Jump to content

Τι Γράφετε Τελευταία;


Βάρδος

Recommended Posts

Τον Δεκέμβριο κυκλοφόρησε το πρώτο μου βιβλίο μου με τίτλο «Το τρομακτικό μυστικό του Αϊνστάιν: αλλόκοτα διηγήματα».

 

Τα στοιχεία του βιβλίου είναι:

 

Καπανδρέου, Ανδρέας. Το τρομακτικό μυστικό του Αϊνστάιν: αλλόκοτα διηγήματα. Λευκωσία: Επιφανίου, 2010. ISBN: 978-9963-685-87-5

 

Περισσότερα εδώ:

 

http://andreaskandreou.blogspot.com/2010/11/blog-post.html

 

Αν τύχει να το διαβάσει κάποιος από εσάς, ευπρόσδεκτα σχόλια και παρατηρήσεις.

 

Τώρα δουλεύω πάνω σε κάποια άλλα διηγήματα…

 

 

 

 

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Γράφω το διήγημα «Το βιβλίο του Διαβόλου» που μου καρφώθηκε στο κεφάλι τελευταία και το οποίο δεν ξέρω πότε και αν τελειώσει ποτέ…

 

Ούτε και ξέρω σε πια κατηγορία ανήκει… Είμαι λίγο μπερδεμένος ακόμα.

 

 

 

 

Link to comment
Share on other sites

Πάντως ο τίτλος του παραπέμπει σε τρόμο το δίχως άλλο... Σε κάθε περίπτωση θα χαρούμε να το διαβάσουμε :D

 

Εμένα μου ήρθε μια ιδέα για διήγημα με βασικό θέμα το κυνήγι μαγισσών... Το δουλεύω ακόμα...

Link to comment
Share on other sites

Πάντως ο τίτλος του παραπέμπει σε τρόμο το δίχως άλλο... Σε κάθε περίπτωση θα χαρούμε να το διαβάσουμε :D

 

Εμένα μου ήρθε μια ιδέα για διήγημα με βασικό θέμα το κυνήγι μαγισσών... Το δουλεύω ακόμα...

 

 

Όντως Virginia, παραπέμπει σε τρόμο.

 

Αν ολοκληρωθεί και Aν με ικανοποιεί το αποτέλεσμα ίσως το διαβάσετε…. :hmm:

 

Και το δικό σου θέμα όμως για το κυνήγι των μαγισσών ακούγεται πολλά υποσχόμενο!

 

 

Link to comment
Share on other sites

Εγώ έγραψα δύο διηγήματα χθες, αλλά τα κατέστρεψα και τα δύο... Δε μου άρεσαν.

Link to comment
Share on other sites

Εγώ τελειώνω σε λίγες μέρες το πρώτο μου μυθιστόρημα, με τίτλο "Ο Ταύρος Και Ο Ανέλπιδος"

Όσο για διηγήματα, λίγα πράγματα. Έχω δυο-τρία που είναι μισοτελειωμένα, και πρέπει ύστερα, πριν τον Ιούλιο και την προετοιμασία για Πανελλαδικές (αντίο συγγραφή για ένα χρόνο. τουλάχιστον, ΟΥΣΙΏΔΗ συγγραφή) να ξεκινήσω το editing στο παραπάνω μυθιστόρημα :)

Link to comment
Share on other sites

Αυτές τις μέρες ετοιμάζω μια παρανοϊκή ιστορία τρόμου με θέμα την ενδοοικογενειακή βία, παίζοντας στα ηχεία soundtrack όπως θέματα από το Shining κτλ ;).

 

Είμαι ακόμη στην αρχή βέβαια και γενικώς γράφω μόνο μετά τις 3 το πρωί, για να βρίσκομαι στο κατάλληλο mood.

 

Θα μου πάρει κάμποσο καιρό ακόμα μάλλον, μιας και δεν έχω καταλήξει όσον αφορά την πορεία που θα λάβει η ιστορία. Έχω αρκετές στο μυαλό μου και δεν μπορώ να διαλέξω... :lol:

Edited by DJDB
Link to comment
Share on other sites

Πάντως ο τίτλος του παραπέμπει σε τρόμο το δίχως άλλο... Σε κάθε περίπτωση θα χαρούμε να το διαβάσουμε :D

 

Εμένα μου ήρθε μια ιδέα για διήγημα με βασικό θέμα το κυνήγι μαγισσών... Το δουλεύω ακόμα...

