπο μπήκε στο χειρουργείο και το μυαλό δε δουλεύει, όσο κι αν έκανα την κοινωνική και την χαρούμενη.

 

Κι ήρθαν οι μέρες οι ζαβές, kitsos

Η γενική εντύπωση μπορεί να περιγραφεί μόνο με τη λέξη «χαριτωμένο». Τα καλά σημεία: Η φρεσκάδα, η σκαμπρόζικη διάθεση, που είναι απόλυτα ταιριαστή με τους ήρωες της ιστορίας. Τα κακά σημεία: εφόσον είχες ακόμη περιθώριο 2000 παρά κάτι λέξεων, πιστεύω ότι έπρεπε να το αναπτύξεις περισσότερο. Το πέρασμα από τις γενικότητες της πρώτης παραγράφου στις σκέψεις του κεντρικού σου ήρωα, θα έπρεπε να είναι πιο σταδιακό, κι όχι τόσο απότομο. Το γιατί ο συγκεκριμένος καλικαντζαράκος αποφάσισε να κάνει αυτό το πράγμα, δεν εξηγείται (αν και στα παραμύθια η εξήγηση θα μπορούσε να ήταν «γιατί ήταν ένας πολύ ξεροκέφαλος καλικάντζαρος κι όλο έκανε του κεφαλιού του»). Η αποκάλυψη της αποστολής του γέρου καλικάντζαρου έπρεπε να είναι πιο απλωμένη, μοιάζει με από μηχανής θεό. Και συγνώμη, γκουχ δηλαδή, αλλά η τελευταία φράση με βγάζει από τα ρούχα μου. Κακία οι καλικάντζαροι; Μα αφού είναι μόνο πνεύματα σκανταλιάς οι καημένοι… Η κακία είναι εφεύρεση των ανθρώπων… (Το τελευταίο σχόλιο δεν είναι μομφή πάνω στο διήγημα. Ένα παραπονάκι είναι, που μου κατηγορείτε τα αγαπημένα μου αερικά για κακία…)

 

Λίλιθ, mariposa

Γενική εντύπωση; Στα άψογα κι αυτό! Τα καλά σημεία: απίθανος ο αποπροσανατολισμός και το ξεγέλασμα, απίθανη η γλώσσα που χρησιμοποιείς για να πετύχεις το σκοπό σου. Η περιγραφή του έρωτα, του κυνηγιού και του θανάτου ήταν το κάτι άλλο, το καθένα όσο έπρεπε προσεγμένο και τονισμένο. Τα κακά σημεία: Εμμμ… να σου πω… δεν ξέρω. Κάτι μου χαλάει την τέλεια εικόνα, αλλά είναι εντελώς ασαφές. Δεν έχω την παραμικρή ιδέα του τι είναι αυτό, δε μπορώ να βάλω το δάχτυλο επάνω του και να σου πω «αυτό είναι». Ίσως να φταίνε οι άκαιροι ανθρωπομορφισμοί, όπως λένε και τα παιδιά στα υπόλοιπα σχόλιά τους. Ειλικρινά δεν ξέρω. Θα το αφήσω και θα επανέλθω κάποια στιγμή στο μέλλον.

 

Στη Μαύρη Όπερα, Nihilio

Η γενική εντύπωση ήταν επιβλητική. Σαν να άκουγα μέσα στο μυαλό μου ένα κοσμικό γκονγκ. Τα καλά σημεία: Η ατμόσφαιρα. Η διήγηση που «σπάει» από τις αναφορές και τους παραλληλισμούς με τη Μαύρη Όπερα. Το «αστυνομικό» στυλ του ήρωα. Το ότι δεν ξεχνάς το ambient που έχεις δημιουργήσει, ακόμη και μέχρι το τέλος, ακούγονται οι άριες της τραγουδίστριας. Ούτε που κατάλαβα πότε τελείωσε, απορροφήθηκα εντελώς από την αφήγηση. Τα κακά σημεία: Το αιωρούμενο τέλος. Ποιος τον σκότωσε και γιατί; Απλά και μόνο για να κρατήσεις δραματικό το φινάλε; Και το Σπαθί τι ρόλο έπαιζε στο όλο θέμα; Και ποιοι ήταν οι Οχτώ; Αν όπως λες η πληροφορία για όλα αυτά υπάρχει μέσα στο κείμενο, εγώ δεν κατάφερα να την εντοπίσω. Κι όπως ήταν λογικό έμεινα στον αέρα.

 

Ο ήλιος δύει, roriconfan

Η γενική εντύπωση είναι… εντύπωση. Για να το πω πιο καθαρά, έμεινα εντυπωσιασμένη. Δε λέω ότι ξεπέρασες τις σκουντουφλόπετρές σου, αλλά είναι κάτι που τις αντιπαλεύει στα ίσια. Τα καλά σημεία: ο ήρωάς σου και το χτίσιμο του χαρακτήρα του. Τα «πνεύματα» που τον περιβάλλουν, δέντρα, καθρέφτες και λοιπά. Λένε ότι ένα φαγητό είναι τόσο πιο νόστιμο, όσο πιο καλά συνοδεύεται από ένα κρασί. Ε, το δικό σου το συνοδευτικό κρασί ήταν ιδανικό για να αναδείξει τον ιππότη σου. Τα κακά σημεία: σου έχουν ξεφύγει σημεία όπου ο λόγος σου γυρίζει σε προφορικός κι αυτό «γειώνει» την όλη αφήγηση. Το ότι ένας χωρικός φεύγει τρέχοντας να σωθεί και του πέφτει κάτω ένας καθρέφτης, ε, βγάζει μάτι ως μη αληθοφανές. Κι επίσης και κάποια πράγματα που δε χρειάζεται να μας τα σερβίρεις θα μπορούσαν να λείπουν, γιατί κάνουν το κείμενο αδύναμο. Όπως ας πούμε το σημείο του τα στοιχειά του λένε «κι εσύ εκεί, κολλημένος στα ιδανικά σου». Πέρα από το ότι η φράση ανήκει στον προφορικό (και μάλιστα στον σύγχρονο προφορικό) λόγο, το ότι μας υπενθυμίζεις ότι ο ιππότης το κάνει για τα ιδανικά του (που δεν είναι τα ιδανικά του, είναι ο έρωτάς του που τον κρατάει εκεί) με κάνει να σκέφτομαι πως θεωρείς τον αναγνώστη σου ανίκανο να συλλάβει τα νοήματα που θες να του μεταφέρεις κι ότι του δίνεις μασημένη τροφή. Και λυπάμαι που θα σε στεναχωρήσω, αλλά να νομίζεις ότι αυτό που έγραψες δεν είναι παραμύθι, είσαι μακριά νυχτωμένος. Ή έχεις διαβάσει ελάχιστα παραμύθια. Ή θεωρείς παραμύθια μόνο εκείνα που έχουν καλό τέλος. Σε κάθε περίπτωση έχει λάθος εντύπωση για το όλο θέμα.

 

Πέτρα πάνω σε πέτρα, Sileon

Η γενική εντύπωση είναι πολύ μπερδεμένη. Ενώ από πλευράς τεχνικής στέκεται αρκετά καλά, όπως και από πλευράς νοήματος (όπως θα έλεγε κι ο ρορίκο), εντούτοις δε μου αφήνει καλή επίγευση. Τα καλά σημεία: η νοσταλγική διάθεση για τη φοιτητική ιδεολογία, για εκείνη την κατάσταση του νου, όπου πιστεύεις ότι με τον αγώνα όλα είναι δυνατά. Η γλώσσα, μου φάνηκε ντελικάτα στιβαρή. Τα κακά σημεία: Γιατί τόσο μεγάλες προτάσεις στις πρώτες παραγράφους; Με έχασες ως ένα σημείο, γιατί αναγκαζόμουν να διαβάσω και δεύτερη φορά, σπαστά, για να καταλάβω πότε ξεκινάει η μια δευτερεύουσα πρόταση και πότε τελειώνει η άλλη. Πολλά ονόματα. Μπερδεύτηκα, ποιος ήταν ο Αθαναήλ και ποιος ο Ναθαναήλ και ποιος ο Παντελεήμωνας; Πιο σημαντικές αδυναμίες του κειμένου είναι η έλλειψη στέρεας «εισαγωγής» του εφ στοιχείου στο κείμενο και η μικρή έλλειψη αληθοφάνειας, σε σχέση με το αν σε μια τέτοια κοινωνία που περιγράφεις θα μπορούσαν οι επαναστάτες να καταφέρουν έτσι εύκολα την ανατροπή (αν δε θα τους μπουζούριαζαν αμέσως οι κρατούντες δηλαδή). Κάτι που επίσης θα ήθελα να είναι πιο έντονο είναι η εσωτερική πάλη του ήρωά σου. Κατάλαβα εξαρχής ότι το θέμα σου ήταν αν το κάνει για το κοινό καλό ή για ιδιοτελείς σκοπούς. όμως θα ήθελα να μας το δείξεις αυτό με περισσότερη δύναμη και τραγικότητα (όχι αν μας το πεις, να μας το δείξεις, αν και δεν έχω κανένα παράπονο πάνω στο θέμα).