 

 

Όντως Virginia, παραπέμπει σε τρόμο.

 

Αν ολοκληρωθεί και Aν με ικανοποιεί το αποτέλεσμα ίσως το διαβάσετε…. :hmm:

 

Και το δικό σου θέμα όμως για το κυνήγι των μαγισσών ακούγεται πολλά υποσχόμενο!

 

 

 

 

Πολλά υποσχόμενο αλλά όχι αρκετά καλό εν τέλει φίλε μου... Μάλλον δεν μπορώ να ξεφύγω εύκολα από την εσωτερική δράση. Έχω και το όνομα έχω και τη χάρη πανάθεμα με :p

 

Iwanni... Είναι κρίμα... :/

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Καλοί μου άνθρωποι !!!......... , ήρθα και 'γω κοντά σας και σας χαιρετώ ! .

 

Αυτό τον καιρό προσπαθώ να τελειώσω το μυθιστόρημα φαντασίας με τον (προσωρινό) τίτλο "Υπόθεση Μίλαν Προσκαίρο" και η έλλειψη χρόνου είναι το σημαντικότερο πρόβλημα μου .

 

Επίσης , έχω γράψει το μυθιστόρημα φαντασίας με τον τίτλο << "Ασπάη" , η άγνωστη αυτοκρατορία >> και βρίσκομαι σε επαφή για την εκδοσή του .

 

Ενώ το πρώτο μου θρίλερ με τον τίτλο << 1803 >> βρίσκεται στις διορθώσεις και ελπίζω να εκδοθεί (κάποια στιγμή) .

 

"Ξεφύλισα" τα ποστ στο "τι γράφεις τελευταία" και ενθουσιάστηκα με αυτό που είδα . Πολλές προσπάθειες και ιδέες από συναδέλφους θα πω , με άκρως πολύτιμο ενδιαφέρον για ανάγνωση .... .

 

Σας ευχαριστώ

 

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Εγώ κυρίως ασχολούμαι με την Ματωμένη Πανσέληνο.Ένας κόσμος όπου το παρελθόν είναι πιο σπουδαίο από το παρόν όπου η παρακμή και η διάλυση κυριαρχούν.Αλλά υπάρχει η ελπίδα,ένας Εκλεκτός από παλιά χαμένη βασιλική γενιά θα ενώσει τα δύο μεγάλα βασίλεια Ανατολής και Δύσης,ενώ ένα πάρα πολύ κακό αιώνιο πνεύμα μαζί με τους πιστούς υπηρέτες του αλλά και με τους λαούς που έχει υποδουλώσει και διαφθείρει για πάντα,να σκοτώσει το πνεύμα που ευθύνεται για την δημιουργία του κόσμου.Τα ξωτικά επειδή τα έχω βαρεθεί να τα βλέπω σε κάθε ταινία αλλά και επειδή για αλλού ξεκίνησε η ιστορία και αλλού κατέληξε,έχω βάλει στην θέση τους,τους λυκάνθρωπους.Πάντως δεν είναι ούτε τρόμου,ούτε ρομαντικές μαλακίες που διαφημίζονται για αριστουργήματα όπως το Twillight αλλά κατά έναν παράδοξο τρόπο μου φαίνεται πως γέρνει προς την επική φαντασία.

Σκέφτομαι να ανεβάσω μικρότερες ιστορίες που διαδραματίζονται πριν την χρονική περίοδο που αφηγούνται τα βιβλία που έχω σκοπό να γράψω(3 θα είναι ζωή να έχουν)για να μου πείτε και την γνώμη σας,αν και πιστεύω ότι το μείγμα τραγικότητας και δόξας είναι αρκετά καλό.