 

Νεφέλη Περιφλεγής, Tiessa

Η γενική εντύπωση ήταν μια νοσταλγία για τέτοιου είδους ιστορίες… έτσι, απόλυτα φάνταζυ, απόλυτα μαγικές, με τον αρχετυπικό μάγο, την αρχετυπική γριά και την αρχετυπική μανία για δύναμη. Μου θύμισε ιστορίες της C.L.Moore. Τα καλά σημεία: η κοσμοπλασία που μοιάζει αρκετά σφιχτή, η περιγραφή του χαρακτήρα του μάγου, καθώς κι εκείνη του σκηνικού, με τα φεγγάρια και τις συζυγίες και τις εκλείψεις. Τα κακά σημεία: δεν ήταν απαραίτητο να δώσεις στην σκλάβα που πεθαίνει τόση σημασία. Κάποια στιγμή ακολουθούμε τις σκέψεις τις κι αυτό προσωπικά με αποπροσανατόλισε, σκέφτηκα ότι θα είχε κι άλλη συμμετοχή στο μύθο. Αντίθετα η Νιρμάν δεν είχε τόση συμμετοχή όση θα ήθελα, για να μας δείξεις πως ότι παιχτεί θα παιχτεί ανάμεσα στο μάγο και τη γριά.

 

Το κάλεσμα του Ματωμένου Φεγγαριού, TheTregorian

Η γενική εντύπωση είναι μέτρια. Και θα εξηγήσω παρακάτω το γιατί. Τα καλά σημεία: Η ατμόσφαιρα. Το ότι είναι ξεκάθαρο στο μυαλό σου αυτό που θες να πεις κι αυτό φαίνεται στο κείμενό σου. Τα κακά σημεία: Θεωρώ πρώτα και κύρια ότι το δεύτερο κομμάτι πρέπει να διαγραφεί. Εκτός του ότι σου χαλάει όλη τη γεύση, σαν η τελευταία μπουκιά από το σάντουιτς να είχε το χαλασμένο ζαμπόν, είναι και εντελώς άχρηστο. Ποιος καθηγητής θα μιλούσε έτσι, για πράγματα αυτονόητα και θα του έκαναν ερωτήσεις για πράγματα αυτονόητα, ακόμη και σε μια τηλεοπτική εκπομπή; Πού δένει όλο αυτό με την προηγούμενη ιστορία; Να σου πω την αλήθεια στην αρχή πίστεψα ότι ο ένας από τους δύο που μιλάνε θα ήταν απόγονος της μάγισσας. Αλλά έτσι, δεν έχει κανέναν νόημα να υπάρχει εκεί. Αποδυναμώνει το κείμενό σου τόσο πολύ που του αφαιρεί το μεγαλύτερο μέρος της γοητείας του. Επίσης κάτι που δε μπόρεσα να καταλάβω είναι πού σταματάει η κουβέντα με τη γάτα και πού αρχίζει η περιγραφή της μάγισσας.

 

Πάω στα δύσκολα τώρα. Πάω να ψηφίσω...

[Glowleaf]

Να λοιπον και οι επομενοι σχολιασμοι, σε σειρα stintixi αλλα πιο συνοπτικα γιατι ειλικρινα δεν ειχα να πω και πολλα.

To disclaimer συνεχιζει να ισχυει.

 

Λίλιθ, της Mariposa

 

Ωραια ιδεα, το επιασα νωρις το θεμα αλλα δεν με χαλασε ακομα και ετσι. Γλυκουλι, σαδιστικο, αλληγορικο και εξυπνο ταυτοχρονα. Η γραφη πετυχαινει αυτο που ηθελες, και αυτο το 46 ακομα το ψαχνουμε να βρουμε τι ειναι (σαν τους σεναριογραφους του Lost μας βασανιζεις και εσυ, αμα πια!

Τσα!

).

 

Και ήρθαν οι μέρες οι ζαβές, του Kitsos

 

Οπως ειπωθηκε, χαριτωμενο, ομως καθολου διδακτικο. Το τι σχεση εχει με τα Χριστουγεννα δεν ξερω (ναι ξερω, μην μου εξηγησετε, εννοω δεν το νιωθω). Αλλα παραμυθια με καλικατζαρους δεν εχω ακουσει ποτε οποτε δεν μπορω να συγκρινω. Προφανως βασιζεται σε καποιο υπαρχον παραμυθι που το δεντρο οταν γυρνανε οι καλικατζαροι απο το πλιατσικο ειναι ξανα χοντρο. Το θεμα με την μεταβιβαση ευθυνων του γερου ειπωθηκε και απλα το επαυξανω.

 

Ακινησία, του Adinol

 

Το παιξιμο με τους χρονους ηταν ασυλληπτο (αμα προσπαθησω να το μιμηθω θα... χμ στερεψα απο εξυπναδες. Θα τα κανω μανταρα τελος παντων)

Ο ρυθμος αναγνωσης μου πρεπει να ειχε τριπλασιαστει λιγο πριν το τελος γιατι πολυ απλα ειχα γαντζωθει και πνιγομουν μαζι με τον ηρωα. Μου χαλασες την κλιμακα απο 1 εως 10 που ειχα σε ενα τακτοποιημενο excelακι, οταν στην στηλη "συναισθημα" βγηκες κοντα στο 47. Απαραδεκτε.