Link to comment
Share on other sites

Το πρώτο μου μπάνιο στη θάλασσα -συνεπώς, το ΚΡΥΟ που έφαγα στη μάπα- στάθηκε αφορμή για τη δημιουργία ενός άκρος ενδιαφέροντος, σίγουρα μη-αυτοτελούς διηγήματος που έγραψα το σαββατοκύριακο. Θα ασχοληθώ μαζί του ξανά αφου θα έχω ολοκληρώσει το διήγημα που γράφω για τον Διαγωνισμό Φάντασυ (αν προλάβω)

Για μυθιστόρημα ούτε λόγος μέχρι να περάσει ο μπαρμπα-Howard φοιτητής εις τας Αθήνας!

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Τελευταία άρχισα τον "Κόϊο" ένα διήγημα ΕΦ κι έχω στα υπόψη μια ιδέα για αστυνομικό διήγημα τύπου "Hannibal" (αυτοβιογραφία δηλαδή). :lol: :lol: :lol: :lol:

Πριν από αυτό, είχα ξεκινήξσει μια αντιγραφή του "20.000 Λεύγες Υπό τη Θάλλασσα", αλλά σταμάτησα το ίδιο απόγευμα που το ξεκίνησα, βλέποντας το ανούσιο του όλου εγχειρήματος (ήμουν στην 3η Δημοτικού).

 

Κι εγώ γράφω ένα διήγημα τύπου Χάνιμπαλ αλλά με ήρωα το θύμα, που αφηγείται, σε στυλ "αυτοβιογραφίας".

Μάλλον θα ζήσεις περισσότερο....

Link to comment
Share on other sites

Γεια σας και από μένα!

Εγώ έχω γράψει μια ανθολογία διηγημάτων φαντασίας και τρόμου. Ίσως κάποια στιγμή (ελπίζω σύντομα!!) να εκδοθεί!

Link to comment
Share on other sites

  • 4 weeks later...

Ολοκλήρωσα το αστυνομικό, Ένας Πυροβολισμός Μέσα Στη Νύχτα ο τίτλος, και τώρα το διαβάζει η μούσα μου για να μου πει τη γνώμη της.

Πλησιάζει στην ολοκλήρωση και η Συνάντηση, ενα μικρό αισθηματικό διήγημα.

Συνεχίζω με την δημιουργία του Θυρεού του Λέοντος ενώ μόλις έγραψα την πρώτη ναυμαχία στις Θάλασσες του Κόσμου.

Link to comment
Share on other sites

  • 3 weeks later...

Τίποτα, εδώ και πάνω από ένα χρόνο. Είμαι στη φάση επεξεργασίας της έβδομης κατά σειρά ιδέας για μυθιστόρημα, η οποία (φτου-φτου μην την απορρίψω κι αυτή) φαίνεται πολλά υποσχόμενη.

 

Κανονικά, δεν ποστάρω σ' αυτό το τόπικ, αλλά αυτή τη φορά αξίζει τον κόπο.

Γιατί πριν από μισή ώρα, ένας τύπος που δεν με ξέρει ούτε με έχει διαβάσει ποτέ, μου εξήγησε ότι "δεν πρέπει με τίποτα να αφήσω το γράψιμο".

Βγήκα για δυο μπύρες. Οι λόγοι επίσης δύο. Στο σπίτι δεν είχα weiss και η κοντινή κάβα είναι κλειστή για διακοπές. Και το internet με αποσπά όταν θέλω να σκεφτώ για να γράψω.

Οπότε παίρνω το μπλοκάκι μου στρώνομαι στην κοντινότερη μπυραρία (June 1st 1935, σταθμός Μαρούσι), έξω στον πάγκο.

Μετά από καμιά ώρα και μόνο μισή μπλοκακοσελίδα πρόοδο (δυο σαν-τα-κρύα-τα-νερά παίχτριες στα διπλανά σκαμπό μπορούν να γίνουν πολύ πιο αποπροσανατολιστικές και από τον ίδιο τον παγκόσμιο ιστό αν μιλάνε για συγκεκιρμένα θέματα -sigh) έρχεται ξαφνικά ένας τύπος ο οποίος θέλει (πολύ ευγενικά) να μάθει "τι διαβάζω". Του εξήγω και η απάντηση είναι "Μη σταματήσεις για κάνενα λόγο. Ο φίλος μου κι εγώ σκεφτόμασταν τι ωραία που είναι που κάποιος έρχεται εδώ μόνος του, και όχι μόνο για να χαζολογήσει ή να πιει".