 

Πέτρα πάνω σε πέτρα, του Sileon

 

Αθλιο. Συγγνωμη, αλλα ειναι. Χαοτικη γραφη, μεταπηδας μια μερα στην μια προταση και μηνες στην επομενη, μιλας για εφηβεια στην μεθεπομενη και για επαναστασεις λιγο πιο κατω. Ο adinol στο σχολιασε σωστα, οτι πρεπει να εχει καταλαγιασει το συναισθημα για να μεταφερεις κατι στο χαρτι. Το εχω κανει και εγω, εχω γραψει κατι με νευρα που μετα απλα δεν διαβαζοταν.

 

Ένα τραγούδι για τον Γιόρας που 'χει πεθάνει, του aScannerDarkly

 

Και εγω επεσα στην παγιδα να νομιζω τρεις φορες οτι τελειωσε, και εγω θαυμασα το ποσο αψογο ηταν, και εγω σπαστηκα με την σχεση με τον Ιησου (εκει στο " Ισραηλ. Ο εκλεκτος λαος του Θεου" ειλικρινα χτυπησα κοκκινο), και εγω το απολαυσα το ποιημα, και εγω βαρεθηκα να λεω τα ιδια που ειπαν και οι αλλοι.

Παμε ομως στα νεα:

1. Ισραηλ, κοψε το και βαλε "φυλη νομαδων". Ειναι ακυρο, ειναι σπαστικο και ειναι και ανακριβες.

2. Αυτοκτονια. Την μισω. Αλλο η αυτοθυσια. Τιποτα διδακτικο δεν μπορει να βγει μεσα απο μια ιστορια που περιεχει αυτοκτονια λογω παραδοσης. Αμα καποιος διδασκε το διηγημα αυτο στο παιδι μου θα του ταιζα την hardcover εκδοση μαζι με την καρεκλα.

3. Ιησους. Δεν χρειαζεται. Αρκει ενας θολος συμβολισμος του Μεσσια της οποιασδηποτε θρησκειας, ολοι ιδιοι ειναι.

4. Ισραηλ. Ο εκλεκτος λαος του Θεου. Ασχετο.

4.1 Ασχετο.

4.2 Ανακριβες γιατι στα κατι εκατονταδες χιλιαδες χρονια (νομιζω πλησιαζει το εκατομμυριο) που θελει ενα ζωο να εξελιχθει, θα εχουν εμφανιστει περιπου (με τον ρυθμο εμφανισης θρησκειων τους τελευταιους 2 αιωνες) 55.000 νεες θρησκειες για καθε 100.000 χρονια. Σιγα μην θυμαται κανεις τον Χριστιανισμο.

5. Η θηλια δεν μου κολλαει. Ενα βημα να κανει εξω στο κρυο και πεθανε, αλλα διαλεγει εναν τροπο αφανταστα επιπονο?

6. Μια χαρα ειναι το τελος. Εγω τον ειδα σαν δεινοσαυρο. Ηταν πρασινος κιολας.

 

Η τελευταία νύχτα του καλοκαιριού, της Katerina Baou

 

Τα ειπαν ηδη τα περισσοτερα. Μετριο, ομορφο, ασυνδετο και με μερικες τρυπες. Χτιζεις τοση ωρα τις Αμαζονες χωρις λογο. Καλυτερα να περιεγραφες σε 1000 λεξεις το σεξ παρα να μας ελεγες για το κυνηγι και το κυνηγι και το μαυρο φτερο κλπ. (φανταστικο ητανε το μερος με την αμαζονα μην με παρεξηγεις, το θεμα ειναι οτι δεν εφαρμοστηκε πουθενα) Ολο το πρωτο μερος μπορει να αντικατασταθει απο ενα "μια κοπελα πηγε στο δασος και εκει που κατουραγε εναν θαμνο ακουσε μια υπεροχη μουσικη."

 

Τελευταία Ιλιάδα, του Arachnida

 

Ενα παντελως αποτυχημενο πειραμα.

 

O ιππότης με τη σκουριασμένη πανοπλία, του Celestial

 

Κατω του μετριου, χωρις δομη, βημα ή συνοχη.

 

To κάλεσμα του ματωμένου φεγγαριού, του Tregorian

 

Αρνητικα: Ναι, αυτο το δευτερο μερος σε εφαγε. Δεν ειναι ομαλη η μεταβαση, και ενιωσα σαν να τρωω μια σφαλιαρα του στυλ "χαχα τι βλακας εισαι που τα πιστεψες ολα τα χαζα πιο πριν."

Οπως ειπα, ειτε πρεπει να κολλησει καλυτερα, ειτε θελει select και delete.

Για το συναισθημα στην κινηση σε παρακαλυψε η Sonya, εδω καλυψε και εμενα.

Η ιστορια ειναι λιγο αδυναμη, αλλα δεν θα πειραζε κανεναν αυτο αμα εμενες στην μαγεια της.