Προσπαθώ να τον προσγειώσω:

"Εεε, αυτή είναι η έβδομη προσπάθεια και από την ώρα που ήρθα δεν έγραψα παρά μόλις μισή σελίδα" (μόκο για τις παίχτριες δίπλα), αλλά δεν καταλαβαίνει τίποτα:

"Τίποτα δεν αξίζει αν δεν δοκιμάσεις χίλιες φορές" (ΟΚ, εδώ ζορίστηκα λίγο).

Τον καθησυχάζω ότι αυτή είναι μια τυπική και συνηθισμένη διαδικασία για μένα και ότι έχω δύο βιβλία πίσω μου που γράφτηκαν μ' αυτό τον τρόπο και τότε ο τύπος με στέλνει ρωτώντας με αν... σπουδάζω κάτι. Του εξηγώ γελώντας ότι είμαι κομμάτι παππούς για να σπουδάζω ακόμα και ο παίχτης αποδεικνύεται μόλις δεκαοχτώ (το μούσι τον έκανε να φαίνεται λίγο μεγαλύτερος). Πριν φύγει, δεν παραλείπει να μου επαναλάβει "μη σταματήσεις για τίποτα και για κανέναν".

Μάλλον πρέπει να το γράψω, ε;

Link to comment
Share on other sites

Τίποτα, εδώ και πάνω από ένα χρόνο. Είμαι στη φάση επεξεργασίας της έβδομης κατά σειρά ιδέας για μυθιστόρημα, η οποία (φτου-φτου μην την απορρίψω κι αυτή) φαίνεται πολλά υποσχόμενη.

 

Κανονικά, δεν ποστάρω σ' αυτό το τόπικ, αλλά αυτή τη φορά αξίζει τον κόπο.

Γιατί πριν από μισή ώρα, ένας τύπος που δεν με ξέρει ούτε με έχει διαβάσει ποτέ, μου εξήγησε ότι "δεν πρέπει με τίποτα να αφήσω το γράψιμο".

Βγήκα για δυο μπύρες. Οι λόγοι επίσης δύο. Στο σπίτι δεν είχα weiss και η κοντινή κάβα είναι κλειστή για διακοπές. Και το internet με αποσπά όταν θέλω να σκεφτώ για να γράψω.

Οπότε παίρνω το μπλοκάκι μου στρώνομαι στην κοντινότερη μπυραρία (June 1st 1935, σταθμός Μαρούσι), έξω στον πάγκο.

Μετά από καμιά ώρα και μόνο μισή μπλοκακοσελίδα πρόοδο (δυο σαν-τα-κρύα-τα-νερά παίχτριες στα διπλανά σκαμπό μπορούν να γίνουν πολύ πιο αποπροσανατολιστικές και από τον ίδιο τον παγκόσμιο ιστό αν μιλάνε για συγκεκιρμένα θέματα -sigh) έρχεται ξαφνικά ένας τύπος ο οποίος θέλει (πολύ ευγενικά) να μάθει "τι διαβάζω". Του εξήγω και η απάντηση είναι "Μη σταματήσεις για κάνενα λόγο. Ο φίλος μου κι εγώ σκεφτόμασταν τι ωραία που είναι που κάποιος έρχεται εδώ μόνος του, και όχι μόνο για να χαζολογήσει ή να πιει".

Προσπαθώ να τον προσγειώσω:

"Εεε, αυτή είναι η έβδομη προσπάθεια και από την ώρα που ήρθα δεν έγραψα παρά μόλις μισή σελίδα" (μόκο για τις παίχτριες δίπλα), αλλά δεν καταλαβαίνει τίποτα:

"Τίποτα δεν αξίζει αν δεν δοκιμάσεις χίλιες φορές" (ΟΚ, εδώ ζορίστηκα λίγο).