Το σημειο με τις γατες και τους σκυλους οντως ειναι περιττο. ΔΕΝ θα ηταν περιττο, αμα εκανες την γατα πιο πολυ βαριεστημενη και αλανιαρα αντι για τον χνουδωτο βωμο της σοφιας.

Πρεπει να μαθεις να βαζεις και αλλα ρηματα εκτος απο το "ειπε". Οχι για να αποφευγεις την επαναληψη της λεξης, δεν μας πειραζει αυτο. Για να βαζεις περισσοτερη πληροφορια. Ψιθυρισε, τσιριξε, ψελλισε, ουρλιαξε, κλαψουρισε, ρουθουνισε, αντιμιλησε, παραπονεθηκε, συμφωνησε, διαφωνησε, προσθεσε, εφτυσε, ολα αυτα δινουν αλλο αερα στον διαλογο.

Επισης, ισως, λεω ισως, το δευτερο κομματι να ηταν πιο ανεκτο χωρις τα χαχα και τα αστεια. Ισως.

 

Θετικα: Ομορφες εικονες, εμενα με ταξιδεψες κανονικα.

Και μετα με κατερριψες με αντιαεροπορικο κανονι.

[tetartos]

Disclaimer: Δεν κανω nitpicking, δεν προσπαθω να επιρρεασω την αποφαση κανενος, δεν κανω επιθεση στις καλες ιστοριες, και βασικα δεν κανω τιποτα. Λεω την αποψη μου, και δεν υπαρχει λογος να το παρει κανενας προσωπικα. Απλως σκεφτομαι διαφορετικα. Οι αποψεις μου με βρισκουν σχεδον παντα αντιθετο με αυτες των αλλων, οποτε συνηθιστε το. Στην τελικη, ενας κομπιουτερας ειμαι, τι ξερω? Αγνοηστε με.

 

Είναι όχι μόνον ΟΚ αλλά και χρήσιμο και ωφέλιμο να λέει ο καθένας με ειλικρίνεια και ευθύτητα την άποψή του. Ακόμα κι αν είναι "αντίθετη με των άλλων", αυστηρή ή και ακραία. Στο κάτω-κάτω είναι η άποψη του καθένα, ολόδική του και υποκειμενική.

 

Όμως

 

εδώ δεν είναι εφημερίδα που πουλάει φύλλα. Δε χρειάζονται ακραίες εκφράσεις για να πουλήσουμε περισσότερο. Ο στόχος της κριτικής είναι να ωφελήσει κατά πρώτον τον συγγραφέα και κατά δεύτερον όποιον άλλον τη διαβάζει.

 

Σε αυτά τα πλαίσια είναι χρήσιμο οι κριτικές μας:

-να αναδεικνύουν τόσο τα θετικά όσο και τα αρνητικά (κατά τη γνώμη μας) στοιχεία μιας ιστορίας (ώστε τα πρώτα να επαναληφθούν και τα δεύτερα να αποφευχθούν) και

-να είναι μετριοπαθείς (κανένα κείμενο δεν είναι "γαμάτο" και κανένα "για τα μπάζα")

 

Ας είμαστε, λοιπόν, προσεκτικοί. Απέναντί μας δεν έχουμε μόνο κείμενα αλλά, πίσω από αυτά, ανθρώπους και μάλιστα νέους ανθρώπους που κάνουν τα πρώτα τους βήματα.

[aScannerDarkly]

Επιτέλους, και το τελευταίο επεισόδιο

ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ Naroualis: Σίγουρα είναι πάρα πολύ ενδιαφέρουσα σύλληψη οι ιστορίες – παραμύθια fantasy βασισμένα στη Μικρασιατική καταστροφή. Η γραφή σου όπως συνήθως ξεχειλίζει από ταλέντο. Οι διάλογοι ειδικά, ήταν σκέτη απόλαυση. (Για να πω την αλήθεια, κάποια στιγμή μου πέρασε από το μυαλό «αυτό το κοριτσάκι δεν μιλάει και πολύ σαν παιδί », αλλά με πρόλαβες). Τι δεν μου άρεσε τόσο; Στην ουσία πήρες την ιστορία και την κατέγραψες με δικά σου λόγια, σε ελαφρώς παραλλαγμένο σκηνικό, χωρίς ιδιαίτερη διάθεση μυθοπλασίας και αυτό έκανε το αποτέλεσμα αρκετά προβλέψιμο. Και με το έμφυτο χάρισμα που έχεις θα μπορούσες να την έχεις απογειώσει. Δεν ξέρω, ίσως φταίω εγώ, αλλά μία ιστορία εκ των πραγμάτων συγκινητική δε με άγγιξε όσο θα ήθελα. Ενώ νομίζω ότι θα μπορούσες άνετα να κάνεις κόσμο να κλάψει.