Τον καθησυχάζω ότι αυτή είναι μια τυπική και συνηθισμένη διαδικασία για μένα και ότι έχω δύο βιβλία πίσω μου που γράφτηκαν μ' αυτό τον τρόπο και τότε ο τύπος με στέλνει ρωτώντας με αν... σπουδάζω κάτι. Του εξηγώ γελώντας ότι είμαι κομμάτι παππούς για να σπουδάζω ακόμα και ο παίχτης αποδεικνύεται μόλις δεκαοχτώ (το μούσι τον έκανε να φαίνεται λίγο μεγαλύτερος). Πριν φύγει, δεν παραλείπει να μου επαναλάβει "μη σταματήσεις για τίποτα και για κανέναν".

Μάλλον πρέπει να το γράψω, ε;

 

Nαι. Δεν χρειάζεσαι άλλο σημάδι.

 

 

 

Link to comment
Share on other sites

Δεν ξέρω τι ίδέα είναι αλλά δείχνει να τραβάει τους οιωνούς. Μάλλον πρέπει να της δώσεις και άλλο χρόνο και χώρο.

Link to comment
Share on other sites

Τελευταια γραφω 2 διηγηματα, το ενα ειναι Alt History-Fantasy, βασισμενο πανω στην θεωρια περι Aquatic Ape, με προσωρινο τιτλο "Forgotten Alliance" και το αλλο ειναι μετ-εφηβικο ερωτικο θριλλερακι με τιτλο "Rite of Passage." Και τα 2 τα εχω σταματησει λογω του ερχομου της φανταστικης κορακλας μου, που δεν μου αφηνει χρονο για τιποτα αλλο! Απο του χρονου και βλεπουμε!!! χαχα!

Link to comment
Share on other sites

Που λέτε παιδία...ο θείος μου ήταν ναυτικός...πολύ χαλαρός τύπος, τζογαδόρος, και με ένα καφάσι εμπειρίες στην πλάτι του. Είναι απίστευτο το πόσες ώρες έχω περάσει μαζί του, λέγοντας μου ιστορίες και περιπέτειες. Όλα με τόσο παραστατικό τρόπο που οι εικόνες έρχονται ασταμάτητα μπροστα μου....Και σκέφτομαι...είναι κρήμα να πάει χαμένη τόσο μεγάλη και ενδιαφέρουσα ύλη...Έχω βάλει στόχο κάποτε στο άμεσο μέλλον να γράψω όλες τις περιπέτειες του...Πραγματικά η ύλη αυτή θα έφτανε για 500 σελίδες. Προς το παρόν, γράφω μια ιστορία που μου είπε πρόσφατα....

 

 

Ακόμα, συνεχίζω κάτι σαν μυθιστόρημα- αστυνομική νουβέλα που έχει μέλλον για προέκταση...

Link to comment
Share on other sites

Συνεχίζω τα άρθρα περί "Σταρ Τρεκ και Rocky Jones", συνεχίζω την Ομπεράνθη, συνεχίζω μια ιστορία ε.φ. στα Ελληνικά, και άλλη μία στα Αγγλικά. Το πρόβλημα είναι ότι κοντεύω να λιώσω από τη ζέστη.

Link to comment
Share on other sites

Που λέτε παιδία...ο θείος μου ήταν ναυτικός...πολύ χαλαρός τύπος, τζογαδόρος, και με ένα καφάσι εμπειρίες στην πλάτι του. Είναι απίστευτο το πόσες ώρες έχω περάσει μαζί του, λέγοντας μου ιστορίες και περιπέτειες. Όλα με τόσο παραστατικό τρόπο που οι εικόνες έρχονται ασταμάτητα μπροστα μου....Και σκέφτομαι...είναι κρήμα να πάει χαμένη τόσο μεγάλη και ενδιαφέρουσα ύλη...Έχω βάλει στόχο κάποτε στο άμεσο μέλλον να γράψω όλες τις περιπέτειες του...Πραγματικά η ύλη αυτή θα έφτανε για 500 σελίδες. Προς το παρόν, γράφω μια ιστορία που μου είπε πρόσφατα....

 

I'd love to read that.

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..