 

 

 

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΥΧΤΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΟΥ KaterinBaou: Όπως είπαν όλοι, η γραφή είναι εντυπωσιακή (ίσως και υπερβολικά, για τα γούστα μου, σε μερικά σημεία). Η στιγμή που το «ξωτικό» αποκαλύπτει την πραγματική του ταυτότητα ήταν κα-τα-πλη-κτι-κή. Το διήγημα είναι όμως ασύμμετρο, έτσι που δίνει την εντύπωση ότι έχεις κολλήσει δύο ιστορίες μαζί, ενώ δεν είναι έτσι. Ίσα - ίσα, με την τροπή που παίρνουν τα πράγματα στο τέλος, δίνεις νέα ζωή σε κάτι που μέχρι τώρα έμοιαζε μια καλογραμμένη αλλά λίγο κλισέ ιστορία. Αλλά ταυτόχρονα ακυρώνεται η πολύ όμορφη εισαγωγή. Έχω την αίσθηση ότι αν το ισορροπήσεις, μπορεί να γίνει μία πανέμορφη ιστορία, αρκετά μεγαλύτερης έκτασης.

 

 

 

ΝΕΦΕΛΗ ΠΕΡΙΦΛΕΓΗΣ Tiessa: Εντυπωσιάστηκα από το πώς μέσα σε ένα τόσο μικρό κείμενο καταφέρνεις να μας μπάσεις πλήρως σε έναν ολόκληρο κόσμο. Εκφραστικά είναι απλώς τέλειο. Ειπώθηκε σε άλλο σχόλιο (τι να κάνουμε, άργησα), αλλά δίνεις μεγάλο βάρος στη σκλάβα, ξεκινώντας μάλιστα την αφήγηση από αυτήν, με τρόπο που περιμένεις ότι θα έχει κάποιον ενεργό ρόλο στην πλοκή, αλλά τελικά, απλώς θυσιάζεται. Μια μικρή «ασυμμετρία» λοιπόν κι εδώ. Πολύ μικρή όμως, σχεδόν ασήμαντη. Ένα παράπονο έχω: Ποιος θα μου κάνει κάποτε τη χάρη να γράψει μια ιστορία που ο κακός μάγος (ή οποιοσδήποτε παρόμοιος) θα κερδίζει επιτέλους; Όχι τίποτε άλλο, για τούτο δω έτρεφα και βάσιμες ελπίδες.

 

 

 

Ο ΗΛΙΟΣ ΔΥΕΙ Roriconfan: Αυτό που σκεφτόμουν από τις πρώτες γραμμές της ιστορίας ήταν «Δον Κιχώτης». (Για καλό το λέω αυτό). Πολύ πετυχημένη λοιπόν η ιδέα του τρελλού και γερασμένου ιππότη που πολεμάει για την αγαπημένη του, που δε θα έρθει ποτέ. Πολύ απολαυστικοί επίσης οι διάλογοι με τα αντικείμενα. Έχω απορίες όμως. Τι ακριβώς κάθεται και πολεμάει τόσον καιρό εκεί; Στην αρχή σκέφτηκα, πάλι δονκιχωτικά, δεν πολεμάει τίποτα, απλώς έτσι νομίζει. Αλλά, αν κατάλαβα καλά, υποννοείς ότι, όταν ξεκίνησε τουλάχιστον η ιστορία, ήταν στα καλά του. Μετά άρχισα να πιστεύω ότι έχει σφάξει όλο τον πληθυσμό της περιοχής. Ε, δε θα τον είχε μαζέψει κάποιος; Τελικά όμως πολεμάει «τα στοιχειά της περιοχής», πόσα στοιχειά έχει επιτέλους; Και τι είδους στοιχειά είναι αυτά που του λένε τέτοια πράγματα: «Ζεις ελπίζοντας και θα πεθάνεις ελπίζοντας. Θα μπορούσες να γυρνάς στον κόσμο τόσα χρόνια, να προστατεύεις τους χωρικούς από ληστές, να παντρευτείς μια χωριατοπούλα που πραγματικά σε αγαπάει, να κάνεις έργα, να φτιάξεις όνομα, να αποκτήσεις απογόνους. Αλλά τα παράτησες όλα για την εφήμερη τρέλα ενός κακομαθημένου κοριτσιού.» Θα μου πεις, δικά μου είναι, ό,τι γουστάρω λένε. Απλώς εγώ μάλλον ήθελα να μείνω με την εντύπωση ότι δεν πολεμάει τίποτα. Τελικά, μπερδεύτηκα. Η ιδέα μου αρέσει πολύ. Το πρώτο πρόσωπο επίσης (μην τυχόν και το αλλάξεις). Ακόμα και ο ενεστώτας είναι ωραίος. Έχει όμως κάποιες λογικές ασυνέχειες και κάποια εκφραστικά ελαττώματα, τα οποία όμως διορθώνονται. Κάπως μου δίνει την εντύπωση ότι είναι λίγο αναξιοποίητη η ιδέα.

 

 

 

 

ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΜΑΤΩΜΕΝΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ TheTregorian:

 

Η γενική μου εντύπωση: Έχεις μερικά κομμάτια πολύ σωστά γραμμένα, σε κάποια άλλα χρειάζεσαι λίγη δουλειά. Η ιστορία σου μπορεί να μην είναι 100% πρωτότυπη, αλλά δημιουργείς αρκετά σωστά την ατμόσφαιρά σου και μπάζεις τον αναγνώστη στο κλίμα. Ιδίως στις περιγραφές του καιρού, της νύχτας κτλ τα έχεις πάει πολύ καλά. Όσο για το διαβόητο τελευταίο μέρος, δεν το βρίσκω κακή ιδέα ότι το έβαλες, απλά δεν χρειαζόταν ούτε να είναι τόσο μεγάλο, ούτε να το τοποθετήσεις μέσα σε μία εκπομπή, όπου ο καλεσμένος χλευάζει ό,τι περιέγραφες πιο πάνω.

 

 

Ένα γενικό σχόλιο που έχω να κάνω για το διαγωνισμό είναι, ότι, αν και έλειψαν κάποια ηχηρά ονόματα, το επίπεδο ήταν υψηλό, και όχι μόνο εξαιτίας των πολλών συμμετοχών.

 

Τώρα στα δύσκολα, να φτιάξω και την κατάταξη

Edited January 3, 2009 by aScannerDarkly

[DinoHajiyorgi]

Επιτέλους, και το τελευταίο επεισόδιο.

 

Ποτέ πριν δεν βαρέθηκα τόσο να διαβάζω σχόλια.

 

Αυτό δεν είχε προηγούμενο. Μόνο να φανταστείτε 16 διηγήματα και 16 συγγραφείς που ήταν αναγκασμένοι να γράψουν την κριτική τους (16x16 + άλλοι) και έχουμε...

 

Τα σχόλια όλα καλοδεχούμενα και υπέροχα, μετά από λίγο όμως έλεγα "αυτό δεν το έχω διαβάσει;" ή "ο τάδε δεν έχει γράψει σχόλια; Πάλι τα λέει;" κλπ.

 

Ναι εγώ δεν έγραψα. Ε μη μου πείτε πως σας λείψανε; Αγκλ!

[aScannerDarkly]

Ποτέ πριν δεν βαρέθηκα τόσο να διαβάζω σχόλια.

 

Αυτό δεν είχε προηγούμενο. Μόνο να φανταστείτε 16 διηγήματα και 16 συγγραφείς που ήταν αναγκασμένοι να γράψουν την κριτική τους (16x16 + άλλοι) και έχουμε...

 

Τα σχόλια όλα καλοδεχούμενα και υπέροχα, μετά από λίγο όμως έλεγα "αυτό δεν το έχω διαβάσει;" ή "ο τάδε δεν έχει γράψει σχόλια; Πάλι τα λέει;" κλπ.

 

Ναι εγώ δεν έγραψα. Ε μη μου πείτε πως σας λείψανε; Αγκλ!

 

Έχεις τα δίκια σου. Κι εγώ, ό,τι σχεδόν και αν έγραφα ανακάλυπτα ότι κάποιοςτο έχει ξαναπεί. Πάντως, ακόμα και μια πολύ σύντομη άποψή σου πάνω στις ιστορίες θα τη θέλαμε όλοι νομίζω.

[Guest roriconfan]

Μα τι δηλαδή, απαγορεύεται να αναφέρεις ότι έχεις την ίδια εντύπωση με κάποιον άλλον; Αν κάναμε quote ότι μας άρεζε και λέγαμε +1 θα ήταν εντάξει; Μήπως αν δεν σχολιάζαμε καθόλου; Ή αν λέγαμε απλά "οι άλλοι με καλύψανε";

 

Τι αστείο, αρχικά μας πείραζε που είχαμε λίγες συμμετοχές, τώρα μας πειράζει που έχουμε πολλά σχόλια; Μια χαρά είναι κι ας επαναλαμβάνονται. Πήρε φωτιά το φόρουμ ρεεε! Το λατρεύω!

[TheTregorian]

Εγώ θα καθυστερήσω σχόλια-ψηφοφορία, γιατί ακολουθώ μια σχεδόν μαζοχιστική διαδικασία! Όμως με βοηθάει απίστευτα για να ψηφίσω, πράγμα που αδυνατούσα να κάνω αρχικά.

 

εδιτ: αλήθεια, η ψηφοφορία λήγει στις 5/1 τα μεσάνυχτα, έτσι δεν είναι;;;

Edited January 3, 2009 by TheTregorian

[Glowleaf]

Δεν μπορω να στειλω πμ, το inbox του παρατηρητη ειναι τιγκα. Θα δοκιμασω πιο μετα.

[tetartos]

Εγώ θα καθυστερήσω σχόλια-ψηφοφορία, γιατί ακολουθώ μια σχεδόν μαζοχιστική διαδικασία! Όμως με βοηθάει απίστευτα για να ψηφίσω, πράγμα που αδυνατούσα να κάνω αρχικά.

 

εδιτ: αλήθεια, η ψηφοφορία λήγει στις 5/1 τα μεσάνυχτα, έτσι δεν είναι;;;

 

Πράγματι η ψηφοφορία λήγει τη Δευτέρα 05/01/09 το βράδυ. Μέχρι τότε θα πρέπει να έχουν ψηφίσει όλοι (και υποχρεωτικά οι συγγραφείς).

[TheTregorian]

ΟΚ, θα φροντίσω να έχω ψηφίσει.

[TheTregorian]

Μόλις κατέθεσα τις ψήφους μου. Όπως είχα φανταστεί πριν καν αρχίσει η ψηφοφορία, δυσκολεύτηκα αφόρητα! Προσπάθησα να είμαι οσο πιο αντικειμενικός γινόταν και νομίζω πως γενικά το κατάφερα (αν υπάρχει αντικειμενική κατάταξη σε ένα διαγωνισμό με 16 ιστορίες!) Σε αυτό με βοήθησε τόσο το υπέροχο excel στο οποίο βαθμολογούσα, όσο και to word στο οποίο κατέγραφα τα σχόλια μου για κάθε ιστορία.

 

Σύντομα, θα ακολουθήσουν και τα άκρως μαζοχιστικά σχόλια μου! ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ!!! ;)

[Guest roriconfan]

Απομείνανε μόλις 25 ώρες για την λήξη. Πως πάμε από ψήφους; Ψηφίσανε τουλάχιστον και οι 16; Ή πάλι τελευταία στιγμή θα γίνουν όλα;

[TheTregorian]

Ρε παιδιά, μιας και το θίγει ο Ρόρικ, ελπίζω στο τέλος να μην ψηφίσουμε μόνο οι 16 και τρεις-τέσσερις συνήθεις ύποπτοι;! Είναι άδικο δηλαδή για τη προσπάθεια των συγγραφέων! Προσπαθείστε σας παρακαλώ να ψηφίσετε όσοι περισσοτέροι μπορείτε! Άλλωστε έτσι θα είναι πιο "καθαρά" τα αποτελέσματα.

[Oberon]

Πριν λίγη ώρα έστειλα και τη δική μου κατάταξη μετά από πολύωρες/πολυήμερες "διαβουλεύσεις" με το νου μου!

[TheTregorian]

Είθε να διαβουλεύτηκες σωστά με τον νου σου!

[greenmist]

Ρε παιδιά, μιας και το θίγει ο Ρόρικ, ελπίζω στο τέλος να μην ψηφίσουμε μόνο οι 16 και τρεις-τέσσερις συνήθεις ύποπτοι;! Είναι άδικο δηλαδή για τη προσπάθεια των συγγραφέων! Προσπαθείστε σας παρακαλώ να ψηφίσετε όσοι περισσοτέροι μπορείτε! Άλλωστε έτσι θα είναι πιο "καθαρά" τα αποτελέσματα.

 

Μην ανησυχείς! Εγώ ούτε στους 16 είμαι, ούτε στους συνήθεις υπόπτους, αλλά έχω ψηφίσει! Σίγουρα θα έχουν ψηφίσει και άλλοι!

[TheTregorian]

Μακάρι... δεν το λέω γιατί ανησυχώ, (ειδικά για το δικό μου έχω αποβάλλει το άγχος πλήρως :tongue: ) όσο γιατί είναι κρίμα για μια προσπάθεια που έγινε μέσα σε ενάμιση μήνα να προκύψει ένα αποτέλεσμα από εικοσι... κάτι ψήφους, ενώ έχουμε ένα φόρουμ με τουλάχιστον 100 ενεργά μέλη (δεν αναφέρομαι φυσικά σε εκείνους που για όποιοδήποτε λόγο κάνουν log in μια φορά το χρόνο)!

 

Αυτά ήθελα να πω! 9 ώρες μένουν! Που είσαι ρε Χατζηγιώργη με τις ωραίες εικόνες;;;

[greenmist]

Θα βγάλουν και exit polls;

[TheTregorian]

Αυτό δεν το έχουμε σκεφτεί!

 

Ακούω προβλέψεις για νικητή!

[greenmist]

Αυτό δεν το έχουμε σκεφτεί!

 

Ακούω προβλέψεις για νικητή!

 

Κοίτα, νικήτρια θα είναι σίγουρα η 17η ιστορία, αυτή που δεν έγραψα εγώ, για τις άλλες δεν ξέρω!!! Πέρα από την πλάκα όμως, άσε τις προβλέψεις τώρα γιατί ο κόσμος ακόμα διαβάζει και ψηφίζει και δεν είναι σωστό να γράφουμε προβλέψεις.

[TheTregorian]

Εννοείται... αστειεύομαι!

[kitsos]

[spam] ΑΣΤΡΑΧΑΝ [spam